سامیا خان، پژوهشگر ارشد دانشکده پزشکی «کک» (Keck) دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لس‌آنجلس گفت: انزوای اجتماعی و تنهایی که پس از همه‌گیری کووید-۱۹ افزایش یافته، عوامل خطر مهم برای سلامت، شناخته شده‌اند.

یافته‌های ما بر اهمیت تشخیص انزوای اجتماعی، به‌عنوان عامل تعیین‌کننده اجتماعی حیاتی برای سلامت، هنگام مراقبت از بیماران مسن تاکید می‌کند و به‌ویژه با توجه به رشد سریع جمعیت سالمندان در جهان، در کنار شیوع گسترده انزوای اجتماعی و تنهایی در میان سالمندان، قرار گرفتند.

خان خاطرنشان کرد: اگرچه چندین پژوهش قبلی نیز ارتباط بین انزوای اجتماعی و دیابت را بررسی کرده‌اند، اما این تحقیق از اولین تحقیقاتی است که ارتباط آن با کنترل ضعیف قند خون را با استفاده از داده‌های نمونه ملی بررسی کرده است.

خان و گروه تحقیقاتی وی داده‌های نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه را از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ تجزیه‌وتحلیل کردند. نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه، برنامه نظرسنجی جامع است که برای ارزیابی وضعیت سلامت و تغذیه‌ای بزرگسالان و کودکان در آمریکا طراحی شده است.

محققان داده‌های ۳ هزار و ۸۳۳ بزرگسال ۶۰ تا ۸۴ ساله که نماینده حدود ۳۸ میلیون سالمند در آمریکا هستند را مورد بررسی قرار دادند. آنان پس از تعدیل سایر عوامل، دریافتند که سالمندان منزوی نسبت به افراد غیر منزوی، از نظر اجتماعی ۳۴ درصد بیشتر در معرض ابتلا به دیابت هستند و ۷۵ درصد بیشتر کنترل ضعیف قند خون دارند.

این یافته نشان می‌دهد که انزوای اجتماعی ممکن است عامل خطرزای مهم اما اغلب نادیده گرفته شده برای دیابت و کنترل ضعیف قند خون در سالمندان باشد.

خان اظهار کرد: این یافته‌ها بر اهمیت ارتباطات اجتماعی برای رفاه حال سالمندان تاکید می‌کنند. پزشکان باید انزوای اجتماعی را به‌عنوان، عامل خطرزای بالقوه در میان بیماران مسن برای دیابت و قند خون بالا تشخیص دهند.

نتایج این پژوهش در نشست سالانه انجمن غدد درون‌ریز در سانفرانسیسکو، کالیفرنیای آمریکا (ENDO ۲۰۲۵) ارائه شده است.

انتهای پیام