بیماری پارکینسون، بیماری جدی است که به آرامی با گذشت زمان بدتر می‌شود. این بیماری بر نحوه حرکت افراد تاثیر می‌گذارد و موجب لرزش، احساس سفتی، کندی حرکت و مشکل در تعادل و هماهنگی بدن می‌شود. افراد مبتلا به پارکینسون همچنین ممکن است در صحبت کردن و نوشتن مشکل داشته باشند، حس بویایی خود را از دست بدهند، احساس غم یا افسردگی و مشکلات خواب را تجربه کنند.

دانشمندان مدت‌ها است که در تلاشند تا دریابند چه چیزی باعث بیماری پارکینسون می‌شود. آنان بر این باور هستند که این بیماری هم بر اساس ژنتیک (چیزهایی که از والدین خود به ارث می‌بریم) و هم با عوامل محیطی (چیزهایی که پیرامون خود داریم و در معرض آن‌ها قرار می‌گیریم) ایجاد می‌شود. برخی از خطرات شناخته شده شامل سن، سابقه خانوادگی پارکینسون، تماس با مواد شیمیایی خاص و آسیب‌های جدی به سر است.

از سال ۱۹۶۹ گمان می‌رفت که «تری کلرواتیلن» با پارکینسون مرتبط باشد و نتایج آخرین تحقیقات نشان می‌دهد، افرادی که مدت زیادی در معرض «تری کلرواتیلن» بوده‌اند، ممکن است تا پنج برابر بیشتر از افرادی که در معرض آن نبوده‌اند، به بیماری پارکینسون مبتلا شوند.

«تری کلرواتیلن»، فقط در کارخانه‌ها نیست. این ماده می‌تواند هوا، آب‌های زیرزمینی و حتی هوای داخل ساختمان را از طریق آلودگی خاک یا آب آلوده کند، به این معنی که افراد می‌توانند بدون اینکه حتی خودشان بدانند، در خانه‌ها، مدارس یا دفاتر خود در معرض «تری کلرواتیلن» قرار بگیرند.

اگرچه «تری کلرواتیلن» هنوز در بسیاری از مکان‌ها استفاده می‌شود، اما هنوز به‌طور کامل نمی‌دانیم که چگونه ممکن است باعث بیماری پارکینسون شود. به همین دلیل است که پژوهشگران دانشگاه «روچستر» (Rochester)، نتایج تحقیقات گذشته را بررسی کرده و هفت مورد واقعی را که در آن افراد در معرض «تری کلرواتیلن» قرار گرفته بودند و بعدها به بیماری پارکینسون مبتلا شده‌اند را از نزدیک بررسی کرده‌اند.

یافته‌های آنان نشان می‌دهد که «تری کلرواتیلن»، می‌تواند یکی از دلایلی باشد که افراد بیشتری در سراسر جهان به پارکینسون مبتلا شوند. اگر این نظریه درست باشد، کاهش قرار گرفتن در معرض «تری کلرواتیلن» می‌تواند به جلوگیری از ابتلا به این بیماری کمک کند.

در حال حاضر، هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد. درمان معمولا بر کمک به افراد برای مدیریت علائم تمرکز دارد تا بتوانند زندگی بهتری داشته باشند و رویکرد رایج، تجویز داروهایی است که «دوپامین»، ماده شیمیایی مغز که در افراد مبتلا به پارکینسون بسیار کم است را افزایش می‌دهد.

داروهای دیگر ممکن است به علائم مختلفی مانند مشکلات خواب یا تغییرات خلقی کمک کنند. ورزش منظم و فیزیوتراپی نیز می‌تواند به افراد کمک کند تا فعال بمانند و بدن خود را به خوبی حرکت دهند.

طبق گزارش سایت ساینس، داشتن زندگی سالم با تغذیه خوب، فعال ماندن از نظر جسمی، کاهش استرس و اجتناب در استفاده از مواد شیمیایی مضر مانند «تری کلرواتیلن» ممکن است به افراد مبتلا به پارکینسون کمک کند تا احساس بهتری را تجربه کنند. عضویت در گروه‌های حمایتی یا صحبت با یک مشاور نیز می‌تواند به بیماران و خانواده‌های آنان در مقابله با این بیماری کمک کند.

همانطور که بیشتر در مورد چگونگی ارتباط «تری کلرواتیلن» با پارکینسون می‌آموزیم، محافظت از افراد با محدود کردن قرار گرفتن در معرض این ماده شیمیایی بسیار مهم می‌شود و به معنای بهبود ایمنی در محل کار و کاهش آلودگی در محیط زیست است.

نتایج این پژوهش در نشریه «بیماری پارکینسون» (Parkinson’s Disease) منتشر شده است.

انتهای پیام