حسین مرادی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: پس از چندین سال مجددا بحث بازخوانی متون نمایشی تئاتر در سی و هفتمین جشنواره تئاتر استانی از سر گرفته شد، بازخوانی به منظور رصد کلی نسبت به بحث نمایشنامه نویسی و دغدغه‌های تئاتر استان و نگاهی که نسبت به موضوعات تئاتر وجود دارد اتفاق می‌افتد.
این عضو هیات بازخوان سی و هفتمین جشنواره تئاتر استانی افزود: مهمترین دستاورد نمایشنامه چشم‌انداز کلی نسبت به موضوعات است، یعنی نگاهی که هنرمندان تئاتر به مسائل مختلف و جهان‌بینی دارند مورد قضاوت قرار خواهد گرفت. همچنین از لحاظ فنی نقاط ضعف و قوت نمایشنامه نویسی استان به عنوان یک عنصر پایه در تولید کار تئاتر دیده شود و سپس برای رفع ضعف‌ها یا پشتوانه نقاط قوت برنامه‌ریزی صورت گیرد.
مرادی تاکید کرد: تئاتر داستانی است که برای اجرا نوشته می‌شود، قرار نیست الزاما آنچه خوانده و اجرا می‌شود از لحاظ کمی و کیفی یکسان باشد.
وی در مورد تئاتر استان، توضیح داد: به عنوان یک ناظر می‌گویم طی یک دهه اخیر با یک تئاتر شبه استعماری در استان مواجهیم، یعنی با توجه به تنوع قومی و اقلیمی که در استان وجود دارد چیزی که هویت نویسنده را در نمایشنامه نشان دهد مشاهده نشد. البته این بحث صرفا ناظر به کارهای بومی و آیینی نیست، حتی به عنوان یک انسان مدرن که در جامعه‌ای همچون چهارمحال و بختیاری زندگی می‌کند خیلی کم دیده شد و موجب بازتاب هویت خود شده است. لذا باید چاره‌ای برای بی هویتی که در تئاتر باب شده اندیشیده شود.
این عضو هیات بازخوان سی و هفتمین جشنواره تئاتر استانی گفت: سیاست‌گذاران تئاتر در این سال‌ها به گونه‌ای حرکت کردند که دغدغه ما در نمایش‌نامه‌ها به دغدغه فردی که در پایتخت زندگی می‌کند تبدیل شده است، یعنی به‌گونه‌ای تقلید از نمایش‌نامه‌های تئاتر تهران انجام می‌شود.
وی ادامه داد: تئاترهایی که محتوای بومی دارد کمتر درگیر آن شده‌اند، نوع نگاهی که در نمایش‌هامه‌های تئاتر دارند را می‌توان با عنوان تئاتر توریستی از آن نام برد، یعنی در نمایش‌نامه‌ها دغدغه انسانی که ریشه‌های قومی دارد دیده نمی‌شود.
مرادی اظهار کرد: باتوجه به وجود رنگین‌کمان قومی در استان، می‌توان گفت در حوزه تئاتر صرفا برداشت‌های سطحی انجام می‌شود، این مساله به دلیل ضعف و اشکال سیاست‌گذاران تئاتر استان در یک دهه اخیر بوده یعنی همه کارها صرفا جشنواره‌ای و نتیجه‌گرایی بسیار مهم بوده که از مرحله استانی به کشوری راه یابند به همین دلیل به کارهای داورپسند سوق پیدا کردند.
وی تاکید کرد: به جز جنبه‌های ضعیف نمایشنامه نویسی و موضوع آیین نگارشی، نتیجه‌گرایی باعث شده تئاتر به این سمت و سو حرکت کند، چه بسا لازم است افرادی که نمایشنامه می‌نویسند دوره‌های آموزشی زبان فارسی را بگذرانند تا اشکالات نگارشی در نمایش‌نامه‌ها وجود نداشته باشد.
این عضو هیات بازخوان سی و هفتمین جشنواره تئاتر استانی افزود: از ۲۲ اثری که از سوی هیات بازخوان به عنوان آثار راه یافته به مرحله بازبینی انتخاب و معرفی شد، نویسنده پنج مورد از نمایش‌نامه‌ها از خارج از استان بود، اما تنها حدود پنج یا ۶ مورد از نمایش‌نامه‌ها براساس فرهنگ بومی نوشته شده بود، البته به شخصه نمی‌توانم نام آن را تئاتر بومی بنامم زیرا بیشتر نمایشنامه تئاتر توریستی بومی است.
وی با تاکید بر اینکه آموزش مساله‌ای بسیار موثر در حوزه نمایشنامه تئاتر مطرح است، تصریح کرد: به نظر من فراتر از آموزش که تکنیک‌های کاری را یاد می‌دهد این است که کارگاه‌هایی برگزار و از اساتیدی استفاده شود که نگاه تجربه‌محور و پویا را به مساله تئاتر بومی و قومی داشته باشند. البته تکنیک‌ها هم ضعیف است اما بیشتر نگاه حاکم، نگاه کهنه، فاقد پویایی و صرفا برای رضایت افراد خاص مطرح بوده که این امر تکرار مکررات است.
مرادی گفت: به موازات آموزش فنی باید نویسندگانی که در این حوزه فعال و از قومیت‌های مختلف دارای آثار خوبی هستند استفاده شود و تجربه‌های زیبایی‌شناسی را از تئاتر قومی ارائه دهند.
وی گفت: پیشنهاد می‌شود کارهایی در این حوزه انجام شود که نویسندگان بومی از یک سهمیه‌ای برای حضور در جشنواره برخوردار باشند. همچنین باید کارگاه‌های برگزار و متونی که در کارگاه‌ها تولید می‌شود امتیازی خاص برای حضور در جشنواره را به همراه داشته باشد.
این عضو هیات بازخوان سی و هفتمین جشنواره تئاتر استانی در ادامه با بیان اینکه تئاتر چهارمحال و بختیاری نسبت به سایر استان‌ها پویاست و پتانسیل بالایی دارد، یادآور شد: یکی از دلایل آن وجود عناصر قومی بومی است که الهام‌بخش هستند، دیگری تنوع اقلیمی و مردم شناختی منطقه است، همچنین فرصت تضارب آرا و اندیشه‌ها را با نگاه‌های متفاوت از طریق زیبایی‌شناسی ارائه می‌دهد، بنابراین باید کاری انجام شود که پویایی دچار رکود نشود و هدفمند پیش رود.
وی تاکید کرد: مشکل ما آموزش و سیاست‌گذاری در حوزه نمایش‌نامه‌نویسی تئاتر استان است، باید کارهایی انجام شود تا خارج از جشنواره فرصت‌هایی را برای به اشتراک‌گذاری تجربیات یکدیگر داشته باشیم.
مرادی در پایان خاطرنشان کرد: تئاترهایی که در برخی شهرستان‌ها اجرا می‌شود به ندرت از دیگر مناطق برای دیدن آن حضور پیدا می‌کنند، بنابراین لازم است به گونه‌ای باشد تا تئاترهایی که اجرا می‌شود به صورت دوره‌ای در چند شهرستان نیز اجرا شود و این مساله باعث فراهم شدن فرصت همدلی و همگرایی در استان بین مردم و افراد هنری و افزایش تجربیات خواهد شد.
انتهای پیام
نظرات