شانه یکی از مهم‌ترین قسمت‌های حرکتی در بدن بوده، بنابراین آسیب‌های مربوط به شانه نیز یکی از آسیب‌های شایع عضلانی‌اسکلتی است که در همه گروه‌های سنی از جوانان ورزشکار تا سالمندانی که هیچ ورزشی نمی‌کنند، رخ‌ می‌دهد.

الهه میانه‌ساز در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: علت‌های شایع بروز این آسیب در سن میانسالی و سالمندی شامل بی‌تحرکی، گردشدن شانه‌ها به جلو، قوز پشت، دیابت، انجام حرکات نادرست و فشارهای ناگهانی در فعالیت‌های روزانه است.

وی افزود: تاندون‌های شانه وظیفه اتصال عضلات شانه به استخوان‌ها را بر عهده دارند و به حفظ استحکام و عملکرد حرکتی آن کمک می‌کنند. منظور از پارگی تاندون شانه، آسیب‌دیدگی تاندون است که می‌تواند به‌صورت جزئی یا کامل باشد. در پارگی جزئی، تنها بخشی از الیاف تاندون آسیب می‌بیند، در حالی که در پارگی کامل، تاندون به‌طور کامل از محل اتصال خود جدا می‌شود.

مدیر گروه طب فیزیکی دانشگاه علوم‌پزشکی کاشان ادامه داد: بلند کردن اجسام سنگین و حرکات غیراصولی می‌تواند باعث التهاب و پارگی تاندون شود، به‌ویژه افرادی که کمتر ورزش می‌کنند یا سبک زندگی کم‌تحرکی دارند.

میانه‌ساز تصریح کرد: علائم هشداردهنده این آسیب شامل درد شبانه، محدودیت در حرکت شانه و ضعف در بلند کردن دست است که نادیده گرفتن این علائم در روزهای ابتدایی ممکن است به پیشرفت آسیب و بروز مشکلات جدی‌تر بیماری حتی تا دو سال منجر شود.

وی اضافه کرد: ورزش منظم و رعایت اصول ارگونومی در کار و زندگی روزمره نقش مهمی در پیشگیری از این آسیب دارد و فعالیت‌های ورزشی کنترل‌شده و اصلاح الگوهای حرکتی می‌تواند به میزان قابل توجهی خطر آسیب به تاندون شانه را کاهش دهد.

میانه‌ساز گفت: در صورت بروز علائم، مراجعه به پزشک در روزهای ابتدایی ضروری است، زیرا بسیاری از موارد، بی‌حرکت کردن شانه به مدت چند روز و سپس تمرین درمانی مناسب، کلید مدیریت مؤثر این آسیب شایع است یا با درمان‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، تمرینات ورزشی تخصصی و تزریق‌ داروهای ضدالتهاب بهبود می‌یابند.

انتهای پیام