یونس ولی‌پور، کارگردان تئاتر مکبث در گفت‌وگو با ایسنا تئاتر فیزیکال را زبان مشترک و جهانی دانست و گفت: بدن بهترین ابزار برای انتقال مفاهیم است. درام فیزیکال، فارغ از محدودیت‌های زبانی، می‌تواند در هر نقطه‌ای از جهان برای مخاطبان اجرا و درک شود.

وی درباره روند شکل‌گیری این اثر گفت: این نمایش بر اساس اتودهایی شکل گرفت که بازیگر در تمرینات ارائه می‌کرد. در ادامه، شباهت‌های بسیاری میان این اتودها و نمایشنامه مکبث دیده شد و با رجوع به این اثر، فضای کار به سمت آن هدایت شد تا در نهایت به مرحله تولید نهایی رسید.

وی درباره مضمون این اثر توضیح داد: مکبث روایت فرمانده‌ای است که با حیله‌های همسرش به پادشاهی می‌رسد، اما عطش قدرت در نهایت سبب مرگ او می‌شود. در حقیقت، پیام اثر این است که قدرت همیشگی نیست.

ولی‌پور در زمینه شیوه پرورش بازیگر در گروهش اظهار کرد: بازیگران گروه از کلاس‌های آموزشی نامرئی بیرون آمده‌اند. در این کلاس‌ها از نقطه صفر تا پرورش بدن به‌عنوان ابزار اصلی بازیگری آموزش داده می‌شود. همین رویکرد، دلیل اصلی کیفیت متفاوت بازیگران گروه است.

وی در پایان یادآور شد که گروه تئاتر نامرئی از آغاز فعالیت تاکنون در شهرهای مختلف جهان اجرا داشته و مسیر خود را با تمرکز بر تئاتر فیزیکال ادامه می‌دهد.

برداشت مخاطب از تئاتر، وابسته به زیست شخصی اوست

رامین هاشمی، دانشجوی کارشناسی بازیگری و عضو گروه تئاتر نامرئی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به سه سال همکاری خود با این گروه گفت: دیدگاه شخصی من و اعضای گروه این است که چیزی را مستقیم به مخاطب نمی‌گوییم، بلکه این خود مخاطب است که با توجه به زیست شخصی‌اش، برداشت و تفسیر خودش را از نمایش خواهد داشت. این برداشت‌ها می‌تواند متفاوت و در عین حال قابل احترام باشد.

وی تصریح کرد: در نمایش مکبث به‌عنوان دستیار کارگردان و مسئول اتاق فرمان حضور دارم. گروه تئاتر نامرئی رسالت خاص خود را دنبال می‌کند و این اثر نیز در راستای همان هدف طراحی و اجرا شده است؛ زیرا کار ما نصیحت کردن نیست. ما تئاتر کار می‌کنیم.

وی در زمینه انتخاب نمایشنامه افزود: از آنجا که مکبث یک اثر معتبر جهانی است و شیوه کار گروه نامرئی نیز بر تئاتر فیزیکال استوار است، پس کشف شباهت‌های این دو اثر، تصمیم گرفتیم این نمایش را با چنین رویکردی روی صحنه ببریم و ارگان‌های نظارتی و بالادستی نیز همکاری لازم را با گروه داشته‌اند.

بدن، ماشین تولید درام است

مبین‌حسین زارعی، بازیگر نمایش «مکبث» از گروه تئاتر نامرئی در گفت‌وگو با ایسنا با تأکید بر جایگاه بدن در تئاتر فیزیکال اظهار کرد: بدن یک انسان می‌تواند به میلیون‌ها فرم، ریتم و تم تبدیل شود، ناشناخته‌ها را کشف کند و نادیده‌ها را آشکار سازد. اما این حرکات به درام و معنا نیاز دارند تا آنچه از ناخودآگاه بیرون می‌آید، در سکوت به شکلی دراماتیک و احساسی بازتاب پیدا کند. بدن در واقع ماشینی برای تولید درام است؛ ماشینی که بدون متن یا چهارچوب، توانایی خلق درام دارد.

وی با اشاره به سه سال فعالیت خود زیرنظر یونس ولی‌پور در حوزه تئاتر فیزیکال گفت: چرایی ورود من به مسیر تئاتر پرسشی است که هر روز در ذهنم مرور می‌شود و هنوز پاسخی قطعی برایش پیدا نکرده‌ام. اما هر روزی که تمرین می‌کنیم، کشف می‌کنیم و خلق می‌کنیم، به‌نوعی در جست‌وجوی پاسخ این پرسش هستیم.

وی درباره روند شکل‌گیری این نمایش توضیح داد: ایده تا پرورش و خلق این اثر همانند دیگر نمایش‌های گروه، پروسه‌ای مبتنی بر خلق از هیچ است. کار ابتدا با چند اتود کلاسی بدون چهارچوب خاص آغاز شد. در ادامه، از دل این اتودها کاراکترهایی شکل گرفتند که شباهت زیادی به شخصیت‌های مکبث و لیدی مکبث داشتند و به همین ترتیب نمایش به‌وجود آمد.

زارعی در پایان توصیه‌ای به علاقه‌مندان تئاتر داشت و افزود: مخاطبان را نه صرفا به دیدن تئاتر مکبث، بلکه به تئاتر دیدن دعوت می‌کنم. اگر تئاتر می‌بینید، همه سبک‌ها را تجربه کنید تا در نهایت بتوانید سبکی را بیابید که بیشترین ارتباط را با شما برقرار می‌کند.

این تئاتر فیزیکال فضایی تیره و پرتنش دارد؛ ترکیبی از موسیقی رعب‌آور، نورپردازی ریتمیک و حرکت‌های کنترل‌شده اما آزاد که فضایی شبیه یک کابوس اکسپرسیونیستی می‌سازد. دکور مینیمال اما اغراق‌شده، همراه با فرم‌های بدنی بازیگر، جهانی استعاری و نمادین را به وجود می‌آورد.

نمایش مکبث میان کشمکش درونی، تلاش برای کنترل احساسات، جدال با حسد و طمع و در پایان فروپاشی در خون و گناه غوطه‌ور است. ورود عنصر زنانگی، با حرکات و موسیقی لطیف‌تر، بُعدی ویرانگر به اثر اضافه می‌کند و گرفتاری در دام حسد و قدرت را نشان می‌دهد.

به گزارش ایسنا، در این روایت، بدن بازیگران به ابزار اصلی خلق درام تبدیل می‌شود. مرد و زن هر دو اسیر وسوسه می‌شوند، تاج خون‌آلود بر سر می‌رود، اما سنگینی آن و لکه‌های خون هیچ‌گاه پاک نمی‌شود. فضای کلی اثر، میان رویا و کابوس در حرکت است و سرانجام در فروپاشی شخصیت‌ها و جهان نمایش به پایان می‌رسد.

این نمایش هرروز ساعت ۲۰ در تماشاخانه مهر و ماه در خیابان امام (جنب سینما قدس) به روی صحنه می‌رود.

انتهای پیام