سجاد محمداصغری در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: این باغ مادری به مساحت ۱۴ هکتار واقع در شهرستان سالیانه دارای ۱۰۰ هزار نهال پیوندی و یک میلیون چشمه پیوندک گردو در راستای استفاده در سرشاخه کاری درختان گردو بوده که به عنوان بزرگترین زنجیره کامل تولید نهال گواهی شده گردو غرب آسیا محسوب میشود.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر در شهرستان تویسرکان یک شرکت از پوست چوبی گردو در رابطه با تولید کربن فعال دارای فعالیت بوده که این شرکت برای اخذ مجوز دانش بنیان خود نیز اقدام کرده است.
محمداصغری تصریح کرد: تولید کربن فعال از پوست چوبی گردو در رابطه با مواردی چون صنایع بهداشتی، پتروشیمی و صنایع مربوط به تصفیهخانه دارای استفاده است.
وی از پیشبینی برداشت امسال ۲۰ هزار تن گردو از سطح باغات این شهرستان خبر داد و گفت: شهرستان تویسرکان دارای ۸۳۰۰ هکتار باغات گردو است.
محمداصغری بیان کرد: بیشتر باغهای شهرستان تویسرکان را باغهای گردو با قدمت بالا تشکیل میدهند که این باغات در رابطه با حفظ ژنتیک درختان گردو بسیار مهم بوده و این باغات سنتی گردوی تویسرکان به عنوان نظام میراثی مهم کشاورزی جهان (جیاس) از کشورمان در فائو ثبت شده است.
وی با اشاره به اینکه آمار دقیقی از ارزآوری و صادرات گردوی تویسرکان به دلیل ته لنجی و چمدانی بودن آن وجود ندارد، خاطر نشان کرد: فرآوری، خرد بودن باغات، توپوگرافی باغات از جمله مشکلات موجود گردو در این شهرستان به شمار میرود.
محمداصغری تصریح کرد: در شهرستان تویسرکان ۷۰۰۰ بهرهبردار گردو دارای فعالیت بوده ضمن اینکه ۲۵۰ واحد صنفی نیز در زمینه گردو اعم از خرید و فروش، مغزکردن و پوست کندن گردو دارای فعالیت هستند.
وی با اشاره به ضرورت دو چندان صنایع تبدیلی مرتبط با گردو در تویسرکان ، اضافه کرد: یک شرکت نیز در تولید دستگاه پوست گیرگردو دارای فعالیت بوده که این دستگاه وی ثبت اختراع شده و تولیدات آن به سراسر کشور ارسال میشود.
مدیرجهاد کشاورزی تویسرکان در باغات جدیدالاحداث گردو برداشت گردو به صورت مکانیزه انجام میشود، اضافه کرد: در باغات قدیمی و کوهپایهای گردوی تویسرکان به دلیل شرایط توپوگرافی امکان برداشت به صورت مکانیزه و تردد ماشینآلات وجود ندارد برای همین برداشت محصول به صورت دستی و سنتی انجام میگیرد اما این موضوع به صورت صد در درصدی نیست.
به گزارش ایسنا، با توجه به مرغوبیت گردوی تویسرکان در مقیاس بینالمللی، این طلای سبز تویسرکان در سال ۷۹ با پیگیری مسئولین ابتدا در سازمان مالکیت فکری جهانی (WIPO) ثبت شده و سپس در آبان سال ۱۴۰۲ نظام کاشت، داشت و برداشت آن توسط سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو) به ثبت جهانی رسیده است.
انتهای پیام
نظرات