به گزارش ایسنا، ارتش رژیم صهیونیستی اعلام کرد که مراحل آماده‌سازی نیروهایش برای ورود به شهر غزه و اجرای عملیات زمینی گسترده به پایان رسیده است.

همزمان روزنامه یدیعوت آحارونوت گزارش داد که دو سوم ساکنان شهر غزه با درخواست‌های رژیم صهیونیستی برای خروج از شهر مخالفت کرده‌اند.

شبکه «کان ۱۱» نیز از آغاز قریب‌الوقوع مرحله «سخت‌ترین بخش عملیات ارابه‌های گدعون ۲» خبر داد که هدف آن اشغال کامل شهر غزه عنوان شده است.

شبکه ۱۲ رژیم صهیونیستی نیز با تأیید تکمیل آمادگی‌ها، گزارش داد که حدود ۳۵۰ هزار نفر از ساکنان غزه تاکنون ناچار به ترک این شهر شده‌اند. در مقابل، برآوردها نشان می‌دهد نزدیک به دو سوم جمعیت، یعنی میان ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفر، همچنان در غزه مانده‌اند؛ موضوعی که از نگاه منابع امنیتی اسرائیل، یکی از پیچیده‌ترین موانع پیش رو تلقی می‌شود.

روزنامه یدیعوت آحارونوت و شبکه ۱۳ رژیم صهیونیستی همچنین به نقل از فرماندهان ارشد نظامی گزارش دادند که حتی در صورت اجرای این عملیات، جنگ با حماس به نتیجه نهایی نخواهد رسید. در نشست کابینه امنیتی نیز احتمال کشته‌شدن زندانیان چه در جریان عملیات و چه توسط مقاومت مطرح شده است.

روزنامه «اسرائیل هیوم» نیز گزارش داد: منابع امنیتی پیش‌بینی می‌کنند عملیات اشغال غزه بین ۲ تا سه ماه طول بکشد و پس از آن، مرحله موسوم به «پاکسازی» برای چند ماه دیگر ادامه یابد.

در همین راستا، ارتش اسرائیل طی روزهای اخیر شدت حملات هوایی و توپخانه‌ای خود را افزایش داده تا به‌زعم خود، ساکنان غزه را تحت فشار بمباران به خروج وادار کند؛ اقدامی که با هشدار نهادهای حقوق بشری درباره نقض آشکار قوانین بین‌المللی و تشدید بحران انسانی روبه‌رو شده است.

نیروهای اشغالگر دیروز حملات خود را با هدف قرار دادن برج‌ها و پناهگاه‌ها در شهر غزه افزایش داده و بحران آوارگی را تشدید و ساکنان را مجبور به فرار به قسمت جنوبی نوار غزه کردند.

در طول چهار روز گذشته، نیروهای اسرائیلی بیش از ۶ پناهگاه، از جمله چهار مدرسه آژانس کار و امداد سازمان ملل متحد (آنروا) را بمباران کرده‌اند.

روز یکشنبه آنها همچنین ساختمان‌های داخل دانشگاه اسلامی در قسمت غربی شهر را که هزاران آواره در آن زندگی می‌کنند، هدف قرار دادند. این بمباران، اکثر ساکنان پناهگاه‌ها را پس از تخریب تقریباً کامل، مجبور به تخلیه کرد.

تعداد زیادی از آنها تصمیم به فرار به جنوب گرفتند، در حالی که برخی از خانواده‌ها که قادر به یافتن مکانی برای زندگی نبودند، مجبور شدند آثار تخریب جزئی در پناهگاه‌ها را از بین ببرند و چادرهای موقت کوچکی برای زندگی برپا کنند.

انتهای پیام