سعید پورعلی در این یادداشت آورده است:
«در میان فراز و فرود تاریخ ایران، لرستان همیشه نامی آشنا در صفحات حماسه و مقاومت بوده است. روزگار دفاع مقدس هشت‌ساله، بار دیگر ورق‌های زرین تاریخ این خطه را با خون دلیرانش نگاشت. فرزندان غیور و شجاع لرستان نه تنها در جبهه‌های نبرد با دشمن بعثی حضوری موثر داشتند، بلکه با تعهد، ولایتمداری و ایمان عمیق به آرمان‌های انقلاب، خود را در صف نخست مدافعان وطن قرار دادند. تقدیم بیش از شش هزار شهید در آن سال‌ها گواهی روشن بر میزان ایثار و عشق لرستانی‌ها به ایران است.
این عدد خشکِ آماری، تنها یک شاخص نظامی نیست؛ بلکه روایت‌گر هزاران داستان از جوانانی است که از روستاها، شهرها و دشت‌های لرستان برخاستند و جان خویش را در طبق اخلاص گذاشتند. آنان فرزندان کوه‌های زاگرس بودند؛ کوه‌هایی که به آنان آموخته‌اند در برابر تندباد زمان خم نشوند. حضور لرستان در دفاع مقدس را نمی‌توان تنها به مشارکت فیزیکی در خطوط مقدم محدود کرد؛ این حضور، همزمان با نقشی عمیق در پشتیبانی، تدارکات، و انتقال روحیه مقاومت بود.
تاریخ مقاومت قوم لر، بسیار پیش‌تر از دوران دفاع مقدس آغاز شده است. در سده‌های گذشته، لرها بارها در برابر تهاجم بیگانگان و استعمارگران ایستاده‌اند. از جنگ‌های محلی علیه امپراطوری‌های متجاوز گرفته تا رویارویی با سیاست‌های استعماری دوران معاصر، همیشه لرستان سنگری برای استقلال و عزت ایران بوده است. این پیشینه تاریخی، دفاع مقدس را برای لرها نه یک بحران ناگهانی، بلکه امتداد طبیعی مأموریت تاریخی‌شان کرد.
همین تاریخ و فرهنگ باعث شد تا مقام معظم رهبری، در توصیف این مردم مقاومت‌پیشه بگویند: "رزم لرها بیش از آن‌که شنیدنی باشد، دیدنی است." این جمله، مهر تأییدی است بر حقیقتی که در خاطره همه‌ی فرماندهان و همرزمان نقش بسته بود. جنگاوری لرها، هم در تاکتیک‌ها و مهارت‌های رزمی و هم در روحیه شکست‌ناپذیری‌شان جلوه‌گر بود. آنان با کمترین امکانات و در سخت‌ترین شرایط، توانستند خطوط مقاومت را حفظ کنند و حتی پیشروی‌های دشمن را در جبهه‌هایی کلیدی متوقف سازند.
فرهنگ اصیل لرها، که ترکیبی از صداقت، غیرت، مهمان‌نوازی و بی‌اعتنایی به رفاه شخصی در برابر مسئولیت جمعی است، در میدان جنگ، معنای تازه‌ای یافت. این فرهنگ، جنگاوری را نه فقط به عنوان مهارتی نظامی، بلکه به عنوان وظیفه‌ای اخلاقی و ایمانی تعریف می‌کرد. همین نگرش باعث شده بود که رزمنده لر، در شرایطی که همه‌چیز علیه او بود، بازهم دست از مبارزه نکشد. برای لرها، دفاع از وطن یک انتخاب نبود؛ یک تکلیف بود.
حضور لرستانی‌ها در جبهه‌ها، نمونه‌ای بی‌بدیل از همبستگی محلی و ملی بود. آنان از خطوط مقدم تا پشت جبهه را با تلاش بی‌وقفه پر کردند. خانواده‌ها با ارسال مواد غذایی، لباس، تجهیزات و حتی خون خود برای مجروحان، جبهه را زنده نگه می‌داشتند. مادران لرستانی که فرزندان خود را با اشک و دعا راهی جنگ می‌کردند، نماد ایمان و شجاعت مردمی بودند. بسیاری از این زنان، پس از شهادت عزیزانشان، همچنان فعالانه در پشتیبانی از دیگر رزمندگان ادامه دادند.
از منظر امنیت ملی، مشارکت گسترده لرستان در دفاع مقدس، یک پشتوانه واقعی برای نظام بود. این مشارکت نشان داد که انسجام قومی و هویت فرهنگی می‌تواند در بحران‌ها به منبعی عظیم برای مقاومت ملی تبدیل شود. حضور هشت‌ساله لرستانی‌ها در میدان نبرد، آزمونی بود که نشان داد وفاداری به وطن در میان این قوم، نه وابسته به شرایط، بلکه ریشه‌دار در تاریخ و خون آن‌هاست.
رشادت‌های لرها در دفاع مقدس، جایگاه ویژه‌ای در نمادسازی جنگ دارد. تصاویر و خاطرات رزمندگان لر، از سنگرهای خرمشهر تا ارتفاعات غرب، بخش اصلی روایت جنگ ایران هستند. این نمادها، امروز هم انگیزه‌ای برای نسل جوان لرستان است تا در برابر تهدیدات جدید، همان روحیه را زنده نگه دارند. حضور در رزمایش‌ها، فعالیت در نیروهای نظامی و امنیتی، و شرکت در پروژه‌های ملی، ادامه همان مسیر است که در دفاع مقدس آغاز شد.
اما دفاع مقدس برای لرستان فقط عرصه‌ای برای جنگاوری نبود؛ مدرسه‌ای برای بازتعریف مسئولیت اجتماعی و سیاسی هم بود. بسیاری از رزمندگان با تجربیات جنگ، پس از بازگشت، در عرصه‌های مدیریت محلی، عمران روستاها، و برنامه‌های توسعه استانی فعال شدند. این انتقال تجربه از میدان جنگ به میدان سازندگی، نشان داد که فرهنگ مقاومت لرها، قابلیت تطبیق با شرایط صلح را نیز دارد.
فرزندان لرستان در سال‌های جنگ، با ایمان و اراده آهنین، پیوندی ناگسستنی بین مردم و حاکمیت برقرار کردند. این پیوند، همان سرمایه اجتماعی است که امنیت و ثبات کشور را تضمین می‌کند. در روزگاری که تهدیدات نرم و پیچیده جای گلوله و توپ را گرفته‌اند، این سرمایه اجتماعی می‌تواند سپری کارآمد در برابر نفوذ فرهنگی و سیاسی باشد.
سخن از لرستان و دفاع مقدس، بی‌گمان سخن از استمرار یک سنت است. سنت وفاداری، غیرت، مسئولیت‌پذیری، و امید. امروز، همان کوه‌هایی که شاهد بدرقه هزاران جوان به جبهه بودند، شاهد تلاش نسل جدید لرستانی در عرصه‌های علمی، اقتصادی و فرهنگی‌اند. این نسل، میراث‌دار خون شهیدان و تجربه رزمندگان دیروز است.
تقدیم بیش از ۶۰۰۰ شهید در هشت سال دفاع مقدس، سندی غیرقابل انکار از سهم لرستان در امنیت ملی ایران است. این سهم، در هیچ فهرست یا گزارش رسمی قابل خدشه نیست و در حافظه جمعی ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد. وقتی به این رقم می‌نگریم، پشت هر عدد، چهره‌ای، خانواده‌ای و روایتی از عشق به ایران نهفته است.
امروز، در بزرگداشت هفته دفاع مقدس، باید یاد کنیم از آن مردان و زنان لر که جان خود را فدای وطن کردند و با اراده و ایمان، الگویی ماندگار برای همه ایرانیان ساختند. لرستان، همچنان سنگر بیدار ایران است؛ سنگری که نه با پایان جنگ، بلکه با آغاز هر تهدید تازه، خود را آماده می‌کند.
این یادداشت، نه مرثیه‌ای برای گذشته، بلکه ستایشی برای فرهنگی است که آینده را نیز شکل خواهد داد. فرهنگی که در آن، کوه‌ها نه فقط جغرافیا، بلکه فلسفه زندگی‌اند: ایستادگی، صلابت و وفاداری. لرستان، همچنان در صف مقدم دفاع از ایران ایستاده است، چه در میدان جنگ، چه در عرصه سازندگی، و چه در برابر تهدیدات نوین.
فرزندان لر، با تکیه بر تاریخ مقاومت‌شان، راهی را برگزیده‌اند که ادامه‌اش، تضمین عزت و استقلال ایران است. این راه، نه در هیاهوی شعار، بلکه در سکوت سنگرهایی شکل گرفت که صدای گام‌هایشان را تاریخ هرگز فراموش نخواهد کرد.»
انتهای پیام
نظرات