به گزارش ایسنا، دانشگاهی که به عنوان مهد فضانوردان شناخته می‌شود، به زودی چند نفر دیگر را به مرز نهایی اعزام خواهد کرد.

به نقل از اسپیس، تاکنون بیست‌وهشت نفر از فارغ التحصیلان «دانشگاه پردو»(Purdue university) آمریکا به فضا پرواز کرده‌اند یا برای پرواز فضایی انتخاب شده‌اند. این فهرست چشمگیر شامل «نیل آرمسترانگ»(Neil Armstrong)، «جین سرنان»(Gene Cernan)، «راجر چافی»(Roger Chaffee) و «گاس گریسوم»(Gus Grissom) فضانوردان  ماموریت«آپولو»(Apollo) و همچنین «آدام فورمن»(Adam Fuhrmann) و «یوری کوبو»(Yuri Kubo) اعضای گروه فضانوردان ۲۰۲۵ ناساست که به تازگی معرفی شدند.

این فهرست طولانی‌تر هم خواهد شد، زیرا دانشگاه پردو اعلام کرد که در سال ۲۰۲۷ گروهی از پژوهشگران، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان را با همکاری شرکت «ویرجین گلکتیک»(Virgin Galactic) در ماموریتی به نام «پردو ۱» به فضای زیرمداری خواهد فرستاد.

«مایک موزز»(Mike Moses)، رئیس خطوط فضایی ویرجین گلکتیک و مدیر سابق پرتاب شاتل فضایی ناسا که او نیز به پردو رفته است، گفت: این ماموریت با همکاری دانشگاه پردو، نمایشی قدرتمند از چیزی است که وقتی مؤسسات تحقیقاتی و مربیان به محیط ریزگرانش دسترسی مستقیم پیدا می‌کنند، امکان‌پذیر می‌شود. ما با فراهم کردن امکان همراهی و تعامل پژوهشگران با آزمایش‌های در لحظه فقط در حال پیشبرد علم نیستیم. ما نسل بعدی نوآوران را توانمند می‌سازیم و مرز فرصت‌های آموزشی را گسترش می‌دهیم.

پردو ۱ پنج مسافر را به همراه دو خلبان به فضای زیرمداری خواهد برد و از آنجا به زمین منتقل خواهد کرد. این مسافران عبارتند از «استیون کولیکات»(Steven Collicott)، استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه پردو، «ابیگیل میززی»(Abigail Mizzi)، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پردو، «جیسون ویلیامسون»(Jason Williamson)، فارغ‌التحصیل سابق دانشگاه پردو و دو فارغ‌التحصیل دیگر این دانشگاه که نامشان بعداً اعلام خواهد شد.

به گفته مقامات دانشگاه پردو، هواپیمای فضایی ویرجین گلکتیک می‌تواند ۶ خدمه را حمل کند، اما در این پرواز یک صندلی از کابین حذف خواهد شد تا محموله‌های تحقیقاتی ماموریت در آن جا بگیرند.

آزمایش‌ها توسط کولیکات و میززی انجام خواهند شد. کار کولیکات، بررسی چگونگی پخش شدن مایعات روی سطح خواهد بود و میززی، چگونگی نوسان مایعات را در شرایط گرانش صفر بررسی خواهد کرد.

کولیکات در توضیح آزمایش خود، گفت: اگر آب را روی پیشخوان آشپزخانه خود بریزید، خواهید دید که در برخی جهت‌ها بیشتر از جهت‌های دیگر پخش می‌شود. آیا این همان آب آشامیدنی در یک ایستگاه فضایی است یا مایعی سرشار از مواد مغذی برای سیستم رشد گیاه؟ ما باید این داده‌های مهم را به دست آوریم تا اطلاعات بیشتری را درباره این جریان‌ها داشته باشیم، به طراحی سخت‌افزار پروازهای فضایی برای ماموریت‌های بلندمدت آینده کمک کنیم و شاید بتوانیم محموله‌های آینده را خودکارسازی کنیم که این امر، ماموریت‌ها را ارزان‌تر می‌کند.

هواپیمای فضایی ویرجین گلکتیک زیر بال‌های یک هواپیمای حامل از زمین بلند می‌شود که آن را در ارتفاع حدود ۱۵ هزار متری رها می‌کند. هواپیمای فضایی با قدرت خود به سمت فضای زیرمداری حرکت می‌کند و سپس برای فرود روی باند فرودگاه به سمت پایین می‌لغزد.

ویرجین گلکتیک برای اولین بار در دسامبر ۲۰۱۸ به فضا رسید و اولین پرواز کاملاً سرنشین‌دار خود را در ژوئیه ۲۰۲۱ انجام داد. «ریچارد برانسون»(Richard Branson)، بنیانگذار «ویرجین گروپ»(Virgin Group) یکی از مسافران آن سفر بود.

ویرجین گلکتیک تا به امروز هفت پرواز تجاری انجام داده است که جدیدترین آنها در ژوئن ۲۰۲۴ انجام شد. این شرکت پرتاب‌های خود را متوقف کرده است تا نسخه جدید و پیشرفته‌تری را از هواپیمای فضایی خود موسوم به «دلتا»(Delta) راه‌اندازی و عملیاتی کند.

انتظار می‌رود این وسایل نقلیه جدید در سال ۲۰۲۶ پرواز خود را آغاز کنند. بنابراین، پردو ۱ یک پرواز برای دلتا خواهد بود.

آخرین قیمت بلیط ویرجین گلکتیک ۶۰۰ هزار دلار بود. البته این قیمت برای یک صندلی در هواپیمای فضایی قدیمی «وی‌اس‌اس یونیتی»(VSS Unity) بود. قیمت بلیط هواپیمای فضایی دلتا هنوز تعیین نشده است، اما انتظار می‌رود کمی بالاتر باشد.

انتهای پیام