محسن محسنی‌نسب در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص ویژگی اصلی سینمای دفاع مقدس اظهار کرد: به باور من، ویژگی اصلی سینمای دفاع مقدس همان چیزی است که خود این حماسه را از دیگر جنگ‌های تاریخ متمایز می‌کند. در طول تاریخ، حضور در جنگ‌ها عمدتاً بر اساس اجبار یا وظیفه نظامی بوده است؛ اما در دفاع مقدس، همه‌چیز متفاوت بود. هیچ‌کس به اجبار وارد جبهه نمی‌شد؛ حضور رزمندگان انتخابی داوطلبانه و آگاهانه بود و این نخستین تفاوت بنیادین دفاع مقدس با دیگر جنگ‌هاست. 

وی ادامه داد: تفاوت دیگر در نگاه آرمانی آن نهفته است. نبرد ما تنها برای خاک و سرزمین نبود، بلکه با آرمان‌هایی والا پیوند داشت. جوانان آن دوران باور داشتند که اگر در واقعه عاشورا حضور نداشتند، اکنون فرصتی یافته‌اند تا در کنار آرمان‌های امام حسین(ع) بایستند. شاید امروز چنین نگاهی برای برخی شعارگونه به نظر برسد، اما واقعیت این است که رزمندگان با همین باور به میدان رفتند.

این کارگردان سینما بیان کرد: از آغاز تاکنون، سبک و نگاه فیلم‌های دفاع مقدس دگرگونی‌های بسیاری داشته است. فیلم‌سازان نسل نخست جنگ را با همه وجود تجربه کرده بودند اما نسل جدید چنین تجربه‌ای نداشته و همین امر سبب شده است که بخشی از آثار امروزی بیشتر به اقتباس‌هایی از سینمای هالیوود یا فیلم‌های جنگ جهانی دوم شبیه باشند. بدیهی است که این آثار فاصله‌ای جدی با حقیقت دفاع مقدس دارند. حتی برای افزایش جذابیت، گاه موضوعاتی به فیلم‌ها افزوده می‌شود که با واقعیت انطباق ندارد و این مسئله موجب کاهش باورپذیری آن‌ها می‌شود.

محسنی‌نسب با اشاره به اهمیت صداقت و ایمان فیلم‌ساز این حوزه گفت: اثرگذاری یک فیلم دفاع مقدس بیش از هر چیز در گرو صداقت و ایمان فیلم‌ساز است. همان‌گونه که سخنی برآمده از دل بر دل می‌نشیند، اثری که با باور و ایمان ساخته شود نیز به مخاطب منتقل خواهد شد و ماندگار می‌شود.

وی افزود: البته این حوزه با چالش‌های جدی روبه‌رو است. بزرگ‌ترین مشکل، نبود علاقه قلبی مدیران به سینمای دفاع مقدس است. بسیاری از آنان تنها از سر تعارف یا اجبار گام‌هایی برمی‌دارند و نگاه عمیق و اعتقادی به این عرصه ندارند. طبیعی است که در چنین فضایی، کارهای اساسی و تحول‌آفرین کمتر شکل می‌گیرد.

این کارگردان سینما با بیان اینکه سینمای دفاع مقدس اگرچه در ظرفیت محدود خود توانسته پیام‌های اخلاقی و انسانی را منتقل کند، اما آنچه باید تحقق می‌یافت، به وقوع نپیوسته است، گفت: فیلم‌سازان نسل اول و رزمندگانی که تجربه حضور در جبهه را داشتند، اگر فرصت فعالیت می‌یافتند، دستاوردها به‌مراتب بیشتر بود. متأسفانه بسیاری از آنان سال‌ها است امکان کار پیدا نکرده‌اند و در شرایط اقتصادی و اجتماعی نامطلوبی زندگی می‌کنند. مدیران امروز ترجیح می‌دهند با فیلم‌سازان جوانی همکاری کنند که ادعایی ندارند، زیرا کار با افراد آرمان‌خواه و مدعی دشوارتر است.

محسنی‌نسب با تاکید بر اینکه زنده نگه داشتن این ژانر نیازمند نوآوری در روایت و فرم است، افزود: ما باید آثاری بسازیم که جلوه‌های ایثار، فداکاری و حیات جاری در دل جنگ را نشان دهد. این ارزش‌ها با فطرت انسان هماهنگ است و اگر صادقانه و باورپذیر بازآفرینی شوند، جذابیت خواهند داشت. تجربه نشان داده است که در دوران دفاع مقدس، پرفروش‌ترین آثار سینمای ایران متعلق به همین ژانر بوده‌اند. با این حال، امروز حتی فیلم‌های کمدی نیز فروش چندانی ندارند و من شخصاً سال‌هاست به دلیل نبود حمایت و هماهنگی میان نهادهای مسئول، امکان ساخت فیلم در این حوزه را نیافته‌ام.

وی با اشاره به باور اشتباه برخی افراد درباره نسل جوان گفت: برخی معتقدند نسل جوان با سینمای دفاع مقدس ارتباط برقرار نمی‌کند، اما من چنین نظری ندارم. اگر فیلمی درست، منطقی و به‌دور از شعار ساخته شود، جوانان نیز به آن علاقه‌مند می‌شوند. نمونه روشن آن علاقه و همدلی نسل جوان نسبت به نیروهای پدافندی کشور در حملات اخیر اسرائیل است. بنابراین، مشکل نه در بی‌میلی جوانان، بلکه در ضعف مدیریت و تولید آثار شعاری است.

انتهای پیام