زهرا دوستی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: دیرآموزی بیماری یا اختلال درمانپذیر نیست، اما با آموزش صحیح و حمایت مناسب، کودکان میتوانند به سطح قابلقبول تحصیلی و اجتماعی برسند.
وی با اشاره به اینکه این دانشآموزان کندتر از همسالان خود یاد میگیرند اما توانایی درک مفاهیم را دارند، افزود: تشخیص زودهنگام و آموزش متناسب، مهمترین اقدام برای جلوگیری از عقبماندگی و سرخوردگی است.
این روانشناس درباره نقش معلمان گفت: آموزش مرحلهای، سادهسازی مطالب، تکرار و تقویت اعتمادبهنفس از کلیدهای اصلی موفقیت این دانشآموزان است. مقایسه کودکان دیرآموز با شاگردان ممتاز آسیبزا بوده و باید معیار سنجش، پیشرفت فردی هر کودک باشد.
دوستی همچنین به وظایف والدین اشاره و اظهار کرد: پذیرش کودک، پرهیز از فشار و مقایسه، ایجاد محیط آرام در خانه و تشویق حتی پیشرفتهای کوچک، نقش مهمی در انگیزهبخشی دارد. همکاری والدین با مدرسه نیز برای استمرار آموزش بسیار ضروری است.
وی در ادامه همکلاسیها را نیز بخشی از این فرایند دانست و افزود: تمسخر و برچسبزدن به دانشآموز دیرآموز ممنوع است. فعالیتهای گروهی و کار تیمی بهترین بستر برای افزایش اعتمادبهنفس و مشارکت این کودکان است.
این مسئول، مدارس را به برنامهریزی ویژه دعوت کرد و خاطرنشان کرد: ایجاد کلاسهای جبرانی، آموزش معلمان در زمینه شیوههای برخورد و ارائه خدمات مشاورهای به خانوادهها، از مهمترین وظایف مدارس در حمایت از این دانشآموزان است.
دوستی یادآوری کرد: اگرچه دیرآموزی درمانپذیر نیست، اما با حمایت خانواده، مدرسه و همسالان، این کودکان میتوانند مهارتهای تحصیلی و اجتماعی لازم را بیاموزند و در آینده زندگی مستقلی داشته باشند.
انتهای پیام
نظرات