امیر احسان امیرپور در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: نمایش «طبیب اجباری»، که برگرفته از یکی از آثار برجسته مولیر، نمایشنامه‌نویس مشهور فرانسوی است، در بسیاری از کشورهای اروپایی و آسیایی به روی صحنه رفته است و در ایران نیز سابقه‌ای طولانی دارد.
وی ادامه داد: ترجمه این نمایشنامه به زبان فارسی به دوران قاجار بازمی‌گردد. همچنین، میرزا اعتمادالسلطنه این اثر را با زبان و نثر قاجاری ترجمه کرده است. همین ترجمه در سال ۱۳۹۰ به‌صورت نمایشنامه‌خوانی، در سال ۱۳۹۳ به‌صورت اجرایی و در نهایت در سال ۱۴۰۴ با نگاهی جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر بر روی صحنه رفته است.
این کارگردان در خصوص داستان نمایش بیان کرد: طبیب اجباری روایت اشتباه گرفتن یک فرد روستایی باهوش به‌جای پزشکی حاذق است که به معالجه دختر ارباب فرستاده می‌شود. این موقعیت ساده به‌طور خاص بستری برای خلق لحظات طنز فراهم می‌کند. این اثر با وجود ریشه‌های خارجی، به‌دلیل ترجمه خاص و اجرای قاجاری آن، به بخشی از ادبیات نمایشی ایران تبدیل شده است.
امیرپور به روند انتخاب بازیگران این نمایش اشاره و اظهار کرد: انتخاب بازیگران از سال ۱۳۹۳ آغاز شد. بیشتر اعضای گروه از دانشجویان دانشگاه بودند که برای تمرینات عملی به این پروژه پیوستند. البته به‌دلیل گذر زمان، برخی از بازیگران جایگزین شدند، از جمله محمد جهان‌پا که یکی از نقش‌های اصلی را ایفا می‌کند.
وی درباره چالش‌های تولید این اثر بیان کرد: اجرای این نمایش در سالن اصلی تئاتر شهر مشهد هدف‌گذاری شده بود، اما به‌دلیل زمان‌بر بودن نوبت اجرا، نمایش نزدیک به یک سال به تعویق افتاد. حفظ و مدیریت یک گروه ۳۵ نفره از بازیگران که اغلب دانشجو بودند، در این مدت چالش‌های زیادی به همراه داشت و ناچار به تغییرات مکرر شدیم.
این کارگردان تئاتر با اشاره به وضعیت آمادگی فیزیکی گروه گفت: برخلاف برخی کشورهای صاحب سبک تئاتر که بازیگران از آمادگی جسمی، بیانی و حرکتی کافی برخوردارند، در این پروژه مجبور شدیم از ابتدا آموزش‌های حرکات فرم و بدن را آغاز کنیم و بازیگران جدیدی را وارد گروه کنیم.
امیرپور در ادامه درباره بازخورد مخاطبان اظهار کرد: استقبال تماشاگران از نمایش بسیار چشمگیر بود و «طبیب اجباری» در زمان اجرا جزو آثار پرفروش قرار گرفت. یکی از دلایل این موفقیت، قرابت نمایش با ساختار نمایش ایرانی و جذب مخاطب عام بود.
وی افزود: نمایش ایرانی سابقه‌ای دیرینه از دوران صفویه دارد و از خرده‌نمایش‌ها تا تعزیه مسیر تکاملی خود را طی کرده است. در این سبک، موسیقی، لباس، طراحی صحنه و نور نقش مهمی در خلق فضای نمایشی دارند.
این کارگردان تئاتر در ادامه بیان کرد : آنچه این نمایش را از سایر آثار متمایز می‌کند، تلفیق نمایش ایرانی با موسیقی فولکلور گیلان و آذربایجان و رقص‌های محلی است، اتفاقی که کمتر در آثار معاصر دیده می‌شود.
امیرپور در خصوص وضعیت هنرهای نمایشی در مشهد گفت: تئاتر مشهد در شرایط ایده‌آلی قرار ندارد، اما با وجود شمار زیاد دانش‌آموختگان رشته هنر در این شهر، می‌توان به آینده این حوزه امیدوار بود.
انتهای پیام
نظرات