فرامرز جوان‌صدیق، دهیار روستای سلیمان‌آباد در واکنش به سؤال‌های ایسنا که فریاد یک دهه اخیر روستاییان است، با تأیید مطالبه به حق مردم می‌گوید: تا ۱۰ سال قبل در مسجد روستا یک چاه وجود داشت که آب آشامیدنی مردم را تأمین می‌کرد. با توسعه روستا و افزایش جمعیت آب چاه دیگر کفاف نمی‌کرد اداره آب‌وفاضلاب روستایی مشکل را پوسیدگی لوله‌های فلزی تشخیص داد و گفت که پِرتی آب زیاد است. حدود پنج سال قبل شروع کردند به تعویض لوله‌ها و کل شبکه طی ۲ سال نو کردند. سه چهار سال گذشت تا اینکه دوباره آب کم شد.
جوان‌صدیق افزود: در سال ۹۳ اداره آب‌وفاضلاب فریاد مردم را شنید و گفت باید چاه جدید حفر شود و یک قطعه زمین تأمین کنید. زمین گران بود؛ یکی از اهالی روستا به خیر نیّت پدر و مادر مرحوم خود در ورودی سلیمان‌آباد یک قطعه زمین ۳۰۰ متری را بدون دریافت هیچ پولی اهدا کرد. اداره آب‌وفاضلاب وارد عمل شد و بعد هشت ماه طرح به بهره‌برداری رسید.
«چشمتان روز بعد نبیند در نخستین روز افتتاح متوجه شدیم آب شفاف نیست. کارشناسان گفتند؛ اولین روز است و درست می‌شود اما بعد از مدتی هیچ تغییری به وجود نیامد.» جوان‌صدیق این مطالبه را گفت و وقتی چرایی ماجرا را از او پرسیدم، مکثی کرد و دلیل را «کار بدون مطالعه» دانست.
دهیار آه می‌کشد و می‌گوید: بعد از گزارش به اداره آب‌وفاضلاب روستایی، آنها اظهار کردند باید زمین دیگری خریداری کنید تا مخزنِ زمینیِ بتونی احداث شود و آب دو چاه قدیم و جدید «رینگ» شود و از این کدری دربیاید. (رینگ شدن در اصطلاح آبرسانی روشی است تا از تغییر رنگ آب جلوگیری شود.)
جوان صدیق گفت: اوضاع اقتصادی مردم خوب نیست، گرانی زمین هم بیداد می‌کند. نزد یکی از کشاورزان سلیمان‌آباد رفتیم. ایشان قطعه زمینی را به نصف قیمت در اختیار گذاشتند که پول آن را اداره آب‌وفاضلاب داد و بالاخره مخزن زمینی بتونی ساخته شد اما بازهم مشکل حل نشد.
وی با بیان اینکه این بار اداره آب‌وفاضلاب گفت باید یک قطعه زمین دیگر خریداری شود تا مخزن هوایی هم ساخته شود، افزود: اداره آب‌وفاضلاب روستایی معتقد بود که با ساخت مخزن هوایی قطعاً مشکل رفع می‌شود؛ ما هم در تلاش برای برآورده‌کردن بدیهی‌ترین خواسته آنهایی که مطالبه زیادی نداشتند، به دنبال خرید زمین رفتیم.
جوان‌صدیق توضیح می‌دهد که پس از مذاکره اداره آب‌وفاضلاب با یکی از اهالی روستا قرار شد زمینی واگذار شود. اداره آب‌وفاضلاب نیز با قیمت بسیار کم زمین را خرید. نصف پول را پرداخت کرد و قرار شد بقیه را بعدها به او بپردازد که خوشبختانه خیر روستایی بخشید. مشکلی که وجود داشت، جاده دسترسی مخزن زمینی به هوایی بود؛ راه عبور چهار متر بیشتر نبود و برای رفت‌وآمد کامیون‌های انتقال مصالح باید راه به هشت متر مبدل می‌شد و ۳۰۰ میلیون تومان هزینه در بر داشت که آن موقع پول زیادی بود. از درآمدهای مردمی در دهیاری بودجه تأمین شد و هم راه و هم مخزن هوایی ساخته شد.
دهیار می‌گوید: وجود منیزیم و ریزدانه‌ها در آب چاه جدید، مردم سلیمان‌آباد را تا امروز آرزوبه‌دل برای نوشیدن یک جرعه آب باکیفیت گذاشته است. شیر آب که باز می‌شود بوی نامطبوع بالا می‌زند و گاهی نیز بدون بو و فقط کدر است؛ البته همیشه این‌طور نیست.
او می‌گوید: سه سال قبل نزد رئیس اداره آبفای تنکابن رفتیم و مشکلات را بازگو کردیم وعده‌هایی دادند و گام‌هایی هم برداشته شد اما با همه هزینه‌هایی که شد همچنان مشکل پابرجاست.
جوان‌صدیق می‌گوید: حدود هفت ماه قبل قرار شد از چشمه روستای «پُلتان» برای سلیمان‌آباد آبرسانی شود. برخی اهالی و مسئولان آن منطقه، کمبود آب را بهانه کردند و کار به نتیجه نرسید. ناامید از همه‌جا بودیم که اداره آب شهری گفت: برای حل مشکل نیاز به حفر چاه جدید است.
دهیار نگران از وقایع قبلی و وجود منیزیم؛ که نکند این بار هم کار درست انجام نشود. وی می‌گوید: قرار شد کار با مطالعه دقیق صورت بگیرد. الان هم این‌طور که می‌گویند از شیراز گروهی آمده‌اند و مطالعات طرح انجام شده است.
کارشناسان، حفر چاه کنار رودخانه «تیرم» (رودخانه پرآب مجاور روستا) را مناسب دانستند و یکی از اعضای شورای اسلامی روستا اعلام آمادگی کرد بدون دریافت ریالی، زمینی را در کنار رودخانه واگذار کند. در این مرحله از کار چون حفر چاه‌ها دارای حریم مشخص است آبفا با مکان اجرای طرح مخالفت کرد.آنها گفتند این کار تجاوز به حریم چاه محله دیگر است.
از سوی یکی دیگر از اهالی، در کنار رودخانه تیرم و در نقطه‌ای دیگر زمینی برای انجام کار واگذار شد و در حال حاضر اداره آب شهری، چهار ماه بوده که به دنبال پیمانکار است تا مقدمات انجام حفر چاه انجام شود.
مدیر مربوطه در دسترس نیست!
برای از نگرانی درآوردن مردم سلیمان‌آباد که سال‌هاست بلاتکلیف‌اند به اداره آب شهری تنکابن می‌رویم تا در گفت‌وگو با رئیس از مشکلات کار در پروژه آبرسانی بپرسم؛ شاید رسانه سبب شوند تا گرهی از گره‌های این طرح مردمی باز شود.
آقای رئیس می‌گوید: متأسفانه ما اجازه صحبت‌کردن نداریم و باید قبل آن با روابط‌عمومی استان هماهنگ شود و شماره مسئول روابط‌عمومی را می‌دهد. با او تماس می‌گیرم و درخواستم را مطرح می‌کنم؛ نشان به آن نشان که دقیق ۲۴ ساعت سر کار بودم یا تماس‌ها را پاسخگو نبود یا کار اداری را بهانه می‌کرد! گویا مسئولان در پروژه آبرسانی به مردم از اطلاع‌رسانی ابا دارند.
دولت به دنبال حل و فصل این چالش است
فریدون پورآهنگریان، بخشدار بخش مرکزی تنکابن، ضعف کار در حفر چاه را تکذیب نمی‌کند اما می‌گوید: ۱۰ یا دوازده سال پیش تا وقتی مشکل آب در سلیمان‌آباد پیش نیامده بود مسئولان ضرورتی به مطالعه زمین‌شناسی نمی‌دیدند و تا امروز به جز مورد اخیر در حفر چاه سوم سلیمان‌آباد هیچ مطالعه زمین‌شناسی در تنکابن انجام نشده است.
وی از اعزام گروه کارشناسی اهل شیراز به تنکابن برای حفر چاه جدید در سلیمان‌آباد می‌گوید و مطالعاتی که انجام شده و امیدوار است کار به‌زودی آغاز می‌شود.
پورآهنگریان با اشاره به اختصاص ۶ میلیارد تومان بودجه از سوی فرمانداری تنکابن برای حفر چاه جدید در سلیمان‌آباد و در کنار رودخانه تیرم می‌گوید: تا کنون دو مرحله مناقصه برای انجام کار برگزار شده است اما شوربختانه هیچ پیمانکاری اعلام آمادگی نکرد. با پیگیری‌های رئیس شورای بخش مرکزی تنکابن و مدیر آبفای تنکابن برای سومین بار مناقصه در سامانه بارگذاری شده است که امیدواریم با اعلام آمادگی پیمانکار ادامه کار به انجام برسد. سعی در انتخاب یک پیمانکار قوی است و در همین ارتباط هم آبفای رایزنی‌هایی را داشته است.
بخشدار مرکزی تنکابن مشکلات قبلی آب در سلیمان‌آباد را یادآور می‌شود و می‌گوید: اگر چه با حفر چاه قبلی مردم هنوز مشکل دارند اما این بار با تدابیر اندیشیده شده وجود آهن و منگنز بالا در آب روستا منتفی است. دراین‌ارتباط تجهیزاتی در قائمشهر در دست ساخت است که با نصب آن در منطقه دیگر نگرانی از بوی نامطبوع آب نخواهیم داشت.
پورآهنگریان همچنین اختصاص چهار میلیارد تومانی از سوی فرمانداری و آبفای تنکابن را برای ساخت آن تجهیزات متذکر می‌شود و می‌گوید: سال گذشته قرار شد با انتقال آب از روستای «پلتان» مسئله کمبود آب در سلیمان‌آباد حل شود اما به جهت آبیاری باغ‌های چای منطقه، باغداران اجازه بهره‌برداری را ندادند. در واقع چون کار ساخت و بهره‌برداری از سرریز چشمه پلتان با اندوخته مردمی انجام شد، چایکاران سهام‌دار هستند و آنها با اجرای طرح آبرسانی به سلیمان‌آباد مخالفت کردند و برای جلوگیری از مسائل اجتماعی قید طرح زده شد.
بخشدار در پاسخ به این سوال ایسنا که در حال حاضر مردم چگونه آب مصرفی خود را تأمین می‌کنند، می‌گوید: کیفیت بد آب همیشگی نیست زمانی که بارش کم است، حجم آب چاه کاهش می‌یابد و مشکل بیشتر نمود پیدا می‌کند. مردم مجبورند برای تامین آب شرب به روستاهای اطراف بروند.
به گزارش ایسنا، روستاهای تنکابن از تصفیه‌خانه‌های مجزای آب بهره‌مند نیستند در هر منطقه آب با روش کُلُرزنی میکروب‌زدایی می‌شود تا باکیفیّت مطلوب‌تری به دست مردم برسد. تنها در شهر تنکابن آب طی فرآیند خاصی مورد تصفیه قرار می‌گیرد و علاوه بر رفع آلودگی‌های میکروبی، املاح مضر نیز کاهش می‌یابد تا با بهترین کیفیت به شبکه آبرسانی وارد شود. اما آب در روستاهای تنکابن فقط در حد کلرزنی و میکروب‌زدایی است تا قابل شرب شود.
انتهای پیام
نظرات