به گزارش ایسنا، احسان چیت ساز - معاون سیاستگذاری و برنامهریزی توسعه فاوا و اقتصاد دیجیتال با بیان اینکه توسعه زیست بوم برروی دوش شرکتهای لنگر شکل پیدا میکند و اتفاقاً شرکتهای کوچک نیستند که زیست بوم پایدار میتوانند ایجاد میکنند، اظهار کرد: پژوهشهای متعددی در این حوزه است که یکی از برجستهترین محققان عرصه توسعه زیست بومهای کارآفرینان اعلام کرده حتی در اقتصادهای پیشرو فناوری مانند ایالات متحده آمریکا، شرکتهای بزرگ هستند که شکل دهنده نوآوری، فناوری و رشد اقتصادی هستند.
چیت ساز ادامه داد: به گفته محققان در شرکتهای کوچک به ازای هر ۱۰ شرکت پس از ۱۰ سال حداکثر یک شغل پایدار ایجاد میشود که چیزی شبیه به هیچ است. برخلاف نظریههایی که در ایران برای شکل گیری زیست بومهای پایدار دنبال می شود، به نظر می رسد، توسعه شرکتهای کوچک، متوسط و مهمتر از همه استارتاپها راه حل توسعه اقتصادی نیست بلکه توسعه اقتصادی بر دوش شرکتهای بزرگ شکل پیدا میکند. بنابراین لازم است ما هم شرکتهای بزرگ توسط بخش خصوصی شکل دهیم و دولت باید بتواند اقتصاد آن بخش را پایدار کند.
معاون وزیر ارتباطات با بیان اینکه باید کنسرسیوم بزرگ ایجاد شود تا بتوان هسته شرکتهای لنگر را تشکیل داد، تشریح کرد: در اپراتور هوش مصنوعی چیزی حدود ۲۰۰ پتافلاپس ظرفیت پردازشی پیش بینی شده که در بازه برنامهای مشخص قرار است با افزایش تقاضا بتوانیم این ظرفیت را در مجموعه کشور به ۲۵۰۰ پتافلاپس برسانیم. بررسیها نشان میدهد اقتصاد دیجیتال در حال رشد است اما با موانعی روبه رو شده که بخشی از آن به تعرفه اعمال شده باز میگردد.
وی که در یک مصاحبه صحبت میکرد، افزود: وقتی هسته اقتصاد دیجیتال از رشد باز بماند سر ریز و نفعت اقتصادی هم در سایر لایههای اقتصاد دیجیتال کاهش پیدا میکند چون همانگونه که گفته شد رشد یک زیست بوم تحت تأثیر شرکتهای لنگر شکل پیدا میکند و در حال حاضر این شرکتهای لنگر اپراتورهای ارتباطی ما هستند. اکنون اپراتورهای ارتباطی از توسعه خدمات خود هسته اقتصاد دیجیتال عاجزاند برای مثال ارز اپراتور اول تلفن همراه (همراه اول) ۵۰۰ میلیون دلار است این درحالی بوده که اپراتورها باید حداقل دو میلیارد دلار سرمایهگذاری توسعه نسل پنجم اینترنت داشته باشند.
چیتساز خاطر نشان کرد: این امر ناشی از سیاست غلطی بوده که بیش از ۸ سال قبل اتخاذ شده و تا به امروز اثراتش را مشاهده میکنید. مسئله و چالش سیاستگذاری این است که یک تصمیم همان لحظه اثرش را نشان نمیدهد و طی سالهای متمادی باعث میشود جذابیت سرمایهگذاری از بین برود.
انتهای پیام
نظرات