به گزارش ایسنا، در شرایطی که تنشهای اخیر میان ایران و رژیم صهیونیستی به مرحله توقف موقت درگیریها رسیده است، حفظ آمادگی در همه ابعاد، از جمله امنیت غذایی کشور، اهمیت دوچندان پیدا میکند. محمد طاهری - کارشناس اقتصادی - معتقد است در کنار بازسازی توان نظامی، باید برای صیانت از سفره مردم و کاهش آسیبپذیری زنجیره تأمین ارزاق عمومی نیز برنامهریزی جدی صورت گیرد. به گفته او، توزیع غیرمتمرکز و پراکنده انبارهای مواد غذایی در سطح کشور میتواند مانع از بروز آسیبهای احتمالی در صورت هدفگیری زیرساختهای حیاتی شود. وی یکی از راهکارهای مؤثر در این زمینه را راهاندازی سکوی مجازی تولید میداند؛ سازوکاری که با اتصال مستقیم کشاورز به مردم، زمینه مشارکت عمومی در تأمین مالی کشت را فراهم کرده و از انباشت غیرضروری مواد غذایی جلوگیری میکند. در این مدل، مردم با سرمایهگذاری خرد، بخشی از نیاز غذایی خود را با قیمتی کمتر از بازار تأمین میکنند و سکو نیز نقش تضمینکننده کیفیت و تعهدات طرفین را بر عهده دارد.
در یادداشت وی آمده است: در دوره فعلی توقف جنگ میان ایران و رژیم صهیونیستی، علاوه بر تجدید قوای نظامی باید به فکر حفظ امنیت غذایی مردم از طریق توزیع غیرمتمرکز و پراکنده انبارهای ارزاق اساسی در سطح کشور بود. بعید نیست در آینده دشمن صهیونی برنامههایی برای ضربه زدن به این بعد حساس امنیتی را در دستور کار قرار دهد.
امنیت غذایی یکی از مفاهیمی است که پس از دفاع مقدس ۱۲ روزه و نگرانیها از کمبود مواد غذایی اهمیت آن روشنتر شد. اهمیت این موضوع به میزانی بود که از همان ساعتهای اولیه پس از تهاجم رژیم صهیونیستی، زمزمههای کمبود برخی مواد غذایی در کشور شنیده شد و وزارت جهاد کشاورزی اعلام کرد: جلسه فوق العادهای در ساعت ۵ صبح بعد از آغاز حملات تشکیل شده تا وضعیت کالاهای اساسی در سراسر کشور در زمان جنگ به دقت رصد شود.
علیرغم تمامی تلاشها و موفقیتهای پس از انقلاب در زمینه امنیت غذایی، اما کشور هنوز با وضعیت مطلوب در این زمینه فاصله دارد و در خیلی از محصولات مانند حبوبات و برنج تا حد زیادی به خارج از مرزها وابسته است. علاوه بر وابستگی، یکی دیگر از خطراتی که در شرایط جنگی امنیت مواد غذایی را تهدید میکند، مسئله انبار کردن کالاها تا رسیدن به دست مصرف کننده نهایی و احتمال هدف قرارگرفتن آن توسط دشمن است. به بیان دیگر مواد غذایی نظیر برنج به صورت محمولههای بسیار بزرگ وارد کشور شده و به طبع در انبارهای بزرگ نگهداری میشوند تا به دست مصرف کننده نهایی برسند. از همین رو و با توجه به ناجوانمردی مسبوق به سابقه ائتلاف صهیونی-آمریکایی که بر همه مردم ایران و جهان ثابت شده است؛ قابل انتظار است دشمن صهیونی برای ایجاد فشار بر مردم و تلاش برای ایجاد نارضایتی در ملت ایران، دست به نابودی انبارهای نگهداری کالاهای اساسی بزند.
یکی از راهکارها که سبب انبار کردن حداقلی مواد غذایی میشود، استفاده از ظرفیت مردم توسط سکوی مجازی تولید است. نحوه فعالیت این سکوی مجازی به این شکل است که این سکو به عنوان متصل کننده بین کشاورز و مردم عمل میکند. به بیان دیگر با راهاندازی این سکو شرایطی فراهم میشود که مردم جایگزین دولت و شرکتهای دولتی شوند و مسئولیت تامین مالی هزینههای کشت را عهدهدار شوند. در مقابل، افراد شرکتکننده در این طرح، پس از برداشت محصول، بخشی از نیاز غذایی خود را با قیمتی مناسبتر از بازار دریافت میکنند و ضمانت انجام تعهدات و کیفیت محصولات نیز توسط سکو از طرفین اخذ میشود.
به عنوان مثال، کشاورزی که قصد دارد نخود را در یک هکتار از زمین خود بکارد، اطلاعات خود را در این سکو ثبت میکند و اعلام میدارد برای شروع کشت به تامین مالی نیاز دارد. مردم میتوانند با پرداخت ۴۰ درصد قیمت روز نخود به عنوان پیشپرداخت، عملیات کشت را حمایپت کنند و پس از برداشت، ۶۰ درصد باقیمانده را بر اساس همان قیمت توافق شده پرداخت کرده و محصول خود را تحویل بگیرند. این رویکرد، اتصال مستقیم کشاورز و مصرفکننده را فراهم کرده و واسطهها را حذف میکند. علاوه بر کاهش هزینهها، موجب شفافیت، تضمین کیفیت محصول و ایجاد اطمینان در تعهدات طرفین میشود.
گفته شد که دشمن صهیونی احتمال دارد برای ایجاد فشار و سختی برای مردم مبادرت به نابود کردن انبارهای بزرگ مواد غذایی کند. مهمترین و استراتژیکترین حسن این طرح، تحویل سریع مواد غذایی به مردم و در نتیجه جلوگیری از انبار کردن آن به وسیله انبارهای بزرگ است.
طبق ماده ۳۲ فصل هفتم قانون برنامه هفتم توسعه، دولت موظف است سیاستها و اقداماتی به منظور تامین امنیت غذایی پایدار و تامین غذای سالم و با کیفیت برای آحاد جامعه را اجرایی کند. بنابراین انتظار میرود وزارت جهاد کشاورزی به عنوان متولی بخش کشاورزی کشور، با استفاده از قدرت و همراهی مردم، طراحی این سکو را اجرایی و زمینه استفاده از امتیازات این طرح را برای فراهم کند. این طرح علاوهبر ایجاد دسترسی مردم به کالاهای موردنیاز خود، تامین مالی کشت و افزایش تولید، موجب توزیع کالاهای موردنیاز مردم در سطح کشور شده و از آسیب به آنها جلوگیری خواهدکرد.
انتهای پیام
نظرات