نتایج تحقیقی جدید و جامع استدلال کرد که موضوع غذا نباید به این شکل بماند و با تغییرات هماهنگ ازجمله تغییرات در شیوه‌های کشاورزی و استفاده از غذاهای مناسب، سیستم‌های غذایی قادر هستند تا بیش از نیمی از ردپای اقلیمی خود را تا اواسط قرن کاهش دهند و این امر به بهبود سلامت و کاهش نابرابری کمک خواهد کرد.

گروه تحقیقی از دانشگاه «کرنل» آمریکا، مدل‌سازی این گزارش را رهبری و سناریوهایی را اجرا کرده است که تصور می‌کنند، سیستم‌های غذایی جهانی تا سال ۲۰۵۰ تحت گزینه‌های مختلف چگونه خواهند بود.

این یافته‌ها نشان می‌دهد، سیستم‌های غذایی بیشترین فشار منفی را بر مواردی ازجمله آب‌وهوا، تنوع زیستی، آب شیرین، کاربری زمین و چرخه‌های مواد مغذی وارد می‌کنند و تغییر آنچه می‌خوریم و نحوه تولید آن می‌تواند سالانه از ۱۵ میلیون مرگ زودرس جلوگیری کند. این نتیجه تغییر به سمت رژیم‌های غذایی متنوع‌تر و مغذی‌تر شامل میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات، غلات کامل و آجیل بیشتر به جای استفاده از غذاهای فوق‌فراوری شده است.

محققان اظهار کردند: بیش از نیمی از افراد جهان برای دسترسی به رژیم غذایی سالم تلاش می‌کنند اما بیش از یک میلیارد نفر همچنان دچار سوءتغذیه هستند. در همین حال، ۳۰ درصد ثروتمندترین مردم بیش از ۷۰ درصد از آسیب‌های زیست‌محیطی مرتبط با غذا را ایجاد می‌کنند.

گروه مدل‌سازی دانشگاه «کرنل»، چگونگی تعامل اهرم‌های مختلف را بررسی و این نکته مهم را بیان کرد که تغییر رژیم غذایی ضروری اما کافی نیست. مواردی ازجمله افزایش بهره‌وری کشاورزی که زمین را حفظ می‌کند و شیوه‌هایی که خاک و تنوع زیستی را بازسازی می‌کنند نیز ضروری هستند. علاوه بر این، سیاست‌گذاران باید از اکوسیستم‌های دست‌نخورده در برابر تبدیل محافظت کنند، در حالی که هدفشان کاهش عمیق تلفات و ضایعات مواد غذایی است.

اما اگر تغییر رژیم غذایی با پیشرفت‌هایی مانند افزایش بهره‌وری کشاورزی و کاهش تلفات مواد غذایی همراه نباشد، سیستم‌های غذایی پایداری از نظر زیست‌محیطی برای ما به ارمغان نخواهند آورد. اکنون کارهای آینده باید بر تدوین نقشه‌های راه برای دستیابی به آینده‌های پایدارتر متمرکز شوند.

نتایج تحقیق کنونی نشان داد که تا سال ۲۰۵۰، سیستم غذایی سالم‌تر می‌تواند تغذیه و سلامت عمومی را تقویت و همچنین قیمت‌ها را تثبیت، معیشت روستایی را تقویت کند و استانداردهای کار را از مزارع تا کارخانه‌ها افزایش می‌دهد و آسیب‌پذیری خانوارهای کم‌درآمد را در برابر شوک‌های اقلیمی و نوسانات بازار کاهش می‌دهد.

این تحقیق دیدگاه‌های مهمی ارائه می‌دهد که به سیاست‌گذاران، دولت‌ها و شرکت‌ها کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌ای بگیرند، ضمن اینکه افراد را نیز قادر می‌سازد تا پیامدهای رژیم‌های غذایی و سیستم‌های غذایی خود را درک کنند.

انتخاب‌های فردی، زمانی بیشترین اهمیت را دارند که سیستم‌ها، انتخاب بهتر را آسان‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر کنند. تدارکات عمومی یک شتاب‌دهنده قدرتمند است. وقتی مدارس و بیمارستان‌ها منوها را تغییر می‌دهند، عرضه نیز به دنبال آن تغییر می‌کند.

سایت ارث گزارش کرد، سیستم‌های غذایی در حال حاضر فشار آب‌وهوای شدید، خاک‌های تخریب‌شده و زنجیره‌های تامین شکننده را احساس می‌کنند. اگر به حال خود رها شوند، حتی با بدتر شدن پیامدهای بهداشتی، ردپای اقلیمی آنها افزایش خواهد یافت اما عکس این موضوع نیز صادق است. با اقدام هماهنگ، غذا می‌تواند از یک عامل آسیب‌رسان به تغییرات اقلیمی به راه‌حل اقلیمی تبدیل شود و در حالی که مردم را تغذیه می‌کند، انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد.

نتایج این تحقیق در مجله «لنست» (The Lancet) منتشر شده است.

انتهای پیام