به گزارش ایسنا، با پایان جنگ غزه، بسیاری از رهبران جهان از جمله رئیس‌جمهور آمریکا در سخنرانی خود در شرم‌الشیخ از امید به شکل‌گیری مرحله‌ای تازه در منطقه سخن گفتند که بر پایه صلح و ثبات استوار باشد. با این‌حال، این چشم‌انداز خوش‌بینانه در سایه حضور کابینه راست‌گرای افراطی در اراضی اشغالی چندان قطعی به‌نظر نمی‌رسد؛ کابینه‌ای که به دلیل فشارهای سیاسی داخلی می‌کوشد از شکست استراتژیک در غزه فرار کند و از طریق بحران‌آفرینی در جبهه‌های دیگر، جایگاه خود را بازیابد.
به نقل از شبکه خبری الجزیره، رژیم صهیونیستی پس از جنگ دو ساله غزه که برایش خسارات ژئوپلیتیکی و اقتصادی سنگینی به‌همراه آورد، به‌دنبال جبهه‌ای تازه است تا از طریق آن «فزونی قدرت نظامی» خود را به دستاورد ملموس تبدیل کند و برای تل‌آویو، سوریه مناسب‌ترین میدان برای تخلیه انرژی افراطی و تحقق طرح‌های منطقه‌ای است.
زیرا سوریه در طرح رژیم صهیونیستی برای بازطراحی خاورمیانه بر پایه تجزیه دولت‌ها به واحدهای قومی و مذهبی، مرکزیت جغرافیایی و اجتماعی دارد. رژیم صهیونیستی در سوریه می‌تواند پروژه‌های امنیتی و ژئوپلیتیکی مانند «ممر داوود»، گذرگاه انسان‌دوستانه السویداء و منطقه حائل در جنوب را اجرایی کند که برخی از آن‌ها هم‌اکنون با حضور ارتش اشغالگر در جریان است. سوریه ساختار سیاسی و نظامی شکننده‌ای دارد تا جایی که رژیم صهیونیستی آن را صحنه‌ای مناسب برای شکل‌دادن به موازنه‌های جدید قدرت در منطقه می‌داند. همچنین رژیم اشغالگر به بهانه وجود «خلأ امنیتی» در جنوب سوریه، مانع استقرار دوباره نیروهای دمشق شده و حضور خود را با بهانه حفظ ثبات توجیه می‌کند.
مسیر احتمالی جنگ
طبق گزارش الجزیره، رژیم صهیونیستی با تکیه بر برتری نظامی خود و ضعف موقعیت دمشق وضعیتی طراحی کرده که سوریه را میان دو گزینه قرار می‌دهد: «تسلیم تحقیرآمیز» یا «جنگ». در این طرح، تل‌آویو نه‌تنها به حفظ بلندی‌های جولان بلکه همچنین به کنترل بخش‌هایی از جنوب سوریه، مناطق آبی قنیطره و درعا و حتی تهدید مستقیم دمشق می‌اندیشد. به گفته منابع صهیونیستی، تل‌آویو از امضای توافق امنیتی با دمشق امتناع می‌ورزد زیرا چنین توافقی دست آن را در تحرک نظامی می‌بندد و عملاً الزام به عقب‌نشینی از مرزها را در پی دارد.
نقش آمریکا و طرح ترامپ
براساس این گزارش، سیاست خاورمیانه‌ای دولت ترامپ بر تشکیل نظم امنیتی جدیدی در منطقه استوار است؛ نظمی که جایگزین الگوی پس از فروپاشی شوروی می‌شود. در این چارچوب، واشنگتن تلاش دارد با تضعیف نفوذ روسیه و ایران، نظم تازه‌ای را پیرامون متحدانش شکل دهد و سوریه نیز بخشی از همین قرابت ژئوپلیتیکی تلقی می‌شود. بااین‌حال، نباید به «احساسات مثبت ظاهری ترامپ» یا حمایت ادعایی آمریکا از صلح اعتماد کرد، زیرا واشنگتن در عمل منافع امنیتی رژیم اشغالگر را اولویت می‌دهد.
آمریکا نه‌تنها مخالفتی با عملیات‌های رژیم صهیونیستی در خاک سوریه نشان نداده بلکه حتی در مواردی با سکوت خود، اقدام‌های تل‌آویو را مشروع کرده است. بنابراین، واشنگتن میان نظم امنیتی جدید خاورمیانه و سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌ی اسرائیل در سوریه تمایزی قائل نمی‌شود.
خطر ایدئولوژی افراطی
در پایان، گزارش هشدار می‌دهد که تداوم حاکمیت جناح راست افراطی مذهبی در اراضی اشغالی که سیاست خود را بر اساس متون توراتی پیش می‌برد، می‌تواند سوریه را درگیر دور تازه‌ای از بحران کند. در چارچوب این گفتمان، پروژه‌هایی مانند «ممر داوود»، «جبل باشان» و «اسرائیل بزرگ» ریشه‌ای دینی دارند و دستیابی به دمشق بخشی از مأموریت «الهی» عنوان می‌شود.
به این ترتیب، اگرچه جهان به پایان جنگ غزه به‌عنوان آغازی برای صلح می‌نگرد، اما «سایه انتقال شعله‌های جنگ به سوریه» همچنان بالای سر منطقه باقی خواهد ماند.
انتهای پیام
نظرات