کارگردان فیلم کوتاه «رادیون» گفت: رادیون تلاشی است برای بازآفرینی حس صمیمی و آرام زندگی ایرانی، درست در سال‌هایی که صدا و موسیقی، پل ارتباطی دل‌ها بود. در حقیقت دلیل اصلی موفقیت این فیلم، حضور پررنگ یک قصه بومی در دل روایت است.

محسن جهانی در رابطه با مسیر شکل‌گیری ایده این فیلم، در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بیش از یکسال از دغدغه من برای ساخت فیلم کوتاه کمدی با حال‌وهوای بومی مشهد می‌گذشت. قصد بر این بود که این فیلم، حول سوژه رادیو و در دهه‌های گذشته شکل بگیرد. مشورت‌ها و گفت‌وگوهایی که داشتیم ما را به خانواده‌ای مشهدی رساند که هر روز بعد از آمدن پدر از سرکار، هنگام صرف ناهار، برنامه‌های رادیو را دنبال می‌کردند و این رادیو مسبب چالشی بزرگ در خانواده آن‌ها شد.

همه چیز از تقدیم یک ترانه در رادیو آغاز شد

وی با اشاره به اینکه برای ویرایش و گسترش داستان فیلم از کتاب «رادیو و شما» بهره گرفته شده است، خاطرنشان کرد: این کتاب، مجموعه خاطرات هنری شاهرخ نادری از تهیه‌کنندگان باسابقه رادیو در دهه ۵۰ است. افزون بر این، از چند کتاب دیگر که فضای مشهد در آن دهه را توصیف می‌کنند نیز استفاده شده است. در نهایت، داستان به این صورت شکل گرفت که خانواده‌ای مشهدی هر روز هنگام صرف ناهار شنونده برنامه‌های رادیو هستند. تا اینکه روزی، دختری از رادیو آهنگی را به پسر خانواده تقدیم می‌کند و این اتفاق، چالشی بزرگ را در خانواده رقم می‌زند.

کارگردان فیلم «رادیون» درباره بازآفرینی فضاهایی دهه ۵۰، اظهار کرد: خوشبختانه طراحان صحنه کاملا به این فضا مسلط بودند و نکته دیگر اینکه قصه، تماما در یک خانه قدیمی روایت می‌شود و همین موضوع گستردگی کار را کاهش داده است. البته گفت‌وگوها و تلاش‌های بسیاری برای فضاسازی خانه صورت گرفته و توجه به جزئیات فراوان مانند شئ کوچکی که در طاقچه مشاهده می‌شود، تک‌تک عناصر موجود در حیاط خانه، حس‌وحال و اتمسفری که در فیلم به چشم می‌خورد و غیره، از چالش‌های تولید این فیلم بوده است.

در تأمین جزئیات صحنه، تمرکز اصلی بر کیفیت بود

جهانی با اشاره به اینکه محدودیت‌ها همواره بخشی از روند تولید هستند، مطرح کرد: یافتن خانه‌ای قدیمی و متناسب با فضای آن دهه در مشهد بسیار دشوار بود و در نهایت ناچار شدیم خانه‌ای را در تهران انتخاب کنیم. تهیه آکسسوار مناسب نیز چالشی دیگر بود؛ حتی یافتن رادیوی قدیمی یا آینه و شمعدانی که در طاقچه خانه دیده می‌شود، چندین روز زمان برد. در تأمین وسایل مورد نیاز، تمرکز اصلی بر کیفیت بود، نه صرفاً بر فراهم‌کردن آن‌ها. به همین دلیل، میزان بودجه مورد نیاز افزایش یافت که خوشبختانه با مدیریت درست، این مسئله نیز برطرف شد.

این کارگردان مشهدی افزود: حدود یک سال برای نگارش فیلم‌نامه زمان صرف شد. فرایند نگارش تنها به نوشتن محدود نبود؛ بلکه شامل تأمل، گفت‌وگو با صاحب‌نظران و دریافت نظر مخاطبان عادی درباره موضوع نیز می‌شد. چه‌بسا این بخش از نوشتن مهم‌تر باشد، زیرا در همین مرحله است که ارتباط عاطفی با مخاطب، از تأثیرگذاری تا برانگیختن احساسات شکل می‌گیرد. بازخوردها و دیدگاه‌های این افراد نقش بسزایی در بازنویسی و ویرایش فیلم‌نامه داشت. بخش تولید فیلم نیز طی ۱۵ روز انجام شد و اثر در ساعات پایانی مهلت فراخوان، در سایت بارگذاری شد.

وی با تاکید بر دریافت بازخوردهای مثبت، پس از اکران، خاطرنشان کرد: اکران‌های شاداب و خوبی در تهران برگزار شد که خوشبختانه مخاطبین توانستند با فیلم ارتباط برقرار کرده و لحظات خوبی را با دیدن آن سپری کنند. غیراز اکران‌های عمومی، اکران ویژه نابینایان نیز توسط جشنواره فیلم کوتاه تهران برگزار شد. در این بخش، پنج اثر به‌صورت متناسب‌سازی‌شده برای نابینایان نمایش داده شد. در طول پخش فیلم‌ها، توضیحات لازم در بخش‌های مورد نیاز برای مخاطبان نابینا ارائه می‌شد.

بهره‌گیری از ظرفیت قصه‌های بومی در سینما

جهانی ادامه داد: دلیل اصلی موفقیت رادیون، قصه بومی آن است. سعی ما بر این بود که قصه‌ای شیرین از فضای شهر مشهد قدیم تعریف کنیم. ما این موفقیت خود را مدیون عنایت امام رضا(ع) و تلاش عوامل زحمتکش هستیم. از نظر فنی نیز تلاش بر آن بود که به جای کارهای نمایشی، قصه‌گویی کنیم. امیدوارم که مخاطبین کار را دوست داشته باشند و فرصتی برای اکران فیلم در مشهد نیز مهیا شود.

انتهای پیام