اولین نمایش از چهارمین روز از تئاتر خیابانی مریوان «خانە خیابان گلشن» بە قلم خانم عاملی‌پور حسینی از خوزستان روایتی بود از مقاومت و امید و دیدەشدن توانخواهان بود.
ماجرا از این قرار است کە خانواده‌ای که خانه‌ای بزرگ و قدیمی دارد و آن خانە اتفاقات و خاطرات ریز و درشتی در خود دارد را قرار است از دست بدهند و در عوض یک خانه ۵۰ متری آپارتمانی دریافت کند.
خانوادەای کە ملکی بە متراژ ۳۰۰ تا ٤۰۰ متر است و می‌خواهد برای پسر و عروس ناتوان خود در گوشەای از حیاط خانە مسکنی بسازد، اما شهرداری می‌خواهد آن را از این خانوادە بگیرد و در عوض خانەای پنجاە متری آن هم آپارتمانی بە آنها تحویل دهد کە با مقاومت و نارضایتی این خانوادە دارای معلولیت مواجە می‌شود.
نمایش با بیانی طنز، زبان بە شکوە و گلایە می‌گشاید و در واقع این ماجرا نقدی است به کم‌توجهی به نیازهای واقعی توانخواهان در زمینه مسکن و دسترسی شهری، خانه‌های جدیدی کە نه آسانسور دارند، نه مناسب‌سازی شده‌اند و معمولاً در حاشیه شهر ساخته می‌شوند و به دور از داروخانه، مراکز درمانی و فضاهای اجتماعی هستند.
پژمان مهران‌پور، کارگردان نمایش از شهر خرمشهر، درباره حضور این اثر در هجدهمین جشنواره ملی تئاتر خیابانی مریوان گفت: نمایش ما برگزیده بخش فراگیر جشنواره تئاتر خلیج فارس است و خوشحالیم که امسال در خدمت جشنواره مریوان هستیم.
وی با معرفی گروه بازیگران افزود: داستان درباره زنی به نام گلشن است که با فرزند توان‌خواه خود زندگی می‌کند، عروسی دارد که او نیز اختلال بینایی دارد و تصمیم دارند در خانه‌ای زندگی کنند که یادگار روزهای جنگ است؛ اما شهرداری تصمیم دارد خانه را تخریب کند، این نمایش تقابل خاطره، آرزو و واقعیت اجتماعی را روایت می‌کند.
کارگردان خانه خیابان گلشن، درباره پیام اصلی نمایش گفت: امید ما این است که تماشاگران درک کنند توانخواهان با وجود محدودیت‌های جسمی، می‌توانند بسیار توانمندتر از تصور عموم عمل کنند و هدف ما دیده‌شدن این عزیزان و باور شعار «معلولیت، محدودیت نیست» است.
وی با اشاره به مشکلات اجرای تئاتر خیابانی برای گروه‌های توان‌خواه اظهار کرد: مناسب‌سازی مکان اجرا هنوز یکی از چالش‌های جدی ماست، حتی در بعضی مکان‌ها پله‌ها یا مسیرهای ناهموار مانع دسترسی بازیگران می‌شود کە انتظار داریم مسئولان در طراحی فضاهای شهری به این موضوع توجه بیشتری نشان دهند.
مهران‌پور تئاتر خیابانی را مؤثرترین راه ارتباط میان هنرمند و مردم دانست و گفت: در تئاتر خیابانی فاصله‌ای بین بازیگر و تماشاگر وجود ندارد و این ارتباط مستقیم بهترین فرصت است تا مردم و مسئولان با دغدغه‌های توانخواهان آشنا شوند.
وی در پایان تأکید کرد: تئاتر توانخواهان فقط اجرا نیست؛ رسالتی است برای شکستن دیوار تنهایی، برای حضور، دیده‌شدن و امید و امیدوارم مردم و مسئولان بیش از پیش در کنار این عزیزان باشند.
در ادامە مصطفی آل‌علی، هنرمند ۳۳ ساله خرمشهری که با گروه تئاتر آقای مهربان‌پور و گروه تئاتر خانه خیابان گلشن در هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان حضور دارد، بر ضرورت اجرای کامل قانون حمایت از حقوق معلولان و توجه بیشتر به مناسب‌سازی شهری تأکید کرد.
وی با اشاره به اینکه آثار گروه در حوزه‌های اجتماعی و کمدی تولید می‌شوند، گفت: با وجود تصویب قانون جامع حمایت از حقوق معلولان در سال‌های ۹۷ و ۹۸، متأسفانه اجرای کامل آن در بسیاری از شهرها محقق نشده است و هنوز در زمینه‌هایی مانند حمل‌ونقل عمومی، زیرساخت‌های شهری و ساختمان‌ها شاهد نبود مناسب‌سازی لازم هستیم.
آل‌علی با بیان اینکه فرهنگ‌سازی در این زمینه ضروری است، افزود: از همه مسئولان و متولیان امر می‌خواهم که برای تحقق حقوق جامعه مددجویان و افراد دارای معلولیت گام‌های مؤثرتری بردارند تا نگاه دلسوزانه و ترحم‌آمیز به نگاهی مبتنی بر تعامل و همکاری واقعی تبدیل شود.
«ننه دلاور»؛ تلاشی برای بازتاب صدای افراد معلول
دومین اجرا از بخش فراگیر نمایشی بود بە نام «ننە دلاور» از تهران، نمایشی کە دغدغەهای افراد معلول را برای مخاطب بەنمایش می‌گذاشت.
مرضیه علیزاده، کارگردان نمایش ننە دلاور با بیان اینکه برای دومین بار در این جشنواره حضور دارد، گفت: سال ۱۴۰۲ همراه با کارگردانی سید مهرداد کاوسی حسینی در جشنواره شرکت کردەام و امسال خوشحال هستم که توانستە‌ام با کارگردانی خودم در این رویداد حضور داشته باشم.
وی در گفت‌وگو با ایسنا درباره موضوع نمایش خود اظهار کرد: نمایش من فقط درباره افراد دارای معلولیت نیست، بلکه بازتابی از مشکلات همه شهروندان ایرانی است؛ چه افراد معلول و چه افراد غیرمعلول و تلاش من هموارە بر این بودە است کە مسائل اجتماعی و چالش‌هایی را که بسیاری از مردم با آن مواجه هستند را به زبان تئاتر بیان کنم.
علیزاده افزود: در این نمایش شخصیت ننه‌دلاور دختری است که با وجود تمام سختی‌ها، تلاش می‌کند در سرزمین خود مستقل شود، شغل و درآمد داشته باشد و خودش را ثابت کند؛ اما در مسیرش با مشکلات مختلفی روبه‌رو می‌شود، از جمله نبود امکانات کافی، ضعف در زیرساخت‌ها و نارسایی‌هایی که در تولید داخلی و زندگی روزمره تأثیر می‌گذارد.
این کارگردان در پایان گفت: خیلی خوشحالم که فرصتی پیش آمد تا بتوانم صدای این قشر و دغدغه‌های مردم شهرم را از طریق تئاتر به گوش مخاطبان برسانم.
نمایش «پاپیون قرمز» روایتی از زندگی واقعی یک معلول
سومین نمایش از بخش فراگیر هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان با عنوان «پاپیون قرمز» اجرا شد؛ نمایشی تأثیرگذار که روایتگر زندگی پررنج و دردمند یک فرد دارای معلولیت ذهنی و حرکتی بود.
این نمایش که نویسندگی و کارگردانی آن را خودِ بازیگر و راوی اثر، فردی دارای معلولیت بر عهده داشت، به بازگویی قصه زندگی شخصی او و چالش‌ها، رنج‌ها و امیدهایش پرداخت.
اجرای صادقانه و احساسی پاپیون قرمز موجب تأثر تماشاگران شد و اشک بسیاری را جاری کرد و این امید را در دل افراد دارای معلولیت زندە کرد کە معلولیت محدودیت نیست.
دستیار صحنە نمایش پاپیون قرمز می‌گوید: کارگردان و نویسنده نمایش «پاپیون قرمز» محمدرضا علیزادە است و نمایش برگرفتە از زندگی شخصی اوست.
وی افزود: نمایش، سختی‌های دوران معلولیت محمدرضا است، سبک زندگی و تجربه تحصیل در دانشگاه را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که چگونه با وجود تمسخر برخی همکلاسی‌ها، محدودیت‌ها و چالش‌ها توانستە است با امید و تلاش بر مشکلات فائق بیایم.
دستیار صحنە این نمایش بیان کرد: هدف از این نمایش این است که مخاطب با زندگی واقعی افراد دارای معلولیت آشنا شود و درک بهتری از تلاش، پشتکار و مقاومت این قشر پیدا کند.
وی تأکید کرد: نویسندە با روایت این تجربه شخصی، می‌خواهد نشان دهد که معلولیت، محدودیت مطلق نیست و با انگیزه و تلاش می‌توان مسیر زندگی را با موفقیت طی کرد.
ترویج ازدواج آسان در نمایشی بە نام «حسنک»
نمایش «حسنک» به کارگردانی نسا خدایار به‌عنوان یکی از آثار بخش مسابقه هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان اجرا شد. این نمایش در قالب طنز اجتماعی به موضوع روز جامعه یعنی ازدواج جوانان پرداخت و با زبانی شیرین و کنایه‌آمیز بر ضرورت آسان‌گرفتن ازدواج تأکید داشت.
در داستان حسنک، پدری قصد دارد برای پسرش همسر انتخاب کند، اما به‌دلیل توقعات زیاد خانواده دختر، تمامی دارایی‌های خود را از دست می‌دهد.
پسرک داستان که همان حسنک قدیم با چهره‌ای امروزی است، جوانی سربه‌هواست که درگیر ماجراهای ازدواج می‌شود و پدر خود را بە ورطە ورشکستگی می‌کشاند.
نسا خدایار، کارگردان این اثر، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: نمایش در قالب طنز اجرا شد و هدف اصلی آن، انتقال پیام ضرورت آسان‌گیری در ازدواج جوانان است.
«شهر کوچولوترها» در مریوان روایتگر دغدغه‌های افراد کوتاه‌قد شد
نمایش «شهر کوچولوترها» پنجمین اجرای بخش فراگیر هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان بود؛ نمایشی اجتماعی و طنزآمیز که به مسائل و چالش‌های افراد کوتاه‌قد در جامعه پرداخت.
در این اثر نمایشی، گروهی از افراد کوتاه‌قد خود به ایفای نقش پرداختند و روایتگر مشکلاتی بودند که این قشر در زندگی روزمره با آن مواجه‌اند؛ از جمله مشکلات در استفاده از عابربانک، نبود خودرو مناسب، محدودیت در دریافت گواهینامه رانندگی و نادیده گرفته شدن در فرصت‌های شغلی.
شهر کوچولوترها با لحنی طنز و در عین حال انتقادی، نگاه تبعیض‌آمیز جامعه را نسبت به افراد کوتاه‌قد به چالش کشید و به مخاطبان یادآوری کرد که نباید آنان را با واژه‌های تحقیرآمیز خطاب کرد.
در این نمایش تأکید شد که افراد کوتاه‌قد، با وجود تفاوت‌های جسمی، از توانایی‌ها و استعدادهای بالقوه‌ای برخوردارند و می‌توانند همچون دیگران در جامعه نقش‌آفرین باشند.
انتهای پیام
نظرات