بسیاری از هنرمندان تئاتر در شهرهای مختلف این استان، با چالش‌های متنوعی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ از جمله این مشکلات می‌توان به عدم حمایت مالی، کمبود امکانات و کاهش کیفیت آثار اشاره کرد. در حال حاضر، تئاتر در این شهرها هنوز به جایگاه واقعی خود نرسیده و فاصله زیادی تا بهبود وضعیت دارد.

تئاتر، به عنوان ابزاری مؤثر برای انتقال فرهنگ و هنر به نسل‌های آینده، نقش مهمی در ارتقاء فرهنگ جامعه ایفا می‌کند؛ اما در حال حاضر، این هنر به دلیل چالش‌های موجود به حاشیه رانده شده و هنرمندان را از ادامه فعالیت‌های خود دلسرد کرده است. کمبود جشنواره‌های معتبر و فرصت‌های مناسب برای تبادل فرهنگی، همچنین عدم امکان درآمدزایی از طریق این هنر، از دیگر چالش‌های پیش روی تئاتر در شهرهای خراسان رضوی به شمار می‌رود. این وضعیت باعث شده که هنرمندان به سمت کارهای غیرحرفه‌ای گرایش پیدا کنند و کیفیت تئاتر به شدت کاهش یابد.

علاوه بر این، مسئله سانسور در هنر تئاتر نیز به نگرانی‌ها دامن زده و به کیفیت آثار آسیب می‌زند. در واقع، تئاتر در حال حاضر با چالش‌های جدی مواجه است که باید مورد توجه قرار گیرد تا این هنر ارزشمند دوباره به جایگاه واقعی خود بازگردد.

جواد خاکسار بازیگر و کارگردان تئاتر با تأکید بر اهمیت تئاتر به عنوان یک هنر زنده و پویا، گفت: بسیاری از شهرهای خراسان رضوی از جمله کاشمر، تربت‌حیدریه، سبزوار، نیشابور و ... همواره مهد هنرمندان بزرگ و چهره‌های برجسته تئاتر بوده است.

وی با اظهار تأسف از اینکه در سال‌های اخیر، تئاتر در خراسان رضوی به نوعی دچار فراموشی شده و نیازمند توجه بیشتری است، افزود: تئاتر یکی از بهترین ابزارها برای انتقال فرهنگ و هنر به نسل‌های آینده است؛ اما متأسفانه، در حال حاضر، این هنر دچار مشکلات جدی است.

خاکسار در ادامه تعریف خود از تئاتر را ارائه داد و گفت: تئاتر نه تنها یک هنر، بلکه یک ابزار آموزشی و اجتماعی است. این هنر می‌تواند به ما کمک کند تا تجربیات انسانی را به تصویر بکشیم و با تماشاگران ارتباط برقرار کنیم. تئاتر به ما این امکان را می‌دهد که با مسائلی چون عدالت اجتماعی، حقوق بشر و دیگر موضوعات مهم زندگی روزمره آشنا شویم.

وی با بیان اینکه تئاتر در واقع می‌تواند پل ارتباطی بین فرهنگ‌ها باشد، تأکید کرد: این هنر به ما این امکان را می‌دهد که از طریق داستان‌گویی، به تماشاگران آموزش دهیم و آن‌ها را به تفکر واداریم.

این کارگردان تئاتر با ابراز نگرانی از وضعیت کنونی تئاتر در برخی از شهرهای خراسان رضوی، گفت: متأسفانه، تئاتر استان هنوز به جایگاه واقعی خود نرسیده و راه زیادی در پیش دارد. ما در حال تجربه‌اندوزی هستیم و این تجربیات می‌تواند به فعالیت‌های بیشتر و بهتر در آینده منجر شود.

وی با اشاره به چالش‌های موجود در این حوزه اظهار کرد: یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، کمبود حمایت مالی و امکانات برای هنرمندان است. در حال حاضر، هنرمندان به سختی می‌توانند آثار خود را تولید کنند و این موضوع باعث کاهش کیفیت تئاتر می‌شود.

این بازیگر تئاتر به نقش جشنواره‌ها در بهبود وضعیت تئاتر اشاره و اظهار کرد: جشنواره‌ها فرصت‌های خوبی برای تبادل فرهنگی و ایجاد ارتباط بین هنرمندان هستند. این رویدادها می‌توانند به هنرمندان این امکان را بدهند که آثار خود را به نمایش بگذارند و با یکدیگر به تبادل نظر بپردازند.

وی با تأکید بر اینکه جشنواره‌ها به ارتقاءی کیفیت آثار نیز کمک می‌کنند، زیرا باعث می‌شوند هنرمندان برای رقابت آماده شوند و به دنبال ایجاد آثار با کیفیت‌تر بروند، اظهار کرد: در دنیای امروز، تئاتر نیازمند افرادی با انگیزه و خلاق است.

امکان امرار معاش از طریق تئاتر وجود ندارد

تئاتر، به عنوان یکی از نمادهای زنده و پویای هنر، در شرایط خوبی قرار ندارد. این هنر که می‌تواند به عنوان پل ارتباطی میان فرهنگ و نسل‌های آینده عمل کند، در حال حاضر با مشکلاتی جدی دست و پنجه نرم می‌کند. از عدم حمایت مالی و امکانات محدود گرفته تا کاهش کیفیت آثار و بی‌توجهی مسئولان، همگی عواملی هستند که تئاتر این استان را به حاشیه رانده‌اند. هنرمندانی که در شهرهای مختلف خراسان فعالیت می‌کنند، با چالش‌هایی مواجه‌اند که نه تنها خلاقیت آن‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، بلکه آینده این هنر را نیز به خطر می‌اندازد.

متأسفانه، نگاه برخی مسئولان به تئاتر به عنوان یک سرگرمی و نه یک حرفه قابل درآمدزایی، موجب شده که هنرمندان برای تأمین معیشت خود به سمت کارهای غیرحرفه‌ای گرایش پیدا کنند. این روند نه تنها کیفیت تئاتر را کاهش داده، بلکه روحیه هنرمندان را نیز تضعیف کرده است.

حسین نوری یکی از بازیگران تئاتر با اشاره به وضعیت درآمدزایی از تئاتر اشاره و اظهار کرد: در حال حاضر، امکان امرار معاش از طریق تئاتر وجود ندارد. در گذشته، دولت به این هنر به عنوان یک فعالیت درآمدزا نگاه می‌کرد، اما این نگاه اشتباه بود. فعالان این عرصه نیاز به حمایت دارند تا بتوانند از طریق تئاتر زندگی خود را بگذرانند.

 وی خاطرنشان کرد: متأسفانه تئاتر در واقع به یک سرگرمی تبدیل شده و نه یک حرفه قابل درآمدزایی. این موضوع باعث شده که هنرمندان به سمت کارهای غیرحرفه‌ای بروند و کیفیت تئاتر کاهش یابد.

نوری با اشاره به اینکه تئاترهای تولید شده باید بر اساس نیاز مخاطب باشند، افزود: کارگردان‌ها باید به نیازهای جامعه توجه کنند و مسائل و چالش‌های مردم را در آثار خود به تصویر بکشند اما باید توجه داشت که حل این مشکلات نیازمند اقدام و حمایت مسئولان است. در حال حاضر، به دلیل کمبود متن‌های مناسب و تازه برای تولید، کارگردان‌ها بیشتر به کپی‌برداری از آثار دیگر روی آورده‌اند.

این پیشکسوت تئاتر به وضعیت تئاتر در شهرستان‌ها نیز اشاره و اظهار کرد: هرچند هنرمندان توانمندی در شهرستان‌ها وجود دارند، اما مشکلات مالی و کمبود حمایت‌ها باعث شده که جشنواره‌ها به فراموشی سپرده شوند؛ این موضوع باعث می‌شود که هنرمندان مستعد نتوانند در شرایط مناسب به فعالیت خود ادامه دهند و به نوعی دلسرد شوند. ما نیاز داریم که توجه بیشتری به تئاتر در شهرستان‌ها شود و هنرمندان این مناطق مورد حمایت قرار گیرند.

وی با انتقاد از بی‌توجهی مسئولان به تئاتر به عنوان یک هنر زنده، اظهار کرد: در برخی شهرهای بزرگ، مسئولان تئاتر را یک ضرورت نمی‌دانند و بیشتر به سمت کارهایی می‌روند که ضبط و فیلتر شده‌اند. این مسئله به کیفیت تئاتر آسیب می‌زند و باعث می‌شود که هنرمندان نتوانند آثار خود را به خوبی ارائه دهند.

نوری همچنین به وجود سانسور در هنر تئاتر اشاره و خاطرنشان کرد: سانسور همیشه وجود داشته و معتقدم باید باشد، اما نه به گونه‌ای که تماشاگر و هنرمند را زده کند. این موضوع می‌تواند به کیفیت آثار آسیب بزند و به نوعی تئاتر را از هدف اصلی خود دور کند.

وی با نگرانی نسبت به آینده تئاتر در وضعیت کنونی افزود: اگر این روند ادامه یابد، تئاتر به قهقرا خواهد رفت. متأسفانه در برخی مقاطع، مسئولانی روی کار می‌آیند که خودشان هم نمی‌دانند چه می‌کنند و صرفاً می‌خواهند افکار خاص خود را پیاده کنند. این مسئله به تئاتر آسیب می‌زند و باعث کاهش کیفیت آثار می‌شود.

در این حرفه قانون وجود ندارد

در فضای هنری امروز، گاه با پدیده‌ای متناقض روبرو می‌شویم؛ از یک سو شاهد رشد کمی تولیدات هنری و استقبال نسبی مخاطبان هستیم و از سوی دیگر، با افت کیفیت آثار و حاشیه‌هایی مواجهیم که گویی اصل هنر را تحت الشعاع قرار داده است. این تناقض به ویژه در عرصه تئاتر که هنری زنده و مبتنی بر ارتباط مستقیم با مخاطب است، بیشتر به چشم می‌آید. وقتی پای صحبت پیشکسوتان این عرصه می‌نشینیم، تصویری از دغدغه‌هایی ترسیم می‌شود که فراتر از نقدهای معمول، به بنیان‌های حیاتی این هنر اصیل می‌پردازد.

مجید مقدم یک پیشکسوت هنرهای نمایشی با انتقاد از کیفیت کارهای ارائه‌ شده در جشنواره‌ها گفت: در این حرفه قانون وجود ندارد؛ اگرچه باید قانونی وجود داشته باشد تا افراد بر اساس تجربه، سابقه و تحصیلات فعالیت کنند، اما واقعیت این است که بسیاری بدون تجربه به کارگردانی می‌پردازند و کیفیت برایشان مهم نیست. امیدوارم قانونی وضع شود تا افراد از فیلتر مناسب عبور کنند و کارهایی که تولید می‌کنند، قابل تحمل باشد.

وی همچنین به وضعیت تماشاگران اشاره کرد و افزود: وضعیت تماشاگران نسبت به گذشته بهتر شده و تئاتر تا حدودی در سبد فرهنگی خانواده‌ها قرار گرفته، اما وقتی تماشاچی به سالن می‌آید و کار ضعیفی را می‌بیند، دوباره زده می‌شود. قواعد در تئاتر رعایت نمی‌شود و سالن‌هایی که بهترین تئاترها در آن‌ها اجرا می‌شود، به دلیل مسائل مالی به افرادی داده می‌شود که هیچ شناختی از این هنر ندارند.

مقدم به وجود باندبازی در هنر تئاتر اشاره و تصریح کرد: نمی‌توان منکر باندبازی شد، هرچند کمتر از سینما و تلویزیون، اما این مسئله ضربه زیادی به هنر نمایش وارد کرده است.

وی در ادامه با نگاهی به تجربیات خود در عرصه تئاتر، بر اهمیت ایجاد بستری مناسب برای هنرمندان تأکید کرد و افزود: نیاز داریم تا فضاهای خلاقانه‌تری برای اجرای تئاتر فراهم شود. سالن‌های مناسب و حمایت از ایده‌های نو می‌تواند به رشد تئاتر کمک کند. هنرمندان باید بتوانند ایده‌های خود را به شکل آزادانه‌ای بیان کنند و این امکان باید برای آن‌ها فراهم شود.

این پیشکسوت هنرهای نمایشی همچنین به جوانان و نسل آینده هنرمندان پیام داد که با عشق و علاقه به این هنر بپردازند و هرگز از تلاش برای بهبود و پیشرفت در این زمینه دست نکشند. تئاتر یک هنر زنده است و باید با زندگی روزمره مردم پیوند داشته باشد. اگر هنرمندان بتوانند این پیوند را برقرار کنند، تئاتر می‌تواند به یکی از ارکان مهم فرهنگی جامعه تبدیل شود.

وضعیت تئاتر در شهرهای خراسان رضوی نشان دهنده چالش‌های عمیق و متعددی است که هنرمندان این عرصه با آن مواجه‌اند. از عدم حمایت مالی و امکانات محدود گرفته تا کیفیت پایین آثار و بی‌توجهی مسئولان، همه این عوامل باعث شده‌اند که تئاتر به تدریج به حاشیه رانده شود و هنرمندان احساس دلسردی کنند. تئاتر، به عنوان ابزاری مؤثر در انتقال فرهنگ و هنر به نسل‌های آینده، نیازمند توجه جدی و حمایت‌های لازم است تا بتواند به جایگاه واقعی خود بازگردد.

آینده تئاتر در این استان بستگی به همت جمعی هنرمندان، مسئولان و نهادهای فرهنگی دارد. با ایجاد بسترهای مناسب، حمایت از ایده‌های نو و تأکید بر کیفیت آثار، می‌توان تئاتر را به یکی از ارکان اصلی فرهنگ جامعه تبدیل کرد و آن را به سمت شکوفایی و پویایی سوق داد. تئاتر باید با زندگی روزمره مردم پیوند داشته باشد و این پیوند می‌تواند به احیای دوباره این هنر ارزشمند کمک کند.

انتهای پیام