بابک صفاری، امروز سه‌شنبه ۲۰ آبان در اولین نشست انجمن علمی دانشجویی محیط زیست دانشگاه اصفهان با بیان اینکه کار داوطلبانه در هر جای دنیا از ارزشمندترین فعالیت‌های انسانی است، اظهار کرد: کار داوطلبانه یعنی کاری که در ازای آن چیزی دریافت نمی‌کنید و تنها انگیزه‌های درونی‌تان شما را به انجامش وامی‌دارد. همین انگیزه‌های درونی است که به فعالیت معنا می‌بخشد و از انسان تصویری متعهد در برابر جامعه و آینده‌اش می‌سازد.
وی با تأکید بر اینکه تشکیل جمع‌های دانشجویی محیط زیستی از ارزشمندترین رویدادهای اجتماعی است، افزود: ما امروز اینجا جمع شده‌ایم چون احساس مسئولیت می‌کنیم؛ در قبال جامعه‌مان، محیط زیست‌مان و آیندگان‌مان. محیط زیست مقوله‌ای مربوط به آینده است و هر اقدامی که امروز انجام می‌دهیم، تأثیرش را فردا نشان خواهد داد.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه اصفهان در ادامه با یادآوری سال‌های نخست فعالیت‌های زیست‌محیطی خود ادامه داد: من ورودی سال ۱۳۷۶ دانشگاه صنعتی اصفهان هستم و حدود دو سال بعد، زمانی که جمعیت پیام سبز شکل گرفت، ما نیز همچون شما دانشجویان امروز درگیر دغدغه‌های محیط زیستی بودیم. آن زمان زاینده‌رود، رودخانه‌ای دائمی بود. کنار زاینده‌رود می‌رفتیم، برنامه‌های پاکسازی برگزار می‌کردیم و امید داشتیم که این رود همیشه جاری بماند. اما امروز پس از ۲۶ سال، زاینده‌رود از یک رودخانه دائمی به فصلی و حالا تقریباً خشک تبدیل شده است؛ سال گذشته فقط ۲۸ روز جریان آب داشت.
صفاری با بیان اینکه این وضعیت نتیجه انتخاب‌ها و تصمیم‌های انسانی است، تصریح کرد: بلایای طبیعی را کنار بگذاریم؛ بخش عمده بحران‌های زیست‌محیطی حاصل عملکرد ماست، از مردم گرفته تا صنعت، از مسئولان تا دانشگاه‌ها. همه در قبال این وضعیت سهم و مسئولیت داریم.
وی ادامه داد: من امروز وقتی به آن سال‌ها فکر می‌کنم، می‌بینم که تلاش‌های ما برای حفظ زاینده‌رود کافی نبود، اما آرزو دارم ۲۰ سال بعد، شما دانشجویان وقتی خاطرات امروزتان را بازگو می‌کنید، روایتتان متفاوت باشد. بگویید که جمعی تشکیل دادیم، آگاهانه عمل کردیم و توانستیم جلوی روند تخریب را بگیریم.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه اصفهان در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به نقش رویا و امید در حرکت‌های اجتماعی خاطرنشان کرد: گاهی می‌گویند نباید آرزوهای بزرگ داشت، اما من باور دارم که انسان فقط با رویاهای بزرگ است که می‌تواند کارهای بزرگ انجام دهد. اگر به شرایط موجود قانع باشیم، هیچ تغییری رخ نمی‌دهد، اما اگر رویا داشته باشیم، حتی می‌توانیم زاینده‌رود را دوباره به رودخانه‌ای ۳۶۵ روزه تبدیل کنیم.
صفاری افزود: این مسیر با تغییر نگرش آغاز می‌شود. هر یک از ما، به اندازه توان و تأثیر خود، مسئولیم؛ از مسئولان استان و کشور گرفته تا نمایندگان، دانشگاهیان و مردم. هیچ‌کس نمی‌تواند بار مسئولیت را از دوش دیگری بردارد.
وی با تأکید بر اهمیت کار جمعی و هماهنگ گفت: در پژوهشکده محیط زیست تلاش ما این است که گزارش‌های علمی دقیق ارائه کنیم و مشاوره‌های مؤثر به تصمیم‌گیران بدهیم، اما حضور شما دانشجویان بُعد دیگری از این تلاش است؛ شما می‌توانید مطالبه‌گر باشید، آگاهی‌رسانی کنید و حساسیت اجتماعی نسبت به محیط زیست را افزایش دهید.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه اصفهان در پایان با تأکید بر لزوم سازماندهی و نظم در فعالیت‌های محیط زیستی اظهار کرد: تجربه نشان داده است که کارهای منظم و سازمان‌یافته بیشترین اثرگذاری را دارند. امروز ما در آغاز مسیری تازه‌ایم؛ مسیری که اگر با هم‌افزایی، همدلی و آرزوهای بزرگ پیش برویم، می‌توانیم ۲۰ سال بعد با سربلندی بگوییم: این جمع، تأثیری واقعی بر محیط زیست اصفهان گذاشت.
انتهای پیام
نظرات