به گزارش ایسنا، کمیسیون ریاست جمهوری در امور خنثی‌سازی کربن و رشد سبز، «هدف مشارکت ملی تعیین‌شده» (NDC) برای سال ۲۰۳۵ را تأیید کرد که کمی بالاتر از پیشنهاد اولیه دولتِ این کشور برای کاهش ۵۰ تا ۶۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای است.
کابینه روز سه‌شنبه در جلسه‌ای هدف انتشار گازهای گلخانه‌ای را نهایی و این طرح را رسماً در سی‌امین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل (COP۳۰) در «بلم» برزیل اعلام خواهد کرد.
اجلاس COP۳۰ تا ۲۱ نوامبر ادامه دارد.
طبق توافق‌نامه پاریس، همه کشورها موظفند NDC خود را هر پنج سال یکبار ارائه و به‌روزرسانی کنند.
به گزارش آناتولی، کره جنوبی پیش از این NDC سال ۲۰۳۰ خود را در سال ۲۰۲۱ ارائه کرده و متعهد شده بود که انتشار گازهای گلخانه‌ای را ۴۰ درصد نسبت به سطح سال ۲۰۱۸ کاهش دهد.
«کیم مین-سئوک»، نخست‌وزیر کره نیز گفت که این تصمیم برای تسریع گذار دولت به سمت خنثی‌سازی کربن و افزایش رقابت‌پذیری صنعتی گرفته شده است. کربن خنثی (یا خنثی‌سازی کربن) تعادل بین انتشار کربن و جذب این گاز از منابع کربن است.
کره جنوبی قصد دارد برای دستیابی به هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۵، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی را گسترش دهد.
با این حال مسئله اصلی در دیپلماسی اقلیمی جهانی در بلم هم همچنان پابرجاست: شکاف میان وعده‌ها و اجرای واقعی آن‌ها.
کشورهای صنعتی هنوز نتوانسته‌اند وعده خود مبنی بر تأمین سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار برای تأمین مالی اقلیم را به طور کامل عملی کنند.
در عین حال، همچنان روشن نیست که سازوکارهای مالی جدید مانند بانک‌های دولتی، بازارهای سرمایه خصوصی و اوراق قرضه سبز اقلیمی تا چه حد می‌توانند به ثبات بلندمدت نظام اقلیمی جهانی کمک کنند.
از نظر کارشناسان و فعالان محیط زیست، نتایج کنفرانس بلم (Belém) مسیر آینده نظام اقلیمی بین‌المللی را تعیین خواهد کرد.
سه سناریوی محتمل برای این کنفرانس پیش‌بینی می‌شود:
- سناریوی موفقیت؛ در صورتی که کشورها به توافقی بر سر مسیرهای مالی الزام‌آور و سازوکارهای شفافیت جدید دست یابند، این امر می‌تواند اعتبار توافق پاریس را تقویت و جایگاه آن را تثبیت کند.
- سناریوی پیشرفت متوسط؛ در این حالت هرچند ثبات نسبی در روند همکاری‌ها حفظ می‌شود، اما تحرک و پویایی جهانی برای مقابله با بحران اقلیمی محدود خواهد ماند.
- سناریوی شکست؛ در صورت عدم توافق، اعتماد به فرآیندهای چندجانبه بین‌المللی بیش از پیش تضعیف می‌شود و احتمالاً بازگشت سیاست‌های ملی‌گرایانه در حوزه انرژی را به همراه خواهد داشت و بحران اقلیمی و چشم‌انداز زیست بر کره زمین با تهدید و ابهامی فزون‌تر همراه خواهد شد.
بنابر گزارش «مجمع بین‌المللی تغییرات اقلیم (IPCC) سازمان ملل متحد» رسیدن به هدف ۱.۵ درجه افزایش دما برای جلوگیری از اثرات ویرانگر تغییرات اقلیمی ضروری است.
میزان گرم شدن زمین در طولانی‌مدت اکنون در مقایسه با دوران پیشاصنعتی زمین، پیش از انقلاب صنعتی و دورانی که بشر هنوز استفاده از سوخت‌های فسیلی را شروع نکرده بود، حدود ۱.۱ تا ۱.۲ درجه سانتیگراد است.
هرچند جهان با وجود همه تلاش‌ها برای مهار گازهای گلخانه‌ای در مسیر رسیدن به میزان افزایش دمای حدود ۲.۵ درجه سانتیگراد تا سال ۲۱۰۰ است و سازمان ملل نیز اعلام کرده که حفظ حد ۱.۵ درجه سانتیگراد افزایش دما به سرعت در حال ناممکن شدن است.
انتهای پیام
نظرات