دو سال قبل نیز این سنگفرش به دلیل جولان معتادان متجاهر، سوژه رسانه‌ها شده بود و حالا بلوک، ملات و عملیات عمرانی هر چند بسیار کوچک مقیاس، جهت برپایی نمایشگاه بر روی اثری بی‌نظیر.

این سنگ فرش در ابعاد ۴۲ در ۲۹ متر با تعداد حدود ۶۰۰ هزار قطعه سنگ که دو قطعه از آن‌ها فیروزه و یاقوت هستند به اندازه پنج در پنج، نسخه کپی شده تخته فرش نفیس آذربایجان معروف به طرح باغی مربوط به قرن یازدهم هجری است که هم اکنون در موزه فرش ایران در تهران نگهداری می‌شود و ایده خلاقانه پشت آن و سنگ‌های ارزشمند استفاده شده در اجرای آن در شهری مثل تبریز که ایجاد اولین بلدیه را در گذشته خود دارد؛ ارزشمند و جای توجهی به مراتب بیشتر از سوی متولیان امر دارد. 

به نظر می‌رسد شهرداری با اجرای برنامه‌های فرهنگی متنوع و باز گذاشتن دست شهروندان برای بازدید از این مجموعه قصد داشته تا با یک تیر دو نشان بزند و ضمن حفظ و تثبیت سنگفرش چهارراه شهید بهشتی تبریز، اقدامات فرهنگی‌ را هم در این مکان اجرا کند، اما یک تیر و دو نشان همیشه هم جوابگو نیست و گاهی گل به خودی محسوب می‌شود، آن هم در مورد پروژه‌ای که شانس ثبت شدن در گینس را هم داشته است.

شهردار ناحیه ۲ منطقه ۸ تبریز در این خصوص به ایسنا می‌گوید: این سنگفرش در طول سال‌های گذشته همیشه محلی برای اجرای برنامه‌های فرهنگی مانند جشنواره‌های غذا و برپایی نمایشگاه‌های متعدد بوده و این اولین باری نیست که در این محل نمایشگاه برگزار می‌شود.‌ برای نصب چادر بزرگی که در مرکز سنگفرش برپا می‌شود از کفپوش‌های زائد استفاده شده و این اقدام آسیبی به سنگفرش نمی‌زند و براحتی قابلیت برچیده شدن را دارد.

صادقی با اشاره به تثبیت این سنگفرش در چندین نوبت، اظهار کرد: کف این سنگفرش تثبیت شد تا اجتماعات بزرگ در این محل برگزار شود و مشکل خاصی وجود ندارد. دیوار کوتاه بوده و حالت نمادین داشته و بر روی کف‌پوش ساخته شده است. 

وی نسبت به بازدید میدانی در معیت اصحاب رسانه اعلام آمادگی کرده و گفت: سنگفرش چهار راه شهید بهشتی تبریز هم اکنون در بهترین شرایط قرار دارد،  تصاویر وضعیت قبلی سنگفرش که مورد انتقاد شهروندان قرار می‌گرفت موجود است، سنگ‌های شکسته را ترمیم و فرش‌ها را که ثابت نبود، تثبیت کردیم تا مورد استفاده شهروندان قرار بگیرد و پس از تثبیت‌سازی دیگر سنگی شکسته نمی‌شود.

نگهداری این فرش سنگی از دغدغه‌های ما به عنوان مجریان پروژه است

در ادامه بخشی از صحبت‌های بهزاد اسپوتین، مجری وقت پروژه سنگفرش ایپک را می‌خوانید که با تبیین اهمیت این سنگفرش به ایسنا می‌گوید: این پروژه با الهام از فرش اصیل آذربایجان اجرا شده و در زمان آقایان جانفشان و منیری‌فر، شهرداران و مسئولان وقت، بازسازی و تثبیت شده‌اند، که هر چند خیلی اصولی انجام نگرفته و اگر ادعا می‌شود که سنگفرش در بهترین حالت خودش قرار دارد، می‌توان گفت منظورشان، بهترین حالت از نظر تثبیت و ایستایی است و در خصوص ترمیم، حرف بسیار است و با مقایسه قبل و بعد ترمیم می‌توان به این مسئله پی برد.

او می‌افزاید: شهرداری‌ها در دنیا به عنوان سمبل خلاقیت و هنر شناخته می‌شوند؛ درحالیکه گویا در تبریز برعکس است. برای برپایی نمایشگاه می‌توان از فضاهای خالی مقابل و پشت مترو در همان محل استفاده کرد. اینکه سنگفرش همیشه محلی برای برگزاری نمایشگاه بوده، دلیل نمی‌شود ما همیشه ادامه دهنده بدعتی نادرست باشیم.

به گفته مجری پروژه سنگفرش ایپک، فلسفه ایجاد آبنما در اطراف سنگفرش را ایجاد محدودیت برای ورود به این سنگفرش و اهتمام بیشتر در نگهداری آن با صرف هزینه زیاد دانسته و می‌گوید: با بررسی میدانی خواهید دید که سنگفرشی با این ارزش فرهنگی و صرف هزینه‌های زیاد، به محل برگزاری بازی‌های فوتبال و سکوی تماشای تماشاگران تبدیل شده است.

او می‌افزاید: در اهمیت و ارزش این سنگفرش همان بس که شهرداری بیرجند، متقاضی اجرای این طرح در ابعادی کوچک‌تر در مقابل شهرداری آن شهر است و اما قدر این فرش سنگی در تبریز آنگونه که باید دانسته نمی‌شود. این سنگفرش تا مراحل نهایی ثبت جهانی پیش رفته بود که بنا به دلایلی که خارج از بحث این گزارش است، بی‌نتیجه ماند. مخالفتی با برگزاری برنامه‌های فرهنگی نداریم، اما به دلیل اینکه به اهمیت این پروژه واقف هستیم، نگهداری این فرش سنگی از دغدغه‌های ما به عنوان مجریان پروژه است.

پروژه سنگفرش ایپک یا چهارراه شهید بهشتی تبریز در سال ۱۳۹۱ با صرف اعتباری بالغ بر ۷۰۰ میلیون تومان اجرا شده و به بهره‌برداری رسیده است، پروژه‌ای که به نظر کارشناسان امر، اجرای نمونه مشابه آن، حداقل پنج میلیارد تومان هزینه روی دست شهرداری می‌گذارد و با حسابی سرانگشتی می‌توان پی برد که با ۷۰۰ میلیون ۱۴ سال قبل شاید می‌شد شهر تبریز را آنطور که شایسته یک کلانشهر است، توسعه و یا با اجرای طرح بازآفرینی شهری، تعداد زیادی از حاشینه‌نشینان را نجات داد، حال که این هزینه برای داشتن نمایی آبرومند صرف شده است، تعلل در نگهداری از آن گل به خودی و هزینه‌ای مضاعف برای شهرداری تبریز به شمار می‌آید.

انتهای پیام