مهرداد حسامی، چهارشنبه ۲۸ آبان ماه در حاشیه سی و پنجمین جشنواره تئاتر استانی خراسان رضوی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: سوژه اصلی تئاتر «فردا»، حافظه» است؛ حافظه‌ای که به دو بخش تقسیم می‌شود: بخشی که هویت ما را می‌سازد و بخشی که در قالب خاطره تعریف می‌شود. چیزی که در این نمایشنامه برای من جذاب بود، کارکرد خاطرات بود، اینکه هر کاری کنیم، خاطره فراموش نمی‌شود. کافی است یک حرکت، رنگ یا صدا بیاید تا همان خاطره دوباره در ذهن ما تداعی شود. ایده اولیه این اثر نیز از همین جا شکل گرفت.

وی با تأکید بر نزدیکی مفهوم حافظه با حسِ درجا زدن و در یک نقطه ماندن، خاطرنشان کرد: هدفم نشان دادن این نکته مهم بود؛ اینکه هرچه می‌رویم به جایی نمی‌رسیم. درست مثل پله‌هایی که در صحنه‌ اجرای ما طراحی شده‌ اما به مقصد مشخصی ختم نمی‌شد. پله هایی که سرانجامی نداشتند و علی‌رغم تلاش‌هایی که فرد می‌کند، هیچ حرکت و تغییری صورت نمی‌گیرد.

در تئاترهای کم‌پرسوناژ، محتوا مهم‌ترین بخش کار است

این کارگردان تئاتر با اشاره به نمایش‌هایی با کاراکترهای محدود مانند تئاتر «فردا»، مطرح کرد: تعداد نمایش‌هایی که از این مسیر می‌روند کم است. محتوا برای من همیشه مهم‌ترین بخش کار است، حتی زمانی که نمایش تک‌پرسوناژ یا کم‌پرسوناژ باشد. البته من معمولاً سراغ کارهای کم‌پرسوناژ می‌روم چون ریسک و درگیری اجرایی کمتری دارند اما این موضوع هیچ تغییری در اهمیت محتوا نمی‌دهد.

حسامی با تأکید بر اهمیت ارتباط میان کارگردان و نویسنده، ادامه داد: تولید متن و نمایشنامه در تئاتر بسیار تعیین‌کننده است و من همیشه تلاش می‌کنم هرجا که هستم، چیزی از خودم باقی بگذارم؛ یک خاطره، نشانه یا حتی یک شیء که اگر روزی دچار فراموشی شدم، بتوانم با دیدنش گذشته‌ام را مرور کنم.

این کارگردان تئاتر با بیان اینکه دوست دارد تماشاگران جمله‌ «ما همیشه برای فردا زندگی می‌کنیم» را با دیدن نمایشش در ذهن با خود به خانه ببرند، گفت: عنوان نمایشنامه ما «فردا» است چون بیشتر اتفاقات زندگی ما در دل فردا رخ می‌دهد و امروز را با نگاه به فردا پیش می‌بریم. نباید هیچگاه فردا را فراموش کنیم چرا که زندگی با نگاه به فردا معنا پیدا میکند.

جشنواره‌های استانی، سکوی پرتاب هنرمندان جوان هستند

وی با تأکید بر اینکه جشنواره‌های استانی سکوی پرتابی برای جوانان هستند، تصریح کرد: این موفقیت زمانی کامل می‌شود که کنار جوانان، پیشکسوتان و هنرمندان باتجربه نیز حضور داشته باشند. رقابت و همکاری میان نسل‌های مختلف باعث شکل‌گیری تجربه و رشد می‌شود. جوان‌ها باید پله‌پله جلو بروند و در کنار پیشکسوتان کار کنند. از کارهای خوب یاد بگیرند و از تجربه‌های اشتباه، درس بگیرند. تنها در این صورت است که می‌توانیم تئاتر استانی قوی‌تری بسازیم.

انتهای پیام