ژاپنی‌ها حسگر لمسی را مهندسی کرده‌اند که می‌تواند خمیده شود، پیچ بخورد، مچاله شده، در مایعات غرق شود و مهمتر از همه آن که سبک‌تر از پر است.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این ابزار می‌تواند منجر به پیشرفت‌هایی در فناوری‌های پوشیدنی، حسگرهای پزشکی تعبیه‌شده و ابزار الکترونیکی انعطاف‌پذیر شود.

حسگرهای لمسی نیرو یا فشار را گیر می‌اندازند اما بیشتر آن‌ها سیلیکون‌محور و بنابراین بزرگ هستند.

جدیدترین حسگر لمسی که توسط محققان آزمایشگاه Someya-Sekitani طراحی شده، می‌تواند به ساخت ابزار پزشکی ارزان‌تر و سیستم‌های نظارتی بهداشتی جدید منجر شود.

به ادعای محققان، این ابداع همچنین می‌تواند به ساخت ابزار الکترونیکی مصرفی، نمایشگرها و رباتیک‌ها بینجامد.

تیم مهندسی این پروژه از دانشگاه توکیو، دانشگاه یوهان کپلر و دانشگاه تگزاس در دالاس بودند.

حسگر لمسی جدید از فرستنده‌های کربن‌محور و ارگانیک ساخته شده‌، که خود از دی‌الکتریک اکسید آلومینوم نیمه‌هادی فوق‌نازک با تک‌لایه خودمونتاژ‌شده طلا که بر روی قسمت فوقانی انباشت شده و ضخامت حاصل آن به بیش از 20 نانومتر می‌رسد، ساخته شده است.

به گفته جاناتان ریدر، مهندس و محقق این پروژه از دانشگاه دالاس، نیمه‌هادی‌های حلقه‌مانند یکی از موفقیت‌های اصلی به شمار می‌آیند که به وی و همکارانش امکان دستیابی به حسگری کامل و به این نازکی را داد.

فرستنده‌های این سامانه بر روی فویل ویژه با سطح بسیار زبر انباشت می‌شوند.

بافت زبر این فویل امکان ایمن‌ماندن شدت جریان برق در شیارهای نانوشده و چسبیدن این سازه به هر سطحی را فراهم می‌کند.

بسیاری از محققان بر روی ابزار الکترونیکی انعطاف‌پذیر متمرکز شده‌اند اما حسگرهای تیم آزمایشگاه ژاپنی، نازک‌ترین و انعطاف‌پذیرترین مدارها هستند.

این حسگر می‌تواند با تقریبا هر شکل سه‌بعدی سازگار شود؛ همچنین مقاوم بوده و کابردپذیری‌اش را تا بیش از 170 درجه سانتی‌گراد حفظ می‌کند.

سیستم‌ طراحی‌شده همچنین هنگام فرورفتن در محلول‌های شور تاثیر نمی‌پذیرد و می‌توان آن را مچاله و دوباره مسطح کرد، بر روی پلاستیک قرار داد و کش آورد. این در حالی است که هیچ یک از این‌ اعمال به طور موثر بر عملکرد آن تاثیر نمی‌گذارد.

محققان حاضر در این پروژه کاربردهای بالقوه فراوانی را برای این ابداع در نظر گرفته‌اند.

در محیط‌های پزشکی می‌توان حسگر را بر روی پوست و برای نظارت بر علائم حیاتی مانند دما و ضربان قلب قرار داد.

حتی می‌توان آن را در درون بدن و بر روی عضله‌ها یا اندام‌هایی برای اهداف نظارتی یا تحریک الکتریکی (به طور مثال، عضلات حاضر در طول قلب) تعبیه کرد.

در فناوری نیز می‌توان بهترین کاربردها را در ابزار الکترونیکی پوشیدنی برای حسگر جدید مدنظر قرار داد.

جزئیات این ابداع در نشریه Nature منتشر شد.

انتهای پیام