مناظره سومین روز نمایشگاه محیط زیست با موضوع «محصولات ترا ریخته» در حالی برگزار شد که قره‌یاضی، رئیس پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران در این مناظره غایب بود و معاون پژوهشی سازمان حفاظت محیط زیست نیز که در غرفه حضور داشت، نه به عنوان پاسخگو، بلکه به عنوان یکی از حاضران جلسه حضور یافت و در نهایت به زعم حاضران این مراسم، مشخص نشد که آیا محصولات تراریخته خوب هستند یا بد؟

به گزارش خبرنگار «محیط زیست» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سید الیاس مرتضوی، قائم مقام پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران در مناظره‌ای در رابطه با «محصولات تراریخته» که در سیزدهمین نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست برگزار شد، اظهار کرد: ما در ایران موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر را داریم که وظیفه آن پیدا کردن ذخایر توارثی و اصلاح نژاد محصولات کشاورزی است و تاکنون دستاوردهای بسیار عظیمی نیز داشته است و در ایران بیوتکنولوژی را وارد کشور می‌کنیم که راه دیگری غیر از آن نداشته باشیم.

وی ادامه داد: در بسیاری از موارد مانند مبارزه با آفات از روش سنتی نمی‌توانیم استفاده کنیم که در اینجا باید به استفاده از بیوتکنولوژی روی بیاوریم.

قائم مقام پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران با اشاره به تولید و مصرف محصولات ترا ریخته در کشورهای اروپایی و آمریکا، اظهار کرد: وقتی کشورهایی با این سطح تکنولوژی اجازه واردات و مصرف محصولات تراریخته را می‌دهد، چرا باید به چهار کشور فقیر آفریقایی استناد کنیم که استفاده از این محصولات را ممنوع کرده‌اند.

مرتضوی در پاسخ به این سؤال که چرا مردم نباید از عوارض استفاده از محصولات تراریخته آگاه باشند و در رابطه با این موضوع که از سم توکسین در دستکاری‌های ژنتیکی استفاده می‌شود، اظهار کرد: توده مردم نسبت به محصولات ترا ریخته شناخت کافی ندارند و همچنین در دستکاری‌های ژنتیکی از سم توکسین استفاده نمی‌شود بلکه یک ژن دیگر وارد ژن آن محصول می‌کنیم.

وی ادامه داد: اساسا آنتی‌بیوتیک‌ها توکسین هستند و از آنها به این دلیل استفاده می‌شود که برای دام و انسان سمی نیستند بلکه علیه باکتری‌ها و قارچ‌ها سمی هستند. از طرفی این محصول وارد محیط نشده و فقط وارد محصول می‌شود.

قائم مقام پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران همچنین در پاسخ به این سؤال که آیا نباید برای بررسی نتیجه دستکاری محصولات کشاورزی چند سال صبر کرده و سپس اقدام کنیم، اظهار کرد: اصلا چرا باید 60-50 سال صبر کنیم که مردم نسبت به استفاده از محصولات تراریخته قانع شوند در حالی که اکنون همه دنیا این محصول را قبول دارند.

مرتضوی اضافه کرد: بحث این نیست که ما نمی‌خواهیم یا می‌خواهیم از محصولات تراریخته استفاده می‌کنیم، چرا که در حال حاضر هم بسیاری از فضاهای مردم را محصولات تراریخته تشکیل می‌دهند و اکنون 100 درصد سویاهای وارداتی و درصد بسیار بالایی از ذرت در ایران محصول ترا ریخته است و باید به این سمت پیش برویم که به جای وارد کردن این محصولات با قیمت بسیار بالا، آن را با هزینه کمتری در کشور تولید کنیم.

وی تاکید کرد: اگر غذای سالم در کشور معیار باشد، محصول تراریخته از ارگانیک سالم‌تر است، چرا که در دنیا حتی یک قربانی هم نداشته، اما محصولات ارگانیک بارها کشته داده است.

به گزارش ایسنا، کاترین رضوی، مدیرعامل کانون توسعه پایدار که در این نشست حضور داشت و گفت: مردم باید ابتدا بدانند که محصول تراریخته کشاورزی چیست و سپس با آگاهی کامل آن را انتخاب کنند.

وی تاکید کرد: نگرانی اصلی در تولید محصولات تراریخته این است که در کشوری که گهواره تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی جهان است، اصلا ضرورتی وجود ندارد که چنین کاری انجام شود. همچنین نگرانی دیگر ما این است که با ورود سم توکسین به محصولات، درواقع سم را به ژن‌های محصولات کشاورزی کرده‌ایم.

مدیرعامل کانون توسعه پایدار تاکید کرد: قطعا باید در تراریخته کردن محصولات دست نگه داشته شود و ابتدا 50 تا 60 سال تحقیقات انجام دهیم و سپس ببینیم که این روش اصلا پاسخگو است یا نه و پیش از این موضوع که اصلا نیاز داریم محصولات کشاورزی خود را دستکاری کنیم؟

رضوی با انتقاد از سخنان مرتضوی مبنی بر الزام ورود تکنولوژی‌های روز به کشور، اظهار کرد: دلیلی ندارد که هر فناوری که در دنیا وجود دارد را به کشور تحمیل کنیم، چرا که اصلا احتیاجی به چنین کاری نیست و باید همان گونه که در مورد انرژی اتمی جلو رفتیم، در مورد سایر تکنولوژی‌ها هم عمل کنیم.

وی تصریح کرد: علاوه بر آن باید در نظر گرفت که اگر شخص خاصی دلش می‌خواهد محصولات تراریخته را در کشور تولید کند، چنین حقی ندارد. چرا که ذخایر ژنتیکی مربوط به تمام مردم ایران بوده و از هزاران سال پیش به ما ارث رسیده است و سلیقه شخصی اصلا نباید در نظر گرفته شود.

به گزارش ایسنا، علیرضا مرشدی، دبیر شورای ملی ایمنی زیستی کشور در رابطه با این موضوع که آیا اصلا حق داریم که بگوییم محصولات تراریخته می‌خواهیم یا نه؟ اظهار کرد: در قانون ایمنی زیستی جمهوری اسلامی تصویب شده که حتما باید در کشور گیاهان تراریخته داشته باشیم که در چند دولت بر روی آن تاکید شده و از آنجا که این موضوع در قانون آمده، به طور کلی نمی‌توانیم در مورد آن بحث کنیم.

وی با بیان اینکه در حال حاضر بخش اعظم دانه‌های روغنی وارداتی، پنبه و ذرت ایران ترا ریخته است، اظهار کرد: دولت موظف است بر اساس قانون برای تولید محصولات ترا ریخته به بخش خصوصی نهایت کمک را داشته باشد،‌ اما مشکل اصلی در روش اجرای این قانون است.

هر نوع فناوری وارداتی به کشور باید ارزیابی زیست محیطی شود

به گزارش ایسنا، مظاهری، معاون آموزش و پژوهش سازمان حفاظت محیط زیست در این رابطه اظهار کرد: سازمان حفاظت محیط زیست 10 سال پیش پیشنهاد استفاده از محصولات ترا ریخته را داده است. چرا که تکنولوژی چیزی است که در هر صورت وارد کشور خواهد شد و ما نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم. اما مساله مهمی که باید در نظر گرفته شود، این است که هر نوع فناوری وارداتی به کشور باید ارزیابی زیست محیطی شود.

وی تاکید کرد: در حال حاضر به اندازه کافی آب، خاک و هوای ایران آلوده است و نمی‌خواهیم آن را با ورود تکنولوژی افزایش دهیم. بنابراین باید تکنولوژی‌های وارداتی به کشور را به طور دقیق مورد بررسی قرار دهیم.

به گزارش ایسنا، پری خوش‌خلق سیما، عضو هیات مدیره انجمن ایمنی زیستی گفت: پیش از تولید محصولات تراریخته، باید بررسی کنیم که چگونه می‌توان این محصولات را با دید محیط زیستی تولید کرد و تاثیرات آن چیست.

وی ادامه داد: اکنون در کشور برای تولید محصولات کشاورزی، سموم بسیاری برای از بین بردن آفات استفاده می‌شود که صدمات بسیاری به کشور وارد کرده و اکنون در شمال کشور شاهد سرطان‌های مختلفی هستیم که می‌توان با استفاده از محصولات ترا ریخته، با سموم مختلف مبارزه کنیم.

خوش‌خلق سیما تاکید کرد: باید گیاهان ترا ریخته‌ای را تولید کنیم که به نگرانی‌ها پاسخ دهد؛ نه اینکه نگرانی‌های جدیدی ایجاد کند.

انتهای پیام