بر اساس تحقیقات انجام‌شده توسط «دکتر حمیرا ظهیری» و همکارانش در موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی امریکا، ترکیب دو مدل تصویربرداری پزشکی به نام‌های «برش‌نگاری با گسیل پوزیترون» (PET) و سی‌تی‌ اسکن می‌تواند به عنوان یک نشانگر زیستی برای پیش‌بینی کارآیی داروهای آنتی‌بیوتیکی به کاررفته در درمان سل به کار رود.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، با افزایش ظهور «سل مقاوم به چند دارو» (MDR-TB) و «سل مقاوم به کل داروها» (XDR-TB) در سطح جهانی، استفاده از نشانگرهای زیستی جدید برای تعیین کارآیی یا عدم کارآیی داروی حصبه ضروری به نظر می‌رسد.

تصویربرداری PET که در حالت معمول برای شناسایی سرطان به کار می‌رود، چگونگی عملکرد اندام‌های بدن و بافت‌ها را نشان می‌دهد. با این حال، زمانی که اسکن‌های PET به همراه اشعه‌های ایکس تولیدشده توسط سی‌تی‌اسکن‌ها به کار می‌روند، تصویری کامل‌تر از ناحیه موردبررسی بدن را به نمایش می‌گذارند.

دانشمندان به همراه دکتر حمیرا ظهیری، فارغ‌التحصیل دانشگاه آزاد اسلامی تهران، در دو بررسی جداگانه کارآیی تصویربرداری PET/CT را در نظارت بر اثرات درمانی آنتی‌بیوتیک در هر دوی میمون‌ها و انسان‌های آلوده به سل نشان دادند.

در تحقیق نخست، تیم علمی با مشاهده تغییرات ظاهرشده در اسکن‌های PET/CT و همچنین تعیین میزان باقی‌مانده باکتری‌ها پس از درمان ریه‌های میمون‌های ماکاک، بر این حیوانات درمان‌شده با دو نوع آنتی‌بیوتیک نظارت کردند.

دانشمندان دریافتند تغییرات مشاهده‌شده در اسکن‌های PET/CT انسانی در طول درمان با تغییرات مشاهده‌شده در میمون‌ها قابل‌مقایسه بودند.

در تحقیق دوم که فقط بر بیماران انسانی مبتلا به سل تمرکز داشت، محققان مشاهده کردند تغییرات اولیه در اسکن‌های PET/CT انجام‌شده طی دو ماه، می‌توانند به طور دقیق نتایج درمان بیمار را در طول 30 ماه پیش‌بینی کنند.

بر اساس یافته‌های جدید، فناوری PET/CT را می‌توان در درمان‌های بالینی بر روی داروها یا پیش‌بینی زودهنگام کارآیی درمان‌های موجود بر روی بیماران مبتلا به سل به کار برد.

انتهای پیام