به گزارش ایسنا؛ در سال‌های اول سفرهای فضایی، ماموریت‌های مداری معمولا کوتاه مدت بود و به همین جهت فضانوردان به دلیل کوتاهی زمان سفر، نیاز به اصلاح سر و صورت نداشتند اما به تدریج بر مدت سفرهای فضایی اضافه شد و اقامت‌های چند روزه در فضا منجر می‌شد که آنها در زمان برگشت با صورت نتراشیده و نامرتب در جلوی دوربین خبرنگاران ظاهر شوند. برای آن که فضانوردان بتوانند با سر و وضع مناسب در موقع بازگشت از فضا، در جلوی خبرنگاران ظاهر شوند چند مدل مختلف ماشین ریش تراشی درست شد اما همه آنها یک مشکل داشتند: موهای تراشیده شده قابل کنترل نبود و در فضای سفینه پراکنده می‌شدند. بالاخره آزمایش‌های مختلف نتیجه داد که بهترین شکل تراشیدن ریش، استفاده از صابون و تیغ است!

برای نخستین بار اصلاح صورت با ژل صابون و تیغ ریش تراشی در جریان پرواز آپولو-10 رخ داد و آنها در نمایش‌های تلویزیونی در مدار ماه با صورت اصلاح شده ظاهر شدند. حتی یکی از آنها به مردم نشان داد که چطور از ژل مخصوص اصلاح و ماشین ریش تراشی استفاده و بعد از اصلاح با حوله مرطوب صورتش را تمیز می‌کند.

بعد از قرار گرفتن ایستگاه‌های فضایی در مدار و شروع اقامت‌های طولانی، اصلاح سر هم به این مشکل اضافه شد. طبیعی بود که فضانوردان حتی اگر قبل از پرتاب هم سر خود را اصلاح می‌کردند، با اقامت‌های طولانی دو ماهه و سه ماهه موی سرشان خیلی بلند می‌شد و سر و وضع نامرتبی پیدا می‌کردند. به همین دلیل باید برای اصلاح سر هم فکری می‌شد. مشورت‌ها سرانجام به اینجا ختم گردید که فضانوردان آموزش اصلاح ببینند تا در ایستگاه‌های مداری بتوانند سر همدیگر را اصلاح کنند البته با کمک جارو برقی!

لوله جارو برقی به انتهای ماشین اصلاح متصل است و برای مکش موهای اصلاح شده بکار می‌رود تا از پراکندگی موها که در شرایط بی وزنی می‌توانند شناکنان از فضانورد دور شده و به داخل دستگاه‌های مختلف بروند جلوگیری کند. امروزه فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی که تقریبا در دوره‌های شش ماهه در فضا به کار مشغول هستند، بستگی به میل و علاقه‌شان، هر چند وقت یک بار سر همدیگر را اصلاح می‌کنند.

انتهای پیام