«جلیل صفربیگی» در کارگاه بررسی مولفه های غزل معاصر که به همت انجمن شعر "هانا" حوزه هنری به صورت مجازی برگزار شد، اظهار کرد: تقریبا در هفتاد تا هشتاد سال گذشته شعر به عنوان تنها رسانه مهم در بین مردم، هنرمندان و تمام اقشار جامعه حضور داشت و یکه تازی می کرد و شاید به جرأت می توان گفت شعر تنها رسانه مطلق در جامعه ایران بوده است.

وی با بیان اینکه در گذشته اگر کسی می خواست داستانی بنویسد یا مطلبی را ارائه کند حتما دست به دامن شعر می‌شد، اضافه کرد: شعر در این سالها رقیبی برای خود نمی‌دید و تقریبا تمام محافل آن دوران را به خود گرم می‌کرد، اما اکنون با حضوررقبای قدرتمندی مانند فضای مجازی، سینما، تئاتر، روزنامه و خیلی چیزهای دیگر، شعر دیگر جایگاه قبلی را ندارد و تقریبا به حاشیه رانده شده است.

صفربیگی ضمن اشاره به اینکه برای اگر می خواهیم انتظارات درست و منطقی‌ای از غزل داشته باشیم باید فضای موجود را شناخت و علت فروکش کردن غزل در سالهای اخیر را بررسی کرد، افزود: علاوه ظهور رسانه‌های و هنرهای جدید و استقبال مردم از زمینه‌های ایجاد شده و البته جذاب که باعث شد شعر به حاشیه برود، در این سال‌ها رمان و داستان‌نویسی هم بر فضای ادبیات کشور مسلط شدند و این موضوع باعث شد خیل عظیمی از مخاطبان شعر به سمت داستان و رمان گرایش پیدا بکنند.

این غزل سرای معاصر ادامه داد: در کنار رقبای جدید و قدرتمند، میلیاردها نفر مشغول هنرها، سرگرمی‌ها و ورزش‌های جذابی چون فوتبال شده‌اند و به دنبال این اتفاق، شعر و علی الخصوص غزل که در بین مردم جایگاه ویژه‌ای داشته است و تقریبا در همه‌ی ادوار در اوج بوده و به عبارتی در غم و شادی و تمام لایه‌های مردم زندگی کرده است بیشتر از گذشته به حاشیه رانده شود و خیل مخاطبان خود را از دست بدهد.

صفربیگی ضمن تاکید بر اینکه هنرهای جدید همانند غزل‌های جدید، خیلی از گرایش‌ها را به سمت خود تغییر می‌دهند، خاطرنشان کرد: در این بین ایجاد فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی شاید بیشترین تاثیر را در فقیر کردن شعر از لحاظ مخاطب داشته باشد، اما اکنون نباید تعصبی باشیم و باید قبول کرد که ما دیگر رسانه مطلق جامعه نیستم، دیگر در مرکز توجه مردم نیستیم و اگر خوش‌بین باشیم خود را باید در رده هشتم یا نهم ببینیم.

وی با بیان اینکه اگر فروش کتاب‌های شعر را در مقایسه با فروش بلیط های سینما یا تماشگران ورزش فوتبال بسنجیم خواهیم دید سهم خیلی پایینی از هزینه های مردم به سمت خرید کتابهای شعر هدایت شده است، گفت: علاوه بر این مبارزه ای زیر پوستی هم در بین خود قالب های شعری به وجود آمده است که بحران را بیشتر نمایان کرده است.

صفربیگی تصریح کرد: در مدت ۱۰۰ سال اخیر خیلی از قالب‌های شعری یا به دست فراموشی سپرده شده اند یا با اقبال کمی همراه هستند؛ به عنوان نمونه قالب قصیده که در بین شاعران یکیاز مولفه ای سنجش قدرت بیان شاعر بوده است اکنون دیگر طرفداری ندارد و شاید بتوانیم تعداد قصیده های سروده شده را در ۵۰ سال گذشته با انگشتان دست بشماریم و این یک فاجعه است.

وی تاکید کرد: شاعران جوان و موفق ما نباید گول مخاطبان مجازی را بخورند و باید در فضای واقعی سیر کنند و برای مخاطبان واقعی شعر بسرایند.

انتهای پیام