۱۶ آذر، هر چند نمادی برای گرامیداشت روز دانشجوست اما هرگز نباید فراموش کرد که حیات یک ملت و بقای یک فرهنگ در گروی دانش‌جوییِ دانشجویانی است که بهترین سال‌های عمر خود را صرف کسب دانش می‌کنند؛ دانشجوی خفته، جامعه را نیز به خواب می‌برد و برعکس، به قول مرحوم بهشتی، دانشجو، موذن یک جامعه است و اذان دانشجو، پژوهش و تحقیق و علم آوری است.
و چه نیکو بیان می‌شود که علم، ارث پیامبران است و دانش کلید گنجی‌ست که دانشجو می‌تواند برای پیشرفت کشورش آن را به ارمغان آورد.
هرچند شیوع ویروس کرونا مدت‌هاست همه دنیا و به تبع آن کشور ما را نیز درگیر خود کرده و وضعیت زندگی مردم را در همه زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی تحت تاثیر قرار داده اما بدون شک یکی از مهمترین تاثیرات آن را می‌توان به شیوه تحصیل و آموزش به ویژه برای دانشجویان مرتبط دانست.
گسترش ناگهانی این ویروس و اپیدمی آن در دنیا و نبود آمادگی لازم در برخی کشورها مثل ایران در زمینه نواقص زیرساخت‌های آموزش از راه دور و مجازی، اولین قشری که مستقیم دچار ضربه کرد، محصلین مدارس و دانشگاه‌ها بودند.
به بهانه‌ی شانزدهم آذرماه(روز دانشجو) با دانشجویان دانشگاه‌های اردکان و یزد گفت‌وگویی ترتیب دادیم تا از حال و هوای گذشته و کنونی روزهای تحصیلی آنها خبر بگیریم و از خوشی‌ها و ناخوشی‌های این دوران پرسیدیم.
«فاطمه پایداری» یکی از دانشجویان رشته هنر دانشگاه یزد در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: با توجه به این که در کنار دروس عمومی خیلی از درس‌ها، عملی هستند و نیاز به آن داریم که یکسری تجربیات را در حضور خود استاد انجام دهیم و از تجربیات کسانی که می‌شناسیم، استفاده کنیم، این اوضاع کرونایی بسیار ما را محدود کرده و امکان چنین کاری را به ما نمی‌دهد.
وی افزود: با توجه به پروتکل‌های بهداشتی و تعطیلی دانشگاه که بستر تعامل و ارتباط با همکلاسی‌هایمان را به کلی قطع کرده، از اصول آموزشی که باید واقعاً به عنوان یک دانشجوی سال اولی از آنها بهره بگیریم، محروم شده و کلاً شرایط سختی را برایمان ایجاد کرده است.
این دانشجو با اشاره به شرایط خاص برای گذراندن دروس رشته هنر، خاطرنشان کرد: در کنار اینها، نمی‌توانیم از امکانات دانشگاه بهره‌مند شویم و این در حالی است که خیلی کارهای درسی را نمی‌توان با ابزارهایی موجود در خانه انجام داد در حالی که تا قبل از کرونا، دانشگاه یک سری لوازم و وسایلی را در اختیار دانشجویان قرار می‌داد تا از آنها استفاده کنند و غالباً منجر به خلق ایده و اثری می‌شد.
وی افزود: اما از دیگر مشکلات آموزش مجازی ور دوران سخت کرونایی اینترنت است، به هر حال همه اساتید تلاش می‌کنند تا در زمان مشخص شده سر کلاس حضور یابند و کلیپ‌های آموزشی خودشان یا آنهایی که از جاهای دیگری دانلود می‌کنند را برای دانشجویان به اشتراک بگذارند اما متاسفانه با سرعت پایین اینترنت و هزینه‌های بالای تامین آن برای دانشویان، بازدهی لازم از از آنها را نداریم.
پایداری خاطرنشان کرد: در کنار دروس عملی، واحدهای عمومی نیز به دلیل برپا نشدن کلاس‌های حضوری باعث شده تا از مفهوم بیشتر نکات دور بمانیم.
این دانشجوی سال آخری گفت: در کنار این مشکلات نباید از اصل موضوع که هر جوانی آرزو دارد تا با پشت سر گذاشتن دوران دبیرستان، وارد دانشگاه شود و دوران دانشجویی را تجربه کند غافل بمانیم، دورانی که دارای سختی، راحتی، شیرینی، تلخی و البته تجربه‌هی ارزشمند است، دورانی که یک دانشجو با دوستان جدید، مباحث جدید و سبک زندگی جدیدی آشنا می‌شود ولی با توجه به شرایط کنونی مجبور به تحمل و دور ماندن از آن هستیم.
وی با بیان این که بخش اعظم مشکلات بیان شده مشترک با اکثر رشته‌هاست گفت: اما با این حال، رشته‌های شاخه‌ی هنر یک سری ارتباطات جمعی به صورت صمیمی و نوع دوستانه دارند که این ارتباطات باعث استفاده از تجربیات ترم بالایی‌ها و آثار خلق شده از گذشته به شمار می‌رود.
وی افزود: قبل از کرونا در گالری حیاط دانشگاه می‌توانستیم کارهایمان را به نمایش بگذاریم تا بقیه هم با این کارها آشنا شوند و ژوژمان‌هایی را که می‌توانستیم به صورت حضوری داشته باشیم تا دانشجویان دیگر رشته‌ها نیز از کارها دیدن و نظرسنجی کنند، حتی باعث افتخار بود که دیگر اساتید دانشگاه هم از کارهایمان دیدن می‌کردند و نظرهایشان باعث می‌شد، راه را برایمان هموارتر کنند.
این دانشجو تاکید کرد: در کنار اینها یک سری برنامه هایی از قبیل جشن عید نوروز، جشن شب یلدا، شب شعر، مناسبت هایی مثل روز نقاش، روز معمار، روز گرافیک و یا دورهمی هایی که در کنار دوستان و اساتید برگزار می‌شد و جشن‌هایی که برای دانشجویانی که تازه به دانشگاه وارد می‌شدند را در روحیات دیگر دانشجویان نیز تاثیر داشت را از دست دادیم.
«محمد اسلامی» دانشجوی دانشگاه اردکان که امسال در این دانشگاه پذیرفته شده نیز در مورد روز دانشجو به ایسنا گفت: همیشه در رویا و خاطراتم روزهای خوش دانشگاه را ترسیم می‌کردم، اما چه فکر می‌کردیم و اولین سال دانشگاه‌مان چه شد!
وی افزود: همیشه در خاطرات برادر بزرگترم و رفقایی که دانشگاه رفته بودن، روزهای خوش و شیرینی را شنیده بودم اما اکنون باید از پشت گوشی، آن همه تعریف‌ها را تجربه کنم.
اسلامی بیان کرد: آموزش دوره کرونایی، آموزش سختی است، آموزش در دوران دانشجویی مجازی، آن هم به تجربه نکردن حضور در محیطی که به قولی انسان‌ساز و هر روزش تجربه‌ای جدید است.
وی خاطرنشان کرد: هرچند می‌دانم این روزها، خواهد گذشت و بی‌خبر رخت بر خواهد بست، همانطور که بی خبر و ساده آمد اما برای رسیدن به روزهای گذشته باید تلاش کنیم، مراعات کنیم و هرروز با رعایت پروتکل‌های بهداشتی مسیر را برای عادی شدن و بازگشت به روزهای خوش قبل از کرونا و دانشگاه‌ها و روزهای دانشجویی هموار کنیم.
انتهای پیام
نظرات