به گزارش ایسنا، نشست آب و هوایی سازمان ملل مدتی پس از وقوع سیل مرگبار در پاکستان و خشکسالی در چین، آفریقا و غرب ایالات متحده برگزار می‌شود. وقوع این بلایا باعث قوت گرفتن تقاضای کشورهای در حال توسعه برای صندوق ویژه "زیان و خسارت" شده اما این موضوع سال‌هاست که با مقاومت کشورهای ثروتمند در برابر چنین درخواست هایی متوقف شده است.

صندوق "زیان و خسارت" چیست؟

در مذاکرات آب و هوایی سازمان ملل، عبارت "زیان و خسارت" به هزینه‌هایی اشاره دارد که از تاثیرات یا وقوع حوادث شدید آب و هوایی مانند بالا آمدن سطح دریا ایجاد می‌شود. تاکنون، بودجه تخصیص یافته به موضوع اقلیم تنها بر کاهش انتشار گاز کربن دی اکسید به منظور مهار تغییرات اقلیمی متمرکز بوده، درحالیکه حدود یک سوم آن در پروژه‌هایی به منظور کمک به جوامع برای سازگاری با اثرات آتی آن اختصاص یافته است. تامین مالی صندوق "زیان و خسارت" از نظر جبران هزینه‌هایی که کشورها نمی‌توانند از آن اجتناب کنند یا خود را با آن وفق دهند متفاوت خواهد بود. اما هنوز توافقی در مورد اینکه چه چیزی باید به عنوان "زیان و خسارت" در بلایای آب و هوایی به حساب بیاید، وجود ندارد.

تامین بودجه "زیان و خسارت" بر عهده کیست؟ شامل چه کشورهایی میشود؟

این پرسش‌ها به شدت بحث برانگیز هستند. کشورهای آسیب‌پذیر و فعالان این بخش بر این باورند کشورهای ثروتمندی که با انتشار گازهای گلخانه‌ای باعث تغییرات آب و هوایی شده‌اند، باید تامین مالی این صندوق را بر عهده گیرند. ایالات متحده و اتحادیه اروپا به دلیل ترس از بدهی در برابر این موضوع مقاومت کرده اند. اگر کشورها با راه‌اندازی صندوق موافقت کنند باید به جزئیاتی مانند این که پول از کجا تامین شود، کشورهای ثروتمند چه میزان باید بپردازند و کدام کشورها یا بلایا واجد شرایط دریافت غرامت هستند، پرداخته شود.

تنها تعداد کمی از دولت‌ها همچون دانمارک و اسکاتلند تعهدات ناچیز و نمادینی برای صندوق "زیان و خسارت" داده اند.

در نشست COP۲۷ چه اتفاقی خواهد افتاد؟

کشورهای در حال توسعه پیشنهاد کرده اند که ایجاد صندوق "زیان و خسارت" در دستور کار نشست قرار گیرد که باید قبل از شروع مذاکرات به اتفاق آرا تصویب شود. اقتصادهای در حال توسعه و نوظهور که از مشکلات و تاخیر در تامین مالی آب و هوا ناامید شده‌اند، اکنون خواستار ایجاد صندوق "زیان و خسارت" در نشست COP۲۷ هستند.

به گزارش خبرگزاری رویترز، در میان آنها کشورهایی مانند مالدیو و جامائیکا و چین که خود بزرگترین تولید کننده دی اکسید کربن در جهان است، مشاهده می‌شود. این درحالیست که برخی از مقامات اروپایی اظهار کرده‌اند چین باید کمک مالی برای این موضوع اختصاص دهد نه اینکه مطالبه کند.

انتهای پیام