به گزارش ایسنا، روزنامه «ایران» نوشت: غلامرضا با خنده صفحه گوشی موبایلش را نشان می‌دهد و می‌گوید: به نظر تو این مؤسسه‌های کاشت مو از کجا فهمیده‌اند موهای سر من ریخته و مو ندارم. از وقتی موهای سرم ریخت هیچ وقت به کاشت مو فکر نکردم و به این اوضاع و احوال هم عادت کرده بودم اما از روزی که در یکی از شرکت‌ها مشغول کار شدم پیامک‌های کاشت مو دست از سرم برنمی دارند. یکی دوبار هم تماس گرفتم و پرسیدم شماره تماس مرا چه کسی به شما داده اما پاسخ درستی ندادند. بارها کدهایی را که برای مسدود کردن پیامک‌های تبلیغاتی است در گوشی‌ام وارد کرده‌ام اما فقط یک روز خبری از پیامک تبلیغاتی نمی‌شود ‌ولی از روز بعد دوباره ارسال می‌شود. من اگر نخواهم مو بکارم چکار باید بکنم؟

کمتر کسی است از حجم زیاد پیامک‌های تبلیغاتی که هر روز به گوشی تلفن همراه ارسال می‌شود ناراحت نباشد. از فروش زمین در شمال کشور تا کاشت ناخن و مو و لاغری. خیلی‌ها از اینکه این پیامک‌ها ارتباطی با آنها ندارد گلایه دارند و بارها هم کدهای مربوط به مسدود کردن پیامک‌ها را اجرا می‌کنند اما انگار زور اپراتورهای فرستنده پیامک تبلیغاتی قوی‌تر است.

مهران صندوق پیام گوشی موبایلش را باز می‌کند و پیام‌های متعدد خدمات قضایی و وکالت را نشان می‌دهد. می‌گوید: « همه چیز از روزی شروع شد که برای پیگیری پرونده حقوقی به یکی از مراکز رفتم و بعد از ثبت شماره تماس هر روز پیام‌های متعدد وکالت و انجام کارهای قضایی ارسال می‌شود. مدت‌ها بود پیگیر پرونده مربوط به خسارت ماشینم بودم. چند ماه قبل تصادف کردم و بعد از تشکیل پرونده برای پیگیری و گرفتن ابلاغیه و اجرائیه باید در یکی از مراکز مربوط به این کارها درخواست ثبت می‌کردم. در فرم مربوطه شماره تماسم را نوشتم و از چند ساعت بعد پیامک‌های تبلیغاتی مختلف برای من ارسال شد. از پیگیری پرونده قضایی و نوشتن شکوائیه تا وکالت و اجرای مهریه. نمی‌دانم چرا تا قبل از این، این پیامک‌ها برای من ارسال نمی‌شد اما حالا هر روز چند پیامک با این مضمون ارسال می‌شود. گاهی اوقات از دست این پیامک‌ها کلافه می‌شوم و صفحه گوشی‌ام را نگاه نمی‌کنم و همین باعث می‌شود گاهی پیام‌های مهم کاری‌ام را نبینم. به اعتقاد من گوشی موبایل حریم شخصی هر فرد است و نباید این حریم شخصی در اختیار همه قرار گیرد. چرا باید شماره تماس ما در اختیار شرکت‌ها و مؤسسات قرار گیرد و آنها بدون اجازه هر ساعتی که دوست دارند برای ما پیامک ارسال کنند؟»

صبا این روزها خودش را برای کنکور آماده می‌کند. به اعتقاد او سرنوشت خیلی از هم سن و سال‌هایش به کنکور گره خورده و به همین دلیل سعی می‌کنند از هر شرایط و موقعیتی که پیش می‌آید استفاده کنند. اما پیامک‌های تبلیغاتی مؤسسات مختلف کنکور تمرکز او را به هم ریخته است.« این فقط مشکل من نیست و خیلی از همکلاسی‌های من هم از پیامک‌های تبلیغاتی مؤسسات کنکور یا فروش کتاب‌های کنکور ناراحت هستند. از وقتی وارد پیش دانشگاهی شدیم سرو کله پیامک‌های تبلیغاتی کلاس کنکور شروع شد. سؤالی که هنوز برای آن جواب پیدا نکردیم این است که آنها چطور به شماره تماس ما  یا والدین دسترسی پیدا می‌کنند؟

پدرم معتقد است این شماره‌ها از طرف مدرسه در اختیار این مؤسسات قرار می‌گیرد. دلیل آن هم این است که فقط شماره موبایل پدر و مادرم در پرونده مدرسه‌ام ثبت شده و شماره‌ای از من ندارند. این پیامک‌ها هم برای پدر و مادرم ارسال می‌شود. من هم علاقه‌ای به شرکت در کلاس‌های کنکور ندارم و می‌خواهم خودم درس بخوانم. اما این مؤسسات با پیامک‌هایی مبنی بر قبولی صددرصد و تضمینی  یا پرداخت شهریه بعد از قبولی در کنکور و رتبه‌های تک یا دو رقمی داوطلبان کنکور را حسابی وسوسه می‌کنند. نکته جالب اینکه بعضی از این مؤسسه‌ها فقط به ارسال پیامک بسنده نمی‌کنند و تماس می‌گیرند. آن قدر هم سماجت می‌کنند که شما بپذیرید در کلاس‌های مشاوره رایگان‌شان شرکت کنید که واقعاً کلافه شده‌ایم. در این کلاس هم با آزمون‌های عجیب ادعا می‌کنند در تعدادی از درس‌ها ضعف دارید و باید حتماً در کلاس کنکور شرکت کنید.»

«مدتها است از فروشگاه‌های بزرگ و زنجیره‌ای خرید نمی‌کنم. هرچیزی هم که لازم داشته باشم از سوپرمارکت می‌خرم. از وقتی از فروشگاه‌های بزرگ خرید کردم پیامک‌های تبلیغاتی آنها روح و روان مرا به هم ریخته است.»
نفیسه دل پری از فروشگاه‌های زنجیره دارد. می‌گوید:« برای هربار خرید شماره تلفن از مشتری می‌گیرند؛ نمی دانم این چه شیوه و قانونی است که قبل از پرداخت پول خرید صندوق‌دار فروشگاه از شما شماره می‌گیرد.

روزهای اول تصور می‌کردم برای شرکت در قرعه‌کشی شماره تلفن می‌گیرند اما این طور نبود. از همان فردای روز خرید پیامک‌های تبلیغاتی این فروشگاه‌ها به گوشی من فرستاده شد. سن و سالی از من گذشته و اهل فضای مجازی هم نیستم. با پیامک از دخترم ونوه‌ها خبر می‌گیرم. تنها زندگی می‌کنم و شب‌ها هم موبایل را خاموش نمی‌کنم. هر بار هم که پیامک می‌آید تصور می‌کنم آنها پیام داده‌اند اما همه پیامک‌های گوشی تلفن من شده شقه گوسفندی و رب و ماکارونی. چند بار هم از متصدی صندوق فروشگاه خواستم شماره تلفن مرا از سیستم‌شان پاک کند اما می‌گویند دست ما نیست. به همین دلیل دیگر از فروشگاه‌های بزرگ خرید نمی‌کنم. متأسفانه حریم شخصی برای آنها معنی ندارد و باید قبل از گرفتن شماره تماس توضیح بدهند برای چه کاری شماره می‌گیرند.»

سال گذشته وزیر ارتباطات از شناسایی بیش از ۳۱ هزار خط شخصی و سرشماره متخلف از طریق سامانه کشف تقلب و گزارش‌های مردمی به سامانه پیامکی ۱۹۵ خبر داد. پس از مسدود شدن سرشماره‌های پیامکی، برخی شرکت‌ها به استفاده از شماره‌های شخصی برای ارسال پیامک روی آوردند. سازمان تنظیم مقررات ارتباطات هم سامانه #۸۰۰* را برای شناسایی و مسدودسازی این شماره‌ها راه‌اندازی کرد. موضوع پیامک‌های تبلیغاتی را از کارشناس یکی از اپراتورهای تلفن همراه پیگیر می‌شوم. او با بیان اینکه برخی از پیام‌هایی که اپراتورها ارسال می‌کنند جنبه اطلاع‌رسانی دارد می‌گوید: اینکه چطور شماره تماس مردم در اختیار مؤسسات و یا شرکت‌ها قرار می‌گیرد را باید از خود آنها پیگیری کنید. اما نکته مهم این است که همه می‌توانند دریافت پیامک‌های تبلیغاتی را محدود کنند.

بارها از طریق شبکه‌های اجتماعی و یا رسانه‌ها نحوه محدود کردن پیامک‌های تبلیغاتی اطلاع‌رسانی شده است. با گرفتن کدهای دستوری اپراتوری که سیمکارت آن در گوشی موبایل است می‌توانیم دریافت این پیامک‌ها را مسدود کنیم. همچنین با شماره‌هایی که هر اپراتور اعلام می‌کند تماس گرفته و درخواست محدود کردن دریافت پیامک تبلیغاتی را ثبت کنید. کسانی هم که اپلیکیشن اپراتورها را نصب کرده‌اند با ورود به این برنامه‌ها می‌توانند دریافت پیامک تبلیغاتی را مسدود کنند. وی ادامه می‌دهد: پیامک‌هایی که از طرف فروشگاه‌ها و یا هایپراستارها ارسال می‌شود هم با خواست خود مشتری است. آنها نمی‌توانند مشتری را مجبور کنند شماره تماس بدهد. دادن شماره تماس اختیاری است و آنها هم محصولات جدید و یا تخفیف و جشنواره‌هایی که برگزار می‌کنند را با پیامک اطلاع می‌دهند. اما برخی از پیامک‌ها هم جنبه اطلاع‌رسانی دارند که از سوی برخی نهادها در اختیار ما قرار می‌گیرد و جنبه هشدار و یا اطلاع‌رسانی دارد. این پیامک‌ها هم برای همه ارسال می‌شود و تعداد آنها هم بسیار کم است.»

انتهای پیام