به گزارش ایسنا، نشریه «خطّ حزب‌اللّه» ابعاد موضوع «دوقطبی‌سازی کاذب» را از منظر رهبر معظّم انقلاب تبیین کرده و نوشته است:

دوقطبی‌سازی، به عنوان رفتاری غلط و انحرافی، از منظر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای چگونه تعریف می‌شود؟ مرز دوقطبی‌سازی با اختلاف‌نظر متعارف سیاسی چیست؟ چگونه گروه‌های سیاسی می‌توانند در عین پایبندی به دیدگاه‌های خاصّ خود، از درافتادن به وادی دوقطبی‌گری رهایی یابند؟

 تبدیل اختلاف‌نظر به دعوااوّلین نکته در این زمینه تمایز بین رفتار و کنش دوقطبی‌ساز با رفتار صحیح سیاسی است. از نگاه رهبر انقلاب، می‌توان اختلاف‌نظر داشت با وجود دسته‌بندی‌های مختلف سیاسی، به چاه دوقطبی‌سازی سقوط نکرد: «معنای دوقطبی اختلاف سلیقه نیست ... معنای دوقطبی این است که وقتی این اختلاف سلیقه به وجود آمد، در هر تصمیمی به جای اینکه به حق و مصلحت فکر کنیم، به جایگاه این دسته‌بندی فکر می کنیم؛ دسته‌ ما این‌جوری می خواهد، پس باید این بشود؛ حالا حق هست یا نیست، مصلحت هست یا نیست، [فرقی نمی کند].»۱۴۰۲/۳/۳ در واقع، مرز رفتار دوقطبی‌ساز با اختلاف، به معنای متعارف و معمولش، مرز روشنی است: «اختلاف دو جور است: یک وقت دو نفر با هم اختلاف سلیقه دارند، در فلان مسئله‌  سیاسی، در فلان حُب و بغض؛ با همدیگر هم دوستند، رفیقند ... اختلاف نظر هم دارند؛ یک وقت [هم] هست اختلاف نظر جوری است که هر چیزی از یک طرف صادر بشود ــ هرچه می خواهد باشد: فکر، عمل، خوب، بد ــ از سوی این طرف دیگر محکوم است، از این هم هرچه صادر میشود از طرف او محکوم است؛ اسم این "دوقطبی" است.»۱۴۰۲/۱۰/۹

از نگاه رهبر انقلاب، رفتار دوقطبی‌ساز رفتاری است که «شکاف اجتماعی» و «تنش و تشنّج» ایجاد می‌کند که نقطه‌ مقابل آرامش و امنیّت روانی افکار عمومی است: «یکی جناح "الف" است، یکی جناح "ب" است، یکی جناح فلان است، خب باشند، اشکالی هم ندارد. امّا اگر چنانچه این به یقه‌گیری و کشمکش زبانی [منجر شد] که کشمکش زبانی هم گاهی به کشمکش یدی منتهی می شود ... [ایراد دارد]. ... هیچ اشکال ندارد که شما در مجلس در فلان قضیّه‌ سیاسی، طبق همان نگاه و بینش سیاسی خودت رأی بدهی، دیگری هم طبق سیاست خودش؛ امّا این را به دعوا نکشانید، به اختلاف نکشانید. ... این را مراقب باشید ... این آرامش خیلی مهم است؛ هُوَ الَّذی اَنزَلَ السَّکینَةَ فی قُلوب المُؤمِنینَ لِیَزدادوا ایمانًا مَعَ ایمانِهِم.»۱۳۹۵/۳/۱۶

لذا «اختلاف نظر باشد؛ امّا این اختلاف نظر به شقاق، نفاق، دست‌به‌گریبان شدن، یکدیگر را بر زمین زدن، نباید برسد. در مقابل دشمن، همه باید متّحد و متّفق باشند. آن جا که نظام با کلّیّتِ خود یک حرفی می زند، همه باید پشت سر آن حرف بایستند.»۱۳۸۵/۷/۱۸ بنابراین «جناح‌بندی‌های سیاسی اشکالی ندارد، امّا نباید جامعه را به دو قطب تبدیل کرد.»۱۳۹۳/۶/۵

 دوقطبیِ اصیل دوقطبیِ انقلاب و استکبار است

نکته‌ دوّم اینکه در رقابت‌های سیاسی باید میان جریانات معتقد به اصل انقلاب و نظام با دیگران تفاوت قائل شد؛ در واقع، دوقطبیِ اصیل را شکل داد و در دام دوقطبی‌های انحرافی و دشمن‌پسند اسیر نشد: «در ایران اسلامی یک دوقطبی‌ای وجود دارد؛ دوقطبی انقلاب و استکبار. آن کسانی که تفاله‌های بازمانده‌ از دوران غلبه‌ی استکبارند و هر کسی که دنبال آن هاست، همفکر آن هاست، بله، این ها با انقلاب بدند؛ این دوقطبی هست ... [بین] آن کسانی که به امام علاقه‌مندند، به انقلاب علاقه‌مندند، با کسانی که اصل انقلاب را قبول ندارند، اصل نظام را قبول ندارند، البتّه یک دوقطبیِ این‌جوری هست.»۱۳۹۴/۱۲/۵ در حقیقت، نگاهِ درستِ انقلابی این است که «دو خط بیشتر نیست: یک خط، خطّ انقلاب و طرف‌داران انقلاب و امام است؛ یک خط هم خطّ دشمنان این انقلاب است.»۱۳۶۹/۹/۱۴

بر این اساس، از منظر رهبر انقلاب، معیارهای روشن و مشخّصی برای مرزبندی و تمایز قائل شدن میانِ دوقطبی‌سازیِ اصیل و دوقطبی‌سازیِ دروغین وجود دارد: «از دوقطبی‌های کاذب بپرهیزید. در کشور مدام دوقطبی درست می کنند: طرف‌دار زید، طرف‌دار عمرو؛ طرف‌دار فلان فکر، طرف‌دار [فلان]؛ این حرف ها چیست! آن کسانی که مبانی شما را، اصول شما را، دین شما را، انقلاب شما را، ولایت فقیه را، این چیزها را قبول دارند، برادر شما هستند، حالا گیرم یک اختلاف‌سلیقه‌ای هم با شما داشته باشند. یکی از چیزهایی که انسان واقعاً باید از آن شِکوه کند و گله کند، بعضی از اظهارات در این فضای مجازی است؛ سر یک چیز بیخود، این به آن می پرد، آن به این میپرد! پرهیز کنید؛ شما که بسیجی هستید [این کار را] نکنید.»۱۴۰۲/۹/۸

از این منظر، اصل در رفتار صحیح انقلابی حفظ و تقویت «اتّحاد و انسجام ملّی» با تأکید بر «اصول و منافع ملّی» است: «این تقسیم‌های غلط "چپ" و "راست" و امثال اینها را کنار بگذارند. آنچه مهم است آینده‌ی کشور است، آنچه مهم است آینده‌ی نسل ما است، آنچه مهم است نظام باعزّت اسلامی در کشور است؛ این ها مهم است ... البتّه سلیقه‌ها مختلف است؛ اختلاف سلیقه هست، اختلاف بینش سیاسی هست، اختلاف قومیّت هاست، اختلاف مذاهب هست ... [لکن] این ها باید وحدت ملّی را به هم نزند، یعنی آحاد ملّت را در مقابل هم قرار ندهد، کشور را دوقطبی نکند.»۱۴۰۰/۱/۱

 دشمن می‌خواهد گُسل‌های سیاسی و اجتماعی را فعّال کند

نکته‌ دیگر این که یکی از نقشه های دشمن بر ایجاد دوقطبی و شکاف و تشنّج در فضای سیاسی و اجتماعی ایران اسلامی قرار دارد و این مهم باید همواره مورد توجّه بازیگران و فعّالان سیاسی و رسانه‌ای باشد: «ایجاد دوجریانی، دوفرقه‌ای و دوقطبی از ضربه‌های مهلکی است که دشمن به دنبال آن است.»۱۳۹۵/۲/۱۹ «دشمن دارد زخم هایی را بر پیکر این انقلاب می زند ... یکی مسئله‌ اختلافات جناحی است، یکی مسئله‌ دوقطبی کردن‌های مصنوعیِ جامعه است ... باید این ها را التیام بخشید.» ۱۳۹۵/۳/۶ لذا نباید جای دوست و دشمن را عوض کرد: «مبادا دشمن را با دوست اشتباه بکنیم. 

دوست را به خاطر یک خطا به جای دشمن بگیریم و از آن طرف یک عدّه‌ای هم دشمنِ خونی و معاند را دوست فرض کنند، به حرف او گوش کنند، توجّه بدهند.»۱۳۸۸/۴/۱۵ و نباید اجازه فعّال‌سازی گُسل‌ها را به بدخواهان ملّت داد: «ما در داخل کشور یک گُسل هایی داریم ... گُسل های جناحی داریم ... این گُسل ها تا مادامی که فعّال نشده، زلزله به وجود نمی‌آید، اشکالی هم ندارد؛ بودن اختلافات اشکالی ندارد. اگر چنانچه این گُسل ها فعّال شد، آن‌وقت زلزله به وجود می‌آید. سعی دشمن در فعّال کردن این گُسل هاست؛ حواستان باشد. ... سعی کنید این اتّفاق نیفتد.»۱۳۹۵/۳/۱۶در نقطه‌ مقابل، «منطق این است که وقتی دشمن از دور نگاه می‌کند، احساس کند که این جا یکپارچه است، احساس یکپارچگی بکند. این که حرف هایی زده بشود که از آن حرف ها دوجریانی و دوجهتی و تخاصم و دوقطبی‌گری در داخل ملّت یا در مجموعه‌ نظام استفاده بشود، به ضرر کشور است.»۱۳۹۵/۳/۱۴

البتّه خسارتِ دیگرِ دوقطبی‌سازی‌های کاذب و ایجاد تشنّج سیاسی در فضای سیاسی کشور نیز ضربه به روحیّه‌ مردم است: «مردم در تاکسی و خانه و مغازه، رادیوها را باز می کنند؛ وقتی دیدند که در آن جا یک نفر ایستاده و به نحوی با طرف مقابلش حرف می زند که گویی با آمریکا یا با دشمنِ خونیِ خودش حرف می زند و گویی پشت این دروازه‌ها دشمن با همه‌ وجود نَایستاده است، قلبشان مجروح میشود.»۱۳۶۹/۹/۱۴

 اختلافات را بزرگ‌نمایی نکنید

در این زمینه وظایف مهمّی بر دوش فعّالان و جناح‌های مختلف سیاسی است: اوّلاً «مبادا دوست را با دشمن اشتباه کنید ... مبادا رفتاری که با دشمن باید داشت، با دوست انجام بدهید. این، خطاب به همه‌ جناح هاست.»۱۳۸۸/۴/۱۵ ثانیاً «اگر جناح های سیاسی و گروه‌های سیاسی واقعاً معتقد به یک مبنا و اصلی هستند، باید سعی کنند که هرچه ممکن است، در عمل، خودشان را به گروه‌های رقیب شان نزدیک کنند، با هم مهربانی کنند، قضایای گوناگون را با هم حل کنند؛ نه این که اختلافات را همین‌طور دایم موج بدهند، اوج بدهند، بزرگ‌نمایی کنند، بنویسند و بگویند. این، فضا را متشنّج خواهد کرد.»۱۳۷۷/۱۰/۴

و «یک نکته‌ دیگر این که همه باید دستگاه‌های اجرایی را تقویت کنند؛ یعنی دستگاه‌هایی که وسطِ می دانند: قوای سه‌گانه و در درجه‌ اوّل، قوّه‌ مجریه و دولت که بیشترین بارِ اجرائیّات کشور بر دوش او است و مسئولیّتش از همه سنگین‌تر است. همه باید مراقبت کنند. کمک به دولت کمک به کشور است؛ از هر جناحی می خواهد باشد.»۱۳۸۵/۷/۱۸ البتّه «این منافات ندارد با انتقاد کردن یا حرف زدن یا مطالبه کردن ... این منافات ندارد با این که مجلس در قبال دولت به وظایف خودش عمل کند.»۱۳۹۵/۳/۱۴

 لزوم حفظ وحدت کلمه

کلام آخر این که همه باید بدانیم «این ملّت، ملّتی است که با وحدت کلمه توانست این انقلاب را به وجود آورد؛ با وحدت کلمه توانست مصیبت بزرگی مثل جنگ تحمیلی را از سر بگذراند؛ با وحدت کلمه توانسته است تا امروز در مقابلِ دشمنیِ ابرقدرت‌ها ... بایستد. باز هم وحدت کلمه را حفظ کنید و نگذارید دشمن با 

طرح شعارهای انحرافی، با طرح جاذبه‌های دروغین، با طرح چهره‌های کاذب، در میان شما تشتّت درست کند.»۴/۱۰/۱۳۷۷

انتهای پیام