به گزارش ایسنا، در دنیای امروز، علم پزشکی با سرعت زیادی در حال پیشرفت است و این تغییرات نه تنها نیاز به یادگیری‌های جدید، بلکه نیاز به شیوه‌های نوین آموزشی را نیز برجسته کرده است. در حوزه پرستاری که مستقیماً با سلامت و مراقبت از بیماران سروکار دارد، توانمندسازی دانشجویان از طریق یادگیری مؤثر و کاربردی، اهمیتی دوچندان دارد. روش‌های آموزشی سنتی معمولاً به‌صورت حضوری و تحت نظارت اساتید اجرا می‌شوند و این امر ممکن است محدودیت‌هایی مانند کمبود وقت یا دشواری در دسترسی مداوم به مطالب به‌روز را به همراه داشته باشد. به‌علاوه، روش‌های سنتی اغلب به انتقال دانش نظری بسنده کرده و امکان تمرین‌های مکرر را در خارج از کلاس فراهم نمی‌کنند.

آموزش الکترونیکی یا آموزش از راه دور به عنوان جایگزینی برای روش‌های سنتی وارد سیستم آموزش پزشکی شده است و این قابلیت را فراهم می‌کند که دانشجویان بدون نیاز به حضور فیزیکی در کلاس‌ها و از هر مکان و زمانی به مطالب آموزشی دسترسی پیدا کنند. این نوع آموزش که می‌تواند شامل فیلم‌های آموزشی، متون الکترونیکی و محتواهای تعاملی باشد، به دلیل انعطاف‌پذیری زمانی و مکانی، به‌ویژه برای دانشجویانی که به دنبال تکمیل دانش و کسب مهارت‌های جدید هستند، جذابیت خاصی دارد.

در همین راستا، گروهی از پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی ایران، از جمله زهره سهرابی از دانشکده پزشکی و مرکز تحقیقات آموزش علوم پزشکی، پژوهشی را برای بررسی اثربخشی آموزش مجازی در قالب ویدئوکست در مقایسه با روش سنتی در حوزه مراقبت‌های پرستاری انجام داده‌اند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر روش‌های آموزشی مختلف بر دانش و آگاهی دانشجویان پرستاری در مراقبت‌های مربوط به اندوسکوپی‌های دستگاه گوارش صورت گرفته است.

این مطالعه نیمه‌تجربی بر روی ۸۰ دانشجوی پرستاری ترم سوم انجام شد که در بیمارستان فیروزگر، واحد عملی اندوسکوپی گوارش را می‌گذرانند. دانشجویان به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند؛ یک گروه آموزش سنتی و گروه دیگر آموزش ویدئوکست را دریافت کرد. برای ارزیابی سطح دانش این دو گروه، قبل و بعد از آموزش، آزمونی شامل ۲۵ سؤال تخصصی از آن‌ها گرفته شد. سپس با استفاده از روش‌های آماری نتایج این دو گروه مقایسه و تحلیل شد تا اثرگذاری این دو روش آموزشی مشخص شود.

نتایج نشان داد که میانگین نمرات آگاهی دانشجویانی که آموزش مجازی با ویدئوکست دریافت کرده بودند، نسبت به گروهی که آموزش سنتی داشتند، به شکل قابل توجهی بالاتر بوده است. این افزایش در سطح آگاهی، پس از مداخله آموزشی در گروه ویدئوکست به‌صورت قابل توجهی نسبت به گروه سنتی بیشتر بوده و نشان داده که این روش آموزشی تأثیر مثبتی در یادگیری دانشجویان پرستاری داشته است.

در نتیجه‌گیری این پژوهش آمده است که آموزش از طریق ویدئوکست، به دلیل قابلیت بازبینی چندباره مطالب آموزشی و انعطاف‌پذیری زمانی، باعث افزایش دانش مراقبتی در دانشجویان پرستاری شده است. این شیوه نوین می‌تواند به‌عنوان جایگزین یا تکمیل‌کننده‌ای برای روش‌های سنتی در آموزش پرستاری مطرح شود و به دانشجویان کمک کند تا با دانش کافی و به‌روز در محیط‌های عملی به فعالیت بپردازند.

این یافته‌ها نشان‌دهنده اهمیت استفاده از روش‌های نوین آموزشی در سیستم‌های آموزشی پزشکی هستند. دسترسی آسان‌تر به منابع آموزشی از طریق ویدئوکست، می‌تواند موجب ارتقای یادگیری و افزایش مشارکت دانشجویان در یادگیری شود. از آنجا که بسیاری از دانشجویان پرستاری به دلیل مشغله‌های دیگر قادر به حضور دائمی در کلاس‌ها نیستند، ویدئوکست به آن‌ها این امکان را می‌دهد که در زمان‌های آزاد خود به یادگیری بپردازند و مفاهیم را عمیق‌تر درک کنند.

قابل ذکر است این نتایج پژوهشی در فصلنامه «پژوهش در آموزش علوم پزشکی» که زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی گیلان منتشر می‌شود، به چاپ رسیده اند و بخشی از تلاش‌های گسترده محققان در ارتقای سیستم آموزش پزشکی و ارائه شیوه‌های نوین در تدریس مراقبت‌های پرستاری به شمار می‌روند.

انتهای پیام