به‌گزارش ایسنا، زیست‌توده حاصل از پسماندهای کشاورزی و جنگلی، می‌تواند معادل ۷۰ میلیارد تن نفت خام انرژی در دنیا تولید کند؛ رقمی که ۱۰ برابر نیاز انرژی سالانه جهان است. این منبع انرژی تجدیدپذیر، علاوه بر کاهش اتکا به سوخت‌های فسیلی، پتانسیل بالایی در کاهش آلایندگی‌های زیست‌محیطی دارد.

بر اساس شاخص عملکرد محیط زیستی در سال ۲۰۲۴، ایران در زمینه مدیریت کنترل‌شده پسماند رتبه ۱۰۲ را به دست آورده است. این وضعیت نشان‌دهنده ضعف‌های موجود در زیرساخت‌های مدیریت پسماند و استفاده بهینه از ظرفیت‌های زیست‌توده است.

مسعود احمدی، مدیرکل خدمات شهری با اشاره به مشکل دفن غیربهداشتی ۵۲.۳ درصد پسماندها در ایران، گفت: این روش علاوه بر آسیب به محیط زیست، فرصت‌های تولید انرژی از زیست‌توده را از بین می‌برد.

ظرفیت‌های تولید برق از زیست‌توده 

ایران دارای ظرفیت فنی قابل‌توجهی در زمینه تولید برق از پسماند است، زباله‌سوزهاتوانایی مدیریت ۹۰۰۰ تن پسماند در روز و تولید ۱۴۰ مگاوات برق،  هاضم‌های بی‌هوازی امکان تولید ۶۰ مگاوات برق با پذیرش ۶۰۰۰ تن پسماند روزانه و استحصال بیوگاز محل دفن قابلیت تولید ۴۰ مگاوات برق را دارد.

استفاده از این فناوری‌ها می‌تواند به کاهش بوی نامطبوع، کاهش آلاینده‌های گازی مانند دی‌اکسین و فوران، و کاهش هزینه‌های زیست‌محیطی کمک کند.

راهکارها برای توسعه پروژه‌های زیست‌توده

برای تحقق پروژه‌های تولید برق از پسماند، کارشناسان پیشنهاداتی ارائه کردند که می‌توان به جذب سرمایه‌گذاران برای احداث نیروگاه‌های زباله‌سوز و هاضم، حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان برای طراحی و تولید تجهیزات مرتبط، هماهنگی دستگاه‌های متولی در جهت تصویب قوانین حمایتی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و اجرای طرح‌های تفکیک هوشمند پسماند برای کاهش هزینه‌های جمع‌آوری و پردازش. گ اشاره کرد.

نگاه به آینده؛ تولید انرژی پایدار و کاهش آلایندگی

با وجود چالش‌ها، کارشناسان معتقدند که استفاده از زیست‌توده می‌تواند بخشی از مشکل ناترازی انرژی در ایران را حل کند. توسعه پروژه‌های زیست‌توده نه‌تنها به کاهش آلودگی و انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کند، بلکه می‌تواند در تأمین انرژی صنایع، حمل‌ونقل عمومی و حتی توسعه اقتصاد سبز نقش مؤثری ایفا کند.

همچنین، تجارب موفق در دنیا که کاهش آلایندگی‌های ناشی از پسماند و استفاده بهینه از منابع زیست‌توده، نیازمند نگاه ویژه دولت و همکاری بین‌دستگاهی است. این مسئله می‌تواند مسیری به سوی توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست باشد.

انتهای پیام