به گزارش ایسنا، بر اساس مطالعه جدید محققان تایوانی، ۳۰ دقیقه ورزش هوازی می‌تواند موجب تقویت شناختی کوتاه‌مدت افراد مبتلا به ADHD شود.

به نقل از اس‌ای، این تیم به رهبری یک عصب‌شناس به نام سیائو-آی کو(Hsiao-I Kuo) از دانشگاه ملی تایوان همچنین دریافتند ورزش‌هایی مانند راه رفتن سریع، آهسته دویدن، شنا کردن، رقصیدن یا دوچرخه‌سواری موجب می‌شود که قلب بیشتر بتپد و باعث مهار قشر حرکتی مغز افراد مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی(ADHD) می‌شود، در حالی که آنهایی که این اختلال را نداشتند، نتیجه کاملا معکوس داشتند.

ما از قبل می‌دانیم که در افراد سالمی که مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده‌اند، ورزش هوازی تمایل به افزایش تحریک‌پذیری در قشر مغز دارد و فرآیندهایی را که در غیر این صورت فعالیت عصبی آن را مهار می‌کند، کاهش می‌دهد.

اثر مشابهی زمانی مشاهده می‌شود که افراد غیر مبتلا به ADHD، یک درمان دارویی رایج برای ADHD به نام متیل‌فنیدیت(methylphenidate) را که سطح انتقال دهنده‌های عصبی دوپامین و نوراپی‌نفرین را افزایش می‌دهد، مصرف می‌کنند.

وقتی افراد مبتلا به ADHD از محرک متیل‌فنیدات که با نام‌های تجاری مختلفی مانند «ریتالین» فروخته می‌شود، استفاده می‌کنند، از سوی دیگر، مهار داخل قشری افزایش می‌یابد. این ممکن است برخی از تأثیرات «تمرکز» آن را توضیح دهد. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که به طور کلی، افراد مبتلا به ADHD سطوح پایین‌تری از مهار داخل قشری نسبت به عموم مردم دارند.

این موضوع باعث شد که محققان این سوال را مطرح کنند که آیا ورزش هوازی تأثیر متفاوتی بر افراد مبتلا به ADHD دارد؟ اگر ورزش بتواند مهار داخل قشری آنها را عادی کند، همانطور که متیل‌فنیدیت انجام می‌دهد، آیا می‌تواند عملکرد شناختی آنها را نیز بهبود بخشد؟

بنابراین ۲۶ فرد مبتلا به ADHD درمان نشده که همگی در حدود ۲۳ سال سن داشتند و سالم بودند، به همراه ۲۶ فرد غیر مبتلا به ADHD در این مطالعه شرکت کردند.

در دو جلسه تمرینی جداگانه، هر فرد ۳۰ دقیقه با دوچرخه ثابت ورزش کرد که با ۵ دقیقه گرم کردن، سپس ۲۰ دقیقه تمرین و ۵ دقیقه سرد کردن انجام شد.

دو جلسه دیگر نیز به عنوان گروه کنترل طراحی شد و طی آن شرکت کنندگان به مدت ۳۰ دقیقه روی یک دوچرخه ورزشی نشستند و یک مجموعه مستند طبیعت را تماشا کردند.

محققان قبل و بعد از هر یک از این جلسات تمرینی، عملکرد همه افراد را در چند کار شناختی آزمودند و از روش‌هایی برای سنجش قشر حرکتی مغز استفاده کردند.

این کار به دانشمندان اجازه داد تا قدرت سیگنال‌های بین قشر حرکتی و عضلات بدن را آزمایش کنند که تا حدی نشان دهنده تحریک‌پذیری نورون‌ها و ماژولاسیون کانال‌هایی است که کل شبکه عصبی را تحت کنترل نگه می‌دارد.

در نهایت مشاهده شد که ورزش هوازی موجب افزایش قدرت شناختی شرکت کنندگان مبتلا به ADHD می‌شود و همچنین در وظایف یادگیری حرکتی بعد از تمرین عملکرد بهتری داشتند.

چنین چیزی در شرکت‌ کنندگان غیر مبتلا به ADHD مشاهده نشد.

محققان می‌گویند: یک دوره تمرین هوازی به طور موقت قدرت مهار قشر مغز را در بزرگسالان مبتلا به ADHD افزایش می‌دهد. این می‌تواند منجر به بهبود در کنترل مهاری و یادگیری حرکتی در بیماران مبتلا به ADHD شود.

این مطالعه به ما نمی‌گوید که آیا این نتایج متمایز با هم مرتبط هستند یا خیر، اما مطمئناً به راه‌های آینده برای تحقیق و پژوهش اشاره می‌کند.

محققان این مطالعه می‌گویند که تمرینات هوازی ۳۰ دقیقه‌ای می‌تواند برای برخی از بیماران مبتلا به ADHD از نظر عملکرد شناختی در کوتاه‌مدت مفید باشد. با این حال، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این کار به عنوان یک استراتژی مستقل عمل کند، وجود ندارد و مشخص نیست که اثرات آن تا چه زمانی ادامه خواهد داشت.

این مطالعه در مجله Psychiatry Research منتشر شده است.

انتهای پیام