حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمهدی واعظ موسوی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: امام حسن و امام حسین(ع) که از نظر سیرت و ویژگی‌های روحانی شباهت‌های زیادی با یکدیگر دارند، همواره مورد توجه خاص پیامبر اکرم(ص) قرار داشتند. این توجه از همان دوران کودکی نمایان بود و به وضوح مشخص بود که در آینده، این دو بزرگوار در مسیر پیامبر که همان مسیر انبیا و هدایت است، نقش تعیین‌کننده‌ای خواهند داشت.
وی ادامه داد: یکی از برجسته‌ترین نمونه‌ها، واقعه مباهله است. در این حادثه تاریخی و مهم پیامبر اسلام(ص) همراه با امیرالمؤمنین(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن و امام حسین(ع) به میدان مباهله رفتند. این اقدام پیامبر نشان‌دهنده مقام والا و معنوی این پنج نفر بود. این واقعه نه تنها در منابع شیعی، بلکه در متون اهل سنت نیز آمده است، که دلیلی بر جایگاه ویژه این بزرگواران در تاریخ اسلام است.
این پژوهشگر دینی بیان کرد: در جریان مباهله، وقتی دشمنان مسیحی و علمای آن‌ها از دور دیدند که پیامبر با چهار نفر از اهل بیت خود دو کودک، یک زن و یک مرد بزرگ به میدان می‌آید، آثار حقیقت و نورانیت در چهره‌های آنان نمایان شد. این مشاهده باعث شد که آن‌ها از ادامه مسیر خود منصرف شوند و از مباهله دست بردارند.
واعظ موسوی تاکید کرد: این واقعه به‌ویژه حضور امام حسن مجتبی(ع) در آن شرایط حساس، بهترین و مهم‌ترین سند برای اثبات نقش حیاتی ایشان در تاریخ اسلام و نزد پیامبر اکرم(ص) است.
وی افزود: تمام امامان ما در ویژگی‌های اخلاقی و نیکوکاری پیشتاز بودند و همواره در پیشی گرفتن در اعمال نیکو از دیگر انسان‌ها سبقت جسته‌اند. اما آنچه در رفتار امام حسن مجتبی(ع) بیش از دیگران برجسته شده و مورخان و تاریخ‌نگاران بر آن تأکید کرده‌اند، کرامت و بخشش بی‌دریغ ایشان است. امام حسن(ع) در بخشندگی و بزرگواری به‌قدری زبانزد عام و خاص بودند که هیچ‌گاه کوچک‌ترین شائبه‌ای از بخل و تنگ‌نظری در ایشان مشاهده نشد.
پژوهشگر دینی گفت: این ویژگی‌ها در حقیقت نشان‌دهنده نوع نگرش امام حسن(ع) به مسائل اجتماعی و سیاسی است. ایشان همواره بر اصول اخلاقی و اسلامی تأکید داشتند و در هر شرایطی، رفتارشان بر پایه عقلانیت و نه احساسات زودگذر شکل می‌گرفت.
واعظ موسوی عنوان کرد: در شرایط بحرانی تاریخ اسلام، امام حسن مجتبی(ع) با چالش‌های بزرگی روبرو شدند. در زمان ایشان بسیاری از نیروهای مقاومت در جبهه اسلام، به ویژه در جنگ‌های داخلی و فشارهای سیاسی و اجتماعی، خسته و ناامید شدند. این امر باعث شد که شرایط به گونه‌ای پیش برود که حتی در برخی موارد احساس می‌شد که ممکن است امام حسن مجتبی(ع) در برابر معاویه تسلیم شوند.
وی ادامه داد: اما امام حسن (ع) در آن شرایط حساس، بهترین گزینه را صلح و مذاکره می‌دیدند. این تصمیم در تاریخ اسلام به‌عنوان یکی از تصمیمات بزرگ و حکیمانه ثبت شده است. امام حسن(ع) در آن زمان به این نکته توجه داشتند که برای حفظ مصالح اسلام و جلوگیری از خونریزی و تفرقه بیشتر، باید به گزینه‌ای غیر از جنگ و مقاومت ادامه‌دار روی آورد.
این پژوهشگر دینی تصریح کرد: این داستان درس بزرگی برای ما دارد؛ به‌ویژه در شرایطی که امروز در برابر تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی و سیاسی از سوی دشمنان قرار داریم، باید بدانیم که خستگی و ناامیدی تنها راه رسیدن به شکست است.
واعظ موسوی ادامه داد: اگر مردم از مقاومت دست بردارند و در برابر مشکلات تاب نیاورند، تاریخ دوباره تکرار خواهد شد، اما اگر مردم با پشتیبانی از رهبران خود، با ایمان و صبر به پیش روند، قطعاً نیازی به صلح‌های تحمیلی نخواهد بود و اسلام همچنان در مسیر پیروزی و عزت قرار خواهد گرفت.
انتهای پیام
نظرات