سانجی موهانتی، پژوهشگر ارشد این تحقیق، دانشیار دانشکده مهندسی «ساموئلی» در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس گفت: هدف ما از این پژوهش نگران کردن دیگران از جویدن آدامس نیست.

دانشمندان نمی‌دانند که میکروپلاستیک‌ها برای ما خطرناک هستند یا خیر و هیچ آزمایش انسانی در این مورد وجود ندارد اما ما می‌دانیم که در زندگی روزمره در معرض پلاستیک قرار داریم و این موردی است که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. 

میکروپلاستیک‌ها قطعات کوچک پلاستیکی کوچکتر از پنج میلی‌متر هستند، آنها می‌توانند از طریق غذا یا هوا وارد بدن شوند و در ریه‌ها، جفت و مغز یافت می‌شوند. بسیاری از غذاها در طول بسته‌بندی و فرآوری آلوده می‌شوند، اما آدامس به دلیل دیگری مهم است زیرا اغلب حاوی پلاستیک واقعی است.

موهانتی گفت: آدامس، یکی از مواد غذایی انتخابی ما شده و تفاوت آن با دیگر مواد غذایی این است که سایر مواد غذایی به دلیل نحوه پردازش و بسته‌بندی آنها به میکروپلاستیک‌ها آلوده می‌شوند اما آدامس تنها غذایی است که در آن از پلیمر پلاستیکی استفاده شده است. وی افزود: این پژوهش اولین تحقیقی است که میکروپلاستیک‌ها در آدامس‌های موجود در بازار را بررسی یا مقایسه می‌کند.

در این پژوهش، ۱۰ آدامس معروف که در آمریکا فروخته می‌شوند مورد آزمایش قرار گرفتند که نیمی از آنها مصنوعی و نیمی از مواد طبیعی ساخته شده بودند. یک نفر هر آدامس را تقریبا چهار دقیقه می‌جوید، بزاق دهان وی جمع و سپس برای ذرات میکروپلاستیک آنالیز می‌شد. نتایج نشان داد، جویدن یک گرم آدامس به‌طور متوسط ‌۱۰۰ میکروپلاستیک آزاد می‌کند و برخی آدامس‌ها تا ۶۳۷ ذره در هر گرم آزاد کردند و از آنجایی که برچسب‌های روی آدامس اغلب وزن کمتری را نوشتند، قرار گرفتن در معرض میزان واقعی می‌تواند بیشتر از این مقدار باشد. علاوه بر این، ۹۴ درصد از میکروپلاستیک‌ها در هشت دقیقه اول جویدن ظاهر شدند.

انواع آدامس طبیعی و مصنوعی عملکرد مشابهی داشتند و به‌طور متوسط، آدامس‌های مصنوعی ۱۰۴ ذره میکروپلاستیک در هر گرم داشتند، در حالی که آدامس‌های طبیعی دارای ۹۶ ذره بودند. هر دو نوع عمدتا چهار نوع پلاستیک پلی‌اولفین‌ها، پلی‌ترفتالات‌ها، پلی‌آکریل‌آمیدها و پلی‌استایرن‌ها را آزاد کردند.

تاشا استویبر، دانشمند ارشد از «گروه محیط زیست»، یک سازمان غیرانتفاعی بهداشت محیطی گفت: اینها همان موادی هستند که در بسیاری از کالاها و بسته‌بندی‌های مصرفی پلاستیکی یافت می‌شوند.

دیوید جونز، استادیار دانشکده محیط زیست و علوم زیستی در دانشگاه «پورتسموث» در انگلستان، این یافته‌ها را بررسی و اظهار کرد که انتشار میکروپلاستیک غیرمنتظره نبود. اگر ما هر نوع پلاستیک را تحت فشار قرار دهیم، خواه گرما، اصطکاک، نور خورشید، آب دریا، یا در این مورد جویدن شدید، می‌دانیم که میکروپلاستیک‌ها از مواد پلاستیکی آزاد می‌شوند. ما سالانه چیزی حدود ۲۵۰هزار ذره پلاستیکی را بدون تلاش استنشاق می‌کنیم، می‌خوریم و می‌نوشیم، اما حداقل اکنون داده‌های قوی در این مورد داریم و این نقطه شروع خوبی برای تحقیقات بیشتر است.

این پژوهش آزمایشی کوچکی است که اکنون تحت بررسی همتایان قرار گرفته است و نتایج آن در جلسه «انجمن شیمی» آمریکا در سن دیگو ارائه شد و تحقیقات ارائه شده در این جلسات باید مقدماتی در نظر گرفته شود.

انتهای پیام