به‌گزارش ایسنا، با گذر از ماه‌های نخست یکی از خشک‌ترین سال‌های آبی اخیر، نشانه‌های فشار مضاعف بر صنعت برق‌آبی کشور بیش از پیش نمایان شده است. افت محسوس بارش‌ها و کاهش ورودی آب به سدها در حوضه‌های اصلی تولید، از مدت‌ها پیش زنگ خطر را برای بخش برق کشور به صدا درآورده بود.
با این حال، در پشت صحنه، برنامه‌ریزی‌ها از مدت‌ها قبل آغاز شده بود؛ از آغاز پاییز، واحدهای تولید برق‌آبی وارد فاز تعمیرات و آماده‌سازی سالانه شدند تا برای روزهای اوج مصرف، یعنی تابستان ۱۴۰۴، آماده باشند. در شرایطی که بارندگی‌ها پاسخگوی نیاز ذخیره‌سازی نبود، تلاش شد با مدیریت دقیق مخازن و کاهش تولید در ماه‌های غیرپیک، آب کافی برای روزهای گرم پیش رو ذخیره شود.
در حوضه‌هایی مثل زنجیره سدهای کارون، استفاده بهینه از منابع، بالا بردن راندمان تولید، و هماهنگی با سایر اجزای شبکه برق، در دستور کار قرار گرفت تا در زمان‌های اوج بار، برق‌آبی‌ها همچنان نقشی مؤثر ایفا کنند. با وجود محدودیت‌ها، هدف این است که حداقل تولید تابستانی سال گذشته حفظ شود، کاری که با توجه به کاهش شدید ورودی آب، ساده نخواهد بود.
آنطور که مصطفی رجبی‌مشهدی - مدیرعامل شرکت توانیر چندی پیش اعلام کرده بود در سال جاری به دلیل خشکسالی امکان استفاده حداکثری از ظرفیت نیروگاه‌های برقابی را نداریم، یعنی امسال نسبت به سال گذشته تنها می‌توانیم از یک‌سوم ظرفیت تولید برق نیروگاه‌های برقابی استفاده کنیم، علاوه بر آن بخشی از تعمیرات نیروگاه‌ها که در سال گذشته به دلیل محدودیت‌هایی که در زمینه سوخت داشتیم به سال جاری موکول شد و اکنون باید تعمیرات اساسی صورت گیرد.
درواقع بخشی از تعمیرات اساسی که به دلایلی به تعویق افتاده بود، اکنون هم‌زمان با کاهش ظرفیت منابع آبی باید انجام شود؛ چالشی که پیچیدگی برنامه‌ریزی‌ها را دو چندان کرده، واقعیت این است که امسال دیگر نمی‌توان مانند گذشته روی ظرفیت کامل نیروگاه‌های برق‌آبی حساب کرد، اما همین که این ظرفیت به شکلی هدفمند در زمان‌های حساس به‌کار گرفته شود، می‌تواند تفاوتی تعیین‌کننده در عبور از پیک تابستان ایجاد کند.
به نظر می‌رسد عبور از این تابستان، نه با تکیه بر وفور منابع، بلکه با اتکا به دقت در برنامه‌ریزی و مدیریت لحظه‌ای منابع ممکن خواهد شد. تابستانی که شاید بیش از همیشه، درس‌هایی تازه از هم‌زیستی برق و بحران کم‌آبی با خود به همراه داشته باشد.
انتهای پیام
نظرات