محمدجعفر یاحقی امروز ۲۸ فروردین در همایش استانی «هفت شهر عشق» اظهار کرد: زمانی که برای اولین بار رویدادهای مرتبط با فردوسی را شروع کردیم، در آن رویدادها نهایتاً ۲۰ نفر شرکت می‌کردند، اما کم کم آن رویدادها در سطح ملی و بین‌المللی ارزش پیدا کردند و برگزار و شرکت‌کنندگان آنان از شماره خارج شدند. در نتیجه شمار شرکت‌کنندگان رویدادهای مرتبط با عطار هم باید همین گونه باشد.
وی با بیان اینکه روز عطار نباید الزاماً وابسته به روزی خاص در تقویم باشد، اضافه کرد: هر روز باید در تمام کشور روز عطار باشد، همیشه باید روز فرهنگ ایران و زبان فارسی باشد، هر جایی از کشور باید این مراسم به صورت مداوم برگزار شود.
یاحقی با اشاره به وجه بین‌المللی شخصیت عطار نیشابوری خاطرنشان کرد: وقتی عطار آنقدر بزرگ است که متعلق به تمام این ملت است، لزومی ندارد که بزرگداشت او را تنها در نیشابور بگیریم. اگر عطار نبود، چه اتفاقی می‌افتاد؟ چراکه ما می‌توانیم ارزش برخی چیزها، افراد، رویدادها و اتفاقات را در زمان فقدان‌شان درک کنیم.
وی ادامه داد: ما همیشه افراد را با حضورشان می شناسیم، اما گاهی غیبت افراد هم اهمیت‌شان را نشان می‌دهد، اگر عطار نیشابوری نبود همایش «هفت شهر عشق» هم برگزار نمی‌شد، سیمرغ و فضای پرواز سیمرغ در سپهر فرهنگی کشور ما وجود نداشت. سیمرغ در شاهنامه نیز وجود دارد، اما سیمرغِ منطق‌الطیر عطار چیز دیگری است. سیمرغ در حال حاضر با نام عطار شناخته می‌شود.
سیمرغِ عطار، الهام‌بخش فرهنگ و هنر ایرانی
استاد ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به جایگاه ویژه سیمرغ در فرهنگ و هنر ایران گفت: امروز بسیاری از مراکز هنری، جشنواره‌های فرهنگی و نامگذاری‌ها، مدیون سیمرغِ عطار هستند. وقتی از فرهنگ سخن می‌گوییم، باید به لایه‌های پنهان جامعه بازگردیم، جایی که حتی در کوچه‌پس‌کوچه‌های روستاها هم نام سیمرغ بر سر در مغازه‌ای نقش بسته است و این، بی‌نهایت زیباست.
یاحقی با اشاره به نقش مهم هدهد در اثر «منطق‌الطیر» افزود: هدهدی که در داستان حضرت سلیمان آمده با آن‌چه عطار در منطق‌الطیر ترسیم کرده است، تفاوت دارد. عطار از هدهد چهره‌ای عرفانی ساخته و این اثر را به یک ژانر مستقل تبدیل کرده است.
اگر عطار نبود، عرفان ما چیزی کم داشت
وی تصریح کرد: اگر عطار نبود، عرفان ما بخشی از عمق و گستردگی خود را از دست می‌داد. در «تذکره‌الاولیا» ۹۷ عارف به پرواز درآمده‌اند، از جمله بایزید و حلاجی که در ذهن و فرهنگ ما تثبیت شده‌اند، عارفی هستند که عطار به آن‌ها حیات فرهنگی داده، نه نسخه‌ای که از سوی حافظ یا دیگر شاعران ارائه شده است.
دیوانگان هوشیار، قهرمانان اندیشه در آثار عطار
مدیرعامل مؤسسه فرهنگی و هنری خردسرای فردوسی ادامه داد: یکی از شاهکارهای عطار، مواجهه خلاقانه‌اش با دیوانگانِ هوشیار است. او صدای عاقلانه و ژرف آن‌ها را به گوش ما رساند، صدایی که با آن خندیدیم، گریستیم و تأمل کردیم. اگر عطار نبود، بسیاری از مباحث عرفانی به این گستردگی مطرح نمی‌شدند.
یاحقی با اشاره به تأثیر شگرف عطار بر نسل‌های بعدی گفت: اگر عطار نبود، بسیاری از اندیشمندان و عارفان معاصر ما هم این‌چنین صاحب سبک نمی‌شدند. دکتر شفیعی کدکنی در یکی از کتاب‌های خود ۲۴ عطار دیگر را معرفی کرده‌اند که آثارشان تحت تأثیر عطار نیشابوری شکل گرفته است.
«عطار» واژه‌ای که معنا یافت
وی ادامه داد: اصطلاح عطار که امروز به معنای فروشنده داروهای گیاهی یا عطر تلقی می‌شود، ریشه در شغل عطار نیشابوری دارد. پیش از او این واژه چنین معنایی نداشت. این نشان می‌دهد که حتی در زبان فارسی هم رد پای این مرد بزرگ باقی مانده است.
یاحقی اظهار کرد: در روزگاری که زبان فارسی با تهدیدهای گوناگون مواجه شده، باید گفت که بیش از هر زمان دیگر به عطار نیاز دارد. زبان عطار زبانی پاک، مردم‌پسند و برگرفته از دل جامعه است. واژگان نیشابوری در آثار او از اصیل‌ترین نمونه‌های زبان فارسی هستند.
انتهای پیام
نظرات