زاهد شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: پروژه بازآفرینی اقتصادی بافت‌های تاریخی شهر اصفهان یکی از پروژه‌های بسیار مهم شهرداری اصفهان است که سازمان نوسازی در مرکزیت اجرای آن قرار دارد. اصفهان در طول تاریخ دارای پیشینه‌ای ارزشمند، هویتی و جریان‌ساز بوده و بافت تاریخی آن به‌عنوان یکی از دارایی‌های استراتژیک و متمایز شهر، جایگاه ویژه‌ای دارد. این بافت تاریخی به نوعی هم ابعاد سخت‌افزاری(میراث ملموس) و هم ابعاد نرم‌افزاری(میراث ناملموس) را در خود جای داده و به نوعی تجلی فکر، اندیشه و سرمایه‌های اجتماعی در ادوار مختلف تاریخی است که به‌صورت کالبدی عینیت یافته است. در این راستا، پروژه‌ای ارزشمند با مدیریت جهاد دانشگاهی به‌عنوان مجری و سازمان نوسازی به‌عنوان کارفرما تعریف شده است که هدف آن تدوین خط‌مشی‌ها، سیاست‌ها و راهبردهایی برای الگوسازی جریان بازآفرینی و دستیابی به یک مدل بهینه بازآفرینی است. این پروژه در سه مرحله دنبال می‌شود.

وی افزود: در گام نخست که فاز مطالعاتی پروژه محسوب می‌شود، بررسی اسناد فرادست، تحلیل قوانین و مقررات، بازدیدهای میدانی از بافت تاریخی، شناسایی مشوق‌ها و تسهیلات موجود، شناسایی و طبقه‌بندی پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری، تعیین معیارهای ارزیابی ظرفیت‌ها و غربالگری و اولویت‌بندی پتانسیل‌ها انجام خواهد شد.

رئیس جهاددانشگاهی واحد اصفهان با بیان اینکه در گام دوم که به‌عنوان فاز تسهیلگری تعریف شده است، تمرکز بر تشکیل تیم‌های ارزیاب و تسهیلگر، شناسایی مالکان و رایزنی و مذاکره با آنان در راستای پیشبرد پروژه صورت می‌گیرد، ادامه داد: در این مرحله، برگزاری دوره‌های آموزشی و آگاهی‌بخشی برای ساکنان و مالکان، مذاکره با سرمایه‌گذاران و آماده‌سازی بسته‌های پیشنهادی سرمایه‌گذاری نیز در دستور کار قرار دارد.

شفیعی گفت: در مرحله سوم که فاز اجرایی پروژه محسوب می‌شود، تدوین و آماده‌سازی شناسنامه ۳۰ بسته سرمایه‌گذاری در بافت تاریخی، به‌ویژه در مناطق یک و سه که دارای پیشینه تاریخی غنی هستند، انجام خواهد شد. این بسته‌ها برای جذب سرمایه‌گذاران تهیه و در قالب رویدادی با محوریت بازآفرینی اقتصادی بافت تاریخی ارائه می‌شوند.

وی افزود: نگاه ما به بازآفرینی، نگاهی جامع و یکپارچه است. براساس سیر تحول مفاهیم در بازآفرینی شهری، از دهه ۱۹۵۰ با رویکرد بازسازی(Reconstruction)، دهه ۱۹۶۰ با زنده‌سازی(Revitalization)، دهه ۱۹۷۰ با نوسازی(Renewal)، دهه ۱۹۸۰ با توسعه مجدد(Redevelopment) و نهایتاً از دهه ۱۹۹۰ با مفهوم بازآفرینی(Regeneration) مواجه هستیم که امروزه به‌عنوان رویکرد غالب در نظر گرفته می‌شود.

رئیس جهاددانشگاهی واحد اصفهان اضافه کرد: بازآفرینی، فرایندی است مشارکتی که هم جنبه‌های کالبدی و هم جنبه‌های اجتماعی‌فرهنگی را دربرمی‌گیرد و صرفاً محدود به احیای فیزیکی نیست، بلکه بر احیای جریان‌های پویا، ایجاد کاربری‌های مأموریت‌گرا و همسو با هویت تاریخی بافت تاکید دارد. نقش جامعه محلی، مشارکت‌های عمومی‌خصوصی، پایداری محیطی، حفاظت از میراث و بازگرداندن روح و حیات به بافت‌های تاریخی در این رویکرد اهمیت بالایی دارد.

شفیعی با بیان اینکه رویکردهای فرهنگ‌گرایی، انسان‌محوری، انسجام اجتماعی و فضایی، خلاقیت، ارتقای مسئولیت‌پذیری شهروندان و احترام به تنوع فرهنگی از مؤلفه‌های اساسی بازآفرینی محسوب می‌شوند، اظهار کرد: این فرایند با هدف ارتقای تاب‌آوری محلات، تقویت انسجام شهری، حفاظت پایدار از میراث ملموس و ناملموس، ارتقای حکمروایی محلی و در نهایت ارتقای هویت شهری و منزلت مکانی دنبال می‌شود.

وی ادامه داد: تحلیل‌های محیطی قوی شامل تحلیل‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، شناخت دقیق پتانسیل‌های محله‌ای، تدوین اقدامات اجتماعی محلی و برنامه‌ریزی اجتماع‌محور از الزامات اجرایی این پروژه است. در این مسیر، حفظ سنت‌ها و اصالت‌های بافت، بهره‌گیری از بنیان‌های اقتصادی و فرهنگی موجود، ارتقای رفاه اجتماعی ساکنان، افزایش ماندگاری گردشگران، احیای مسیرهای ارزشمند تاریخی و ایجاد جاذبه‌های جدید در دستور کار قرار دارد.

رئیس جهاددانشگاهی واحد اصفهان گفت: هدف نهایی این پروژه دستیابی به بازآفرینی هویت اصیل فرهنگی و محلی شهر اصفهان، حفاظت از بافت تاریخی به‌عنوان یک ثروت ملی و احیای جوهره بافت‌های تاریخی به نفع توسعه پایدار شهری است.

انتهای پیام