نشست هفتگی کانون موسیقی دانشگاه فردوسی با موضوع «اپرای عروسکی مولوی» روز چهارشنبه دهم اردیبهشت به هدایت سهیل ضمیری در محل مجتمع کانون‌های فرهنگی برگزار شد.

سهیل ضمیری، نوازنده گروه ارغنون گفت: سابقه اجرا در اپرا به گذشته‌ای دور باز می‌گردد. ضعفی که در حوزه موسیقی ایران با آن مواجهیم، عدم امکان آموزش آکادمیک اپرا در ایران است که تا امروز به شکل یک نیاز فرهنگی درآمده است.

وی ادامه داد: پس از رسمی شدن مذهب شیعه در زمان صفویه، با توجه به اعیاد مذهبی و اجراهایی از این نوع، پیوند ما همچنان با موسیقی به خوبی برقرار بود. بازتاب این موضوع را در برگزاری مراسم‌هایی مثل تعزیه‌خوانی و یا شبیه‌خوانی و به طور کلی نمونه‌های کوچک‌تر در همراهی اجرا و موسیقی می‌بینیم.

نوازنده گروه ارغنون گفت: دنباله این ارتباط را در ورزش زورخانه‌ای می‌یابیم که حرکت ورزشکاران با ریتم و ضرب موسیقی همخوانی دارد. اگر کمی به عامه مردم نگاه کنیم، طنین موسیقی را در بازار و در بین افراد معمولی نیز می‌شنویم که این موضوع نشان از انس ایرانیان با موسیقی است.

ضمیری اظهار کرد: انتقال موسیقی از نسلی به نسلی دیگر در ایران در ابتدا بصورت مکتوب نبوده است تا اینکه در دوران قاجار موسیقی ایرانی توسط شخصی به اسم «علی‌نقی وزیری» به نگارش در آمد. در ادامه برای نخستین بار یک اجرای عروسکی توسط «بهروز غریب‌پور» به تقلید از کشورهای اروپایی و به‌خصوص ایتالیا روی صحنه رفت. این تجربه دارای اهمیت است به این خاطر که موسیقی کلاسیک با عروسک گردانی ترکیب شده است.

وی ادامه داد: در اجرای «اپرای عروسکی مولوی» آواز ایرانی جایگزین موسیقی کلاسیک شد و به جای دیالوگ‌ها از اشعار شاعران معروف و حتی در برخی موارد تا حدودی ناشناس استفاده شده است.

نوازنده گروه ارغنون افزود: در بحث انتخاب صداپیشه برای عروسک‌ها با چهره‌های سرشناس آواز سنتی ایران مانند همایون شجریان و محمد معتمدی روبه‌روییم که امروزه حتی با وجود اجرای دوباره این تئاتر از صدای ضبط شده می‌شود.

ضمیری یادآور شد: نکته دیگر حائز اهمیت این است که با وجود موسیقی ایرانی شاهد همکاری یک ارکستر سمفونیک اوکراین هستیم که امروزه نیز در نقاط مختلف دنیا روی صحنه می‌رود.

انتهای پیام