محسن قدس روحانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: بخش کشاورزی به دلیل تأمین غذای میلیاردها نفر انسان ساکن بر روی کره زمین دارای نقش انکارناپذیری در توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و تمامی جوامع بشری و کشورهای مختلف جهان به شمار می‌رود. اهمیت دیگر این موضوع ازآن‌جهت است که اصولاً بخش کشاورزی به‌عنوان بخش مولد محسوب می‌شود و به‌تمامی کارگزاران این بخش و تولیدکنندگان آن به‌عنوان توانمندی‌های بالقوه در عرصه امنیت غذایی نگریسته می‌شود.

وی با تأکید بر تلاش در راستای رشد و شکوفایی توانمندی‌های بخش کشاورزی و تبدیل آن به قابلیت‌های بالفعل، گفت: یکی از مهم‌ترین راهکارها در این زمینه، آموزش تلاشگران در عرصه کشاورزی به‌خصوص تولیدکنندگان و بهره‌برداران این بخش شامل کشاورزان، جوانان روستایی، زنان روستایی و سرمایه‌گذاران و تولیدکننده هست که از اهمیت خاصی برخوردار است؛ زیرا از یک‌سو کشاورزی در کشور ما تأمین‌کننده شغل و معیشت برای بیش از پنج میلیون خانوار روستایی است و از دیگر سو با توجه به جمعیت رو به فزونی و تأمین غذایی آنها باید فعالان در بخش کشاورزی از یافته‌های نوین این بخش آگاه شده و آن را به‌کارگیرند که اولین حرکت برای تحقق این امر آموزش است و باید جدی گرفته و در قالب‌های مختلف اجرا شود.

مهم‌ترین روش‌های آموزش در بخش کشاورزی

معاون آموزشی مرکز تحقیقات کشاورزی خراسان رضوی به ویژگی‌های آموزش اشاره و اظهار کرد: آموزش عبارت است از هرگونه تجربه‌ای که منتهی به تغییر در افراد شود و دامنه این تغییرات هم از گستردگی خاصی برخوردار باشد که با توجه به اهداف آموزش ممکن است از افزایش آگاهی شروع‌شده و به پذیرش روش جدید و اجرای آن منتهی شود. ویژگی دیگر آموزش به‌خصوص در آموزش کشاورزان، فرآیندی ارتباطی است و ازآنجاکه در کشاورزی باید یک روش خاص و یا یک ایده جدید به‌صورت عملی به کشاورز آموزش داده شود، بنابراین رعایت الگوی ارتباطی در آموزش مفید از اولویت برخوردار است و طی این الگو باید منبع پیام و آموزش‌دهنده کاملاً مشخص باشد. کانال ارتباطی که همان روش آموزش است، باید کاملاً مشخص باشد که آیا آموزش با استفاده از روش‌های علمی صورت گیرد و یا روش‌های سنتی؟ و تمامی این روش‌ها هم باید با توجه به مخاطب و چگونگی تولید در بخش کشاورزی، سطح سواد، میزان معلومات، تجربیات اندوخته شده و توان مالی انجام گیرد.

وی افزود: پیامی که برای کشاورز و یا کشاورزان و به‌طورکلی افرادی که مخاطب در حوزه آموزش کشاورزی محسوب می‌شود، در نظر گرفته‌شده است، همان محتوای آموزش است که باید متناسب با نیازها باشد که در این رابطه مهم‌ترین مورد به نیازهای افرادی برمی‌گردد که در آن دوره آموزشی خاص حضور یافته‌اند.

قدس روحانی با تأکید بر اینکه برگزاری هر دوره آموزشی بدون در نظر گرفتن نیازهای فراگیران هیچ ثمری نداشته و فقط اتلاف سرمایه را به دنبال دارد، یادآور شد: در این زمینه باید سعی شود محتوای آموزش حتماً بر اساس نیازهای مخاطبان تهیه‌شده و آموزش داده شود و مشخص شود گیرندگان آموزش یا مخاطبان در آموزش چه کسانی هستند؛ لذا با توجه به اینکه آموزش مربوط به کشاورزی است، مخاطبان هم باید کشاورزان باشند.

وی خاطرنشان کرد: از این نکته اساسی نباید غفلت کنیم که کشاورزی دارای زیر بخش‌های مختلف دام، طیور، شیلات و آبزیان، زنبورعسل، زراعت، باغبانی، آب، خاک، صنایع روستایی و ماشین‌های کشاورزی است و هرکدام از این زیر بخش‌ها خود از شاخه‌های مختلف تشکیل می‌شود که فعالان هرکدام از این بخش‌ها هم دارای نیازمندی، ویژگی‌ها، توانمندی‌ها، قابلیت‌ها، نارسائی‌ها، مشکلات و چالش‌های خاص خود هستند که باید در اجرای دوره‌های آموزش، به‌خصوص به‌کارگیری روش‌های آموزش به آنها توجه شود.

معاون آموزشی مرکز تحقیقات کشاورزی خراسان رضوی در خصوص روش‌های آموزشی تأثیرگذار گفت: سخنرانی، قدیمی‌ترین روش آموزش است که آموزشگران و مدرسان برای آموزش گروهی افراد، از آن استفاده می‌کنند؛ استفاده از افراد نمونه یا خبره هم ازجمله روش‌های آموزش است، ارائه آموزش عملی بهترین روش، برای بهره‌برداران بخش کشاورزی است؛ به‌طوری‌که فراگیر و مخاطب و یا کشاورز شرکت‌کننده موضوعات مطرح‌شده در دوره آموزش را با درصد بسیار بالائی فرامی‌گیرد. بحث گروهی، آموزش از راه دور، آموزش انفرادی چهره به چهره از دیگر روش‌های آموزشی بهره‌برداران بخش کشاورزی به شمار می‌رود.

وی افزود: یکی دیگر از روش‌های آموزش در کشاورزی، برگزاری روز مزرعه است که طی آن کشاورزان باتجربه، محققان و کارشناسان بخش کشاورزی مهم‌ترین موارد مربوط به موضوع خاص از کشاورزی را به مخاطبان آموزش می‌دهند.

انتهای پیام