ابوالفضل محمدیان در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه در روزهایی که اخبار بحران‌های طبیعی، جنگ‌ها، بلایای انسانی یا تنش‌های اجتماعی، فضای عمومی را دربرمی‌گیرد، این سؤال برای بسیاری از والدین و مراقبان کودک پیش می‌آید که «چگونه در چنین شرایطی با کودک رفتار کنیم؟، افزود: امنیت عاطفی و نحوه‌ی صحیح گفت‌وگو با کودکان در دوران بحران از اهمیت بسزایی برخوردار است.

محمدیان ادامه داد: قرار نیست کودکان در معرض تمام جزئیات اخبار بحران‌ها قرار گیرند. بسیاری از والدین یا حتی رسانه‌ها، در مواجهه با بحران، به شکلی ناخودآگاه کودکان را درگیر اطلاعات و تصاویر بی‌پرده می‌کنند. در حالی‌که آن‌ها در درجه‌ی اول، به احساس ایمنی و حضور آرام و باثبات والدین نیاز دارند، نه اطلاعات خام.

وی با تأکید بر نقش گوش‌دادن فعال خاطر نشان کرد: وقتی کودک پرسشی می‌پرسد یا احساساتی را بازگو می‌کند، مهم است که به جای شتاب در پاسخ دادن، ابتدا فقط گوش دهیم. این شنیدن بدون قضاوت، می‌تواند بسیار آرام‌کننده باشد، چون کودک حس می‌کند احساسش دیده شده است.

وی یادآور شد: بسیاری از والدین، با نیت خوب، تلاش می‌کنند سریع کودک را آرام کنند. جملاتی مانند «چیزی نیست» یا «همه‌ی این اتفاقات می‌گذرد» شاید به‌ظاهر مفید باشند، اما در عمل باعث می‌شوند کودک احساسات خود را نادیده بگیرد. بلکه «بهتر است بپرسیم: دوست داری کمک کنم بفهمیم الان چه احساسی داری؟ یعنی کنار احساس کودک بایستیم، حتی اگر خودمان هم پاسخ روشنی نداشته باشیم.

محمدیان یا بیان اینکه، یکی از مهم‌ترین مهارت‌هایی که در بحران باید به کودک آموزش داد، شناخت و نام‌گذاری احساسات است، گفت: مثلاً اگر کودک دچار اضطراب یا سردرگمی است، می‌توانیم بگوییم: ناراحتی؟ گیجی؟ شاید ترس؟ وقتی کودک احساسش را بشناسد و نام ببرد، کمتر از آن می‌ترسد و بیشتر می‌تواند آن را مدیریت کند.

این روانشناس افزود: هر احساس، حامل یک نیاز است. وقتی کودکی می‌گوید می‌ترسد، شاید در واقع نیاز به آغوش، آرامش، یا اطمینان خاطر دارد. کافی‌ است از او سوال کنیم: الان به چه چیزی نیاز داری؟ همین پرسش ساده، می‌تواند دریچه‌ای باشد برای تماس واقعی و انسانی میان والد و کودک.

وی ادامه داد: بعد از شنیدن و همدلی، باید به کودک کمک کنیم که احساس توانمندی را باز یابد. «مثلاً می‌توان از او پرسید: وقتی همچین چیزهایی می‌شنوی، چه چیزی کمک کننده است؟ یا دوست داری با هم کاری انجام دهیم که به انسان‌ها کمک کند؟ حتی نقاشی کشیدن برای صلح، نوشتن یک پیام محبت‌آمیز یا دعا کردن، می‌تواند به کودک احساس معنا و کنترل بدهد.

محمدیان یادآور شد: در روزهایی که دنیا پر از صدا و آشفتگی است، شاید مهم‌ترین چیزی که می‌توانیم به کودکان هدیه بدهیم، یک گوش شنوا، یک دل همدل، و فضایی بی‌قضاوت برای بیان احساساتشان باشد. کودکان اگر درست دیده شوند، نه‌تنها از بحران نمی‌هراسند، بلکه در دل همین بحران‌ها، رشد می‌کنند.

انتهای پیام