مهرداد شریفی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به نقش تاب‌آوری در شرایط بحرانی اظهار کرد: زمانی که شرایط بحرانی رخ می‌دهد، بسیاری از مردم تصور می‌کنند آدم‌های قوی آن‌هایی هستند که هیچ‌وقت نمی‌ترسند، اشک نمی‌ریزند یا عقب نمی‌کشند اما روان‌شناسی، تصویر دقیق‌تری دارد و می‌گویند قوی‌ترین آدم‌ها کسانی هستند که تاب‌آورند یعنی ممکن است بلرزند، زمین بخورند و… اما دوباره برمی‌گردند و دوباره شروع می‌کنند.

وی افزود: در شرایط جنگی و بحران‌های جمعی، تاب‌آوری روانی برای کادر درمان، دانشجویان علوم پزشکی و امدادگران حیاتی‌تر از همیشه است. ما نه تنها در معرض اضطراب‌های عمومی هستیم بلکه با مسئولیت‌هایی بزرگ‌تر مانند مراقبت از سلامت دیگران، آمادگی بالینی، امتحان‌های دشوار و گاهی درمان افراد مضطرب و نیازمند هم مواجه‌ایم؛ این یعنی دو بار فشار.

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: تاب‌آوری، یک ویژگی ذاتی نیست بلکه قابل یادگیری است و هر کسی می‌تواند آن را در خود پرورش دهد.

وی با اشاره به چگونگی ایجاد تاب‌آوری بیان کرد: پذیرش واقعیت، نه انکار آن در این زمینه بسیار مهم است. تاب‌آور بودن یعنی با واقعیت سخت و شفاف روبه‌رو شدن زیرا فرار از احساسات دردناک، فقط آن‌ها را عمیق‌تر می‌کند.

شریفی با تاکید بر اهمیت حفظ معنا و هدف گفت: کادر درمان و دانشجویان علوم پزشکی باید به این درک برسند که عضوی از یک جامعه‌ درمان‌گر و انسانی متعهد به زندگی هستند و همین معنا، در بحران‌ها تبدیل به منبع قدرت می‌شود.

وی افزود: هیچ‌کس در بحران نباید تنها بماند. حتی حرف‌زدن ساده با یک هم‌کلاسی یا دوست، تاب‌آوری را بالا می‌برد. پیوند، آنتی‌دوتِ (پادزهر) اضطراب است.

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: مراقبت از روان مانند جسم مهم است؛ به ویژه در روزهای سخت، خواب، تغذیه، فعالیت بدنی، تنفس آگاهانه، دعا، نوشتن، هنر، ارتباط با طبیعت و... همه‌ این‌ها بنزین روان‌ هستند.

وی با اشاره به اهمیت یادآوری زمان‌های سختی که با موفقیت پشت سر گذاشته شده‌اند، افزود: باید توجه شود این اولین بحران زندگی‌ نیست و قبل‌تر هم در تاریکی راه را پیدا کرده‌ایم. یادآوری آن لحظه‌ها قدرت را برمی‌گرداند.

شریفی گفت: تاب‌آوری یعنی به خود اجازه بدهیم انسان باشیم؛ نه بی‌نقص، اما مقاوم. یعنی از هم نپاشیم، حتی وقتی شکسته‌ایم.

وی ادامه داد: در این مسیر، مرکز مشاوره دانشگاه در کنار دانشجویان است. اگر احساس کردند نیاز به شنیده شدن، حمایت حرفه‌ای یا حتی تنها یک تکیه‌گاه موقت دارند، می‌توانند با ما در تماس باشند. هیچ کدام از ما قرار نیست این مسیر را تنها طی کنیم. 

انتهای پیام