به گزارش ایسنا، بیابان‌زایی یا بیابانی شدن پدیده‌ای است که بر اثر عملکرد نادرست انسان در طبیعت پدید می‌آید. بیابان‌زایی یکی از شیوه های تخریب خاک در مناطق خشک، نیمه خشک و کم رطوبت است که بر اثر عوامل مختلف از جمله تغییر آب و هوا و فعالیت های انسانی حادث می شود.

طبق کنوانسیون مبارزه با بیابان‌زایی سازمان ملل متحد، این روز که هر ساله با شعاری متفاوت گرامی داشته می‌شود، در سال ۱۹۹۴ رسماً ۱۷ ژوئن به عنوان «روز بیابان‌زایی و خشکسالی» نامگذاری شد تا آگاهی‌رسانی افزایش یابد و اقداماتی برای مبارزه با بیابان‌زایی، تخریب زمین و خشکسالی برای مقابله با این بحران جهانی بسیج شود.

مراسم و کمپین های روز جهانی مبارزه با بیابان‌زایی و خشکسالی World Day to Combat Desertification and Drought که به آن روز بیابان‌زدایی نیز گفته می‌شود، هر سال در هفدهم ژوئن برگزار می‌شود.

خشکسالی یکی از جدی‌ترین خطرات برای توسعه بلندمدت در کشورهای در حال توسعه و حتی مرفه است، بنابراین تمرکز این روز بر بازپس‌گیری زمین‌های تخریب‌شده و تبدیل آن‌ها به محیطی سالم به‌منظور افزایش انعطاف‌پذیری اقتصادی، افزایش درآمد و تضمین امنیت غذایی با ارائه پاسخ‌های قابل اجرا برای مشکل بیابان‌زایی قرار دارد.

امسال (۲۰۲۵)، این روز جهانی با شعار «زمین را احیا کنید؛ فرصت‌ها را آزاد کنید» نامگذاری شده است.

طبق بیانیه کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان‌زایی (UNCCD)، هرکسی در آینده سهمی دارد، بنابراین باید نقشی ایفا کند. هدف از این بیانیه الهام بخشیدن به اقدامات و تبدیل بحث‌های بیشتر مربوط به خشکسالی و بیابان‌زایی به جریان اصلی این اقدامات است، چراکه با پرداختن مداوم به این مسائل می‌توان راه‌حل‌های پایداری در راستای حفظ سیاره برای نسل‌های آینده پیدا کرد.

امروزه، تقریباً ۴۰ درصد از سطح زمین به عنوان تخریب‌شده طبقه‌بندی می‌شود که مستقیماً بر بیش از ۳ میلیارد نفر تأثیر می‌گذارد و اثرات وخیمی بر آب و هوا، تنوع زیستی و معیشت در سراسر جهان ایجاد می‌کند.

طبق گزارش UNCCD، مجموع خسارات اقتصادی ناشی از تخریب زمین، بیابان‌زایی و خشکسالی سالانه ۸۷۸ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود که نیاز فوری به مداخله جهانی را برجسته می‌کند.

به گزارش آناتولی، طبق مکانیسم جهانی UNCCD، توقف و معکوس کردن تخریب زمین، نیازمند سرمایه‌گذاری پایدار جهانی به میزان یک میلیارد دلار در روز بین سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۰ است.

هدف کلی جهانی، احیای ۱۵ میلیون کیلومتر مربع از زمین‌های تخریب‌شده تا سال ۲۰۳۰ است.

«آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ ژوئن به مناسبت روز جهانی بیابان‌زدایی و خشکسالی گفت: من از دولت‌ها، مشاغل و جوامع می‌خواهم که به این فراخوان پاسخ دهند و اقدامات مربوط به تعهدات جهانی مشترک خود در مورد استفاده پایدار از زمین را تسریع کنند. ما باید روند تخریب را معکوس کنیم و منابع مالی برای احیا را افزایش دهیم - از جمله با آزادسازی سرمایه‌گذاری خصوصی.

از اعمالی که منجر به بیابان زایی می شود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- شخم اراضی در جهت شیب

- بهره برداری نادرست از زمین‌های کشاورزی

- استفاده‌ی افراطی از کود و سموم شیمیایی

- چرای مفرط و بیش از ظرفیت از مراتع

- بهره برداری‌های بی‌رویه از جنگل‌ها و جنگل‌تراشی

- بهره برداری بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی که منجر به شوری آب و درنهایت شوری خاک می شود

- تبدیل نابه‌خردانه‌ی اراضی منابع ملی به کشاورزی، ویلاسازی و …

موارد نام برده از جمله عملکرد سوء انسان است که منجر به پدیده بیابان‌زایی شده است.

انتهای پیام