به گزارش ایسنا، به نقل از گاردین، السَمّاک پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه‌ی « خانواده مقدس » در سال ۲۰۲۲ ( جایی که پدرش بیش از دو دهه زیست‌شناسی تدریس کرده بود)، تحصیل در دانشگاه الازهر را شروع کرد.  پس از تهاجم اسرائیل به غزه، آن مدرسه به پناهگاهی برای صدها آواره تبدیل شد. اما در ژوئیه سال گذشته، بمباران شد و چهار نفر جان خود را از دست دادند.

حالا دو سال از آن روز گذشته و او در جایی حضور دارد که به هیچ وجه فکرش را نمی‌کرد:سیدنی و در کنار دوستان قدیمی دبیرستانی‌اش.

دانشگاه وسترن سیدنی سال گذشته در پاسخ به درگیری‌های جهانی در فلسطین، لبنان و اوکراین، برنامه‌ای برای پناهجویان جنگی راه‌اندازی کرد. السمّاک که حالا ۲۰ سال دارد، حتی نمی‌دانست دوستانش «تالا حکوره» (۲۰ ساله) و «هالا ادریس» (۱۸ ساله) در استرالیا هستند، تا اینکه ناگهان همدیگر را در کلاس انگلیسی دانشگاه وسترن سیدنی پیدا کردند.  این سه نفر در میان ۳۵ پناهجوی فلسطینی هستند که به این برنامه پیوسته‌اند، برنامه‌ای که مسیری مستقیم به سمت دوره‌های کارشناسی فراهم می‌کند.

چند ماه پس از آغاز جنگ، السَمّاک یکی از کسانی بود که مجبور به تخلیه خانه شد.  السَمّاک پس از هفت ماه سرگردانی در مصر، یک سال پیش با پدر و مادر و خواهرانش به استرالیا آمد. او در مورد آن روزها می‌گوید: «هیچ‌چیز نمی‌دانستیم. نه مغازه‌ها را می‌شناختیم، نه حمل‌ونقل عمومی را. باید همه چیز را خودمان کشف می‌کردیم. هر بار هم که به دانشگاهی مراجعه می‌کردم، می‌گفتند: نه، نمی‌توانیم کمکت کنیم. او می‌گوید که تماس با دانشگاه وسترن سیدنی، آخرین امیدش بود.

السَمّاک و همکلاسی‌هایش هفته آینده دوره زبان انگلیسی خود را به پایان می‌رسانند و از ماه ژوئیه وارد دوره‌های کارشناسی خواهند شد.

این مسیر برای «ادریس» سخت‌تر بوده است. تحصیلات پایه دوازدهم او به دلیل جنگ ناتمام ماند. با این حال، توانست به‌صورت آنلاین و از کرانه باختری، تحصیلاتش را به پایان برساند. او که به همراه خانواده‌اش شش ماه پیش به استرالیا رسید، از طریق یک گروه واتساپی محلی با برنامه‌ی این دانشگاه آشنا شد و با تشویق خانواده‌اش درخواست داد.

«حکوره» هم داستان مشابهی دارد. او یک سال است که بدون مادر و خواهر ۱۷ ساله‌اش در استرالیاست؛ آن‌ها هنوز در غزه هستند.  او در این باره می‌گوید: در این شرایط حتی یک ساعت مطالعه هم برایم سخت است اما به مادرم و خواهرم قول داده‌ام که باعث افتخار آنها خواهم شد.

«ادریس» قصد دارد رشته علوم پزشکی بخواند و در نهایت پزشک شود. «حکوره» بین مدیریت بازرگانی و کاردرمانی مردد است. «السَمّاک» هم با توجه به تجربه‌اش در کار با کودکان درگیر جنگ در غزه، به رشته موسیقی‌درمانی یا روان‌شناسی علاقه‌مند است.

پروفسور جورج ویلیامز، رئیس دانشگاه سیدنی وسترن می‌گوید که برای بسیاری از دانشجویانش، جنگ غزه موضوع بسیار مهمی است.  او می‌گوید: «سطح بالایی از اندوه در میان دانشجویان وجود دارد؛ بسیاری اعضای خانواده یا عزیزان‌شان را از دست داده‌اند. احساس کردیم باید در این زمینه بیشتر کمک کنیم.

انتهای پیام