رمضان ازلگینی از جانبازان ۷۰ درصد و از یادگاران هشت سال دفاع مقدس پس از تحمل سال‌ها درد و رنج جانبازی دعوت حق را لبیک گفته و به جمع یاران شهیدش پیوست. 

جانباز شهید ازلگینی نه تنها یکی از هزاران مدافع وطن در سال‌های پر التهاب جنگ تحمیلی بود، بلکه نماد ایستادگی، صبر و ایمان نسل مقاومت به شمار می‌رفت.

جانبازان، شهدای زنده‌اند. آنان که از جان خویش گذشتند تا ذره‌ای از خاک این سرزمین به دست دشمن نیفتد. اگر چه برخی از آنان در میدان نبرد به شهادت رسیدند، اما کسانی چون رمضان ازلگینی که با درد جانبازی زندگی کردند، نیز سهمی کم‌نشدنی در حفظ عزت ایران اسلامی دارند. شهادت برای این بزرگ‌مردان، پایان رنج و آغاز آرامش ابدی است؛ پاداشی که خداوند وعده‌اش را داده است: «فَلا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ».

رمضان ازلگینی سال‌ها درد مجروحیت را با لبخند، با غیرت، و با روحیه‌ای مومنانه تحمل کرد. او همان‌گونه که در میدان جنگ ایستاد، در میدان زندگی نیز مردانه ایستاد تا اثبات کند که راه شهیدان تنها با جان دادن در جبهه تمام نمی‌شود، بلکه با زندگی کردن در مسیر حق ادامه دارد.

به گزارش ایسنا، شهید ازلگینی با عضویت بسیج در سال ۶۶ به منطقه جنوب اعزام و در تاریخ ۶۶/۰۹/۱۰ در عملیات پدافندی در محل شلمچه بر اثر شیمیایی، موج انفجار و ترکش به درجه جانبازی نائل آمدند.

انتهای پیام