به گزارش ایسنا، خبرآنلاین نوشت: روابط نزدیک میان ما و نئاندرتال‌ها تاریخچه‌ای بسیار طولانی‌تر از حد تصور قبل دارد. براساس یافته‌های مطالعه‌ای جدید، در طول تقریبا ۲۵۰ هزار سال گذشته، نئاندرتال‌ها و انسان‌های خردمند (هومو ساپینس) بارها با یکدیگر آمیزش کردند، ژن‌هایشان را به اشتراک گذاشتند و جمعیت‌هایشان با هم ادغام شد.

دانشمندان با استفاده از ابزاری ژنتیکی مجهز به هوش مصنوعی به نام «IBDmix»که از تکنیک‌های یادگیری ماشین برای رمزگشایی ژنوم‌ بهره می‌برد، تبادلات ژنی میان انسان‌های خردمند و نئاندرتال‌ها را ردیابی کرده‌اند. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد انسان‌های خردمند بسیار بیشتر و بسیار زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، با نئاندرتال‌ها تعامل و آمیزش داشتند.

پژوهش تازه سه موج اصلی از آمیزش انسان‌ها را مشخص کرده است: موج اول تماس حدود ۲۰۰ هزار تا ۲۵۰ هزار سال پیش، موج دوم حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ هزار سال پیش و بزرگ‌ترین موج حدود ۵۰ تا ۶۰ هزار سال پیش رخ داده است.

یافته‌های مطالعه جدید با بسیاری از نظریه‌های معاصر درباره مهاجرت انسان‌ها در تضاد است. معمولا تصور می‌شود انسان‌های مدرن حدود ۲۵۰ هزار سال پیش در آفریقا تکامل یافتند و به مدت ۲۰۰ هزار سال در آنجا باقی ماندند، سپس حدود ۶۰ هزار  تا ۵۰ هزار سال پیش از آفریقا مهاجرت و در قاره اوراسیا سکونت پیدا کردند. در همین بازه زمانی انسان خردمند با نئاندرتال‌ها و همچنین دنیسوواها که مدت‌ها پیش‌تر در اوراسیا پدید آمده بودند، تماس پیدا کرد.

پژوهش جدید نشان می‌دهد برخلاف باور قبلی که بیان می‌دارد انسان‌های مدرن و نئاندرتال‌ها فقط یک بار و در حدود ۵۰ هزار سال پیش با هم آمیزش داشته‌اند، درواقع در طول ۲۰۰ هزار سال، چندین بار تبادل ژنی انجام شد تا زمانی که نئاندرتال‌ها حدود ۴۰ هزار سال پیش منقرض شدند.

یافته‌های جدید نشان می‌دهد انسان‌های خردمند بسیار بیشتر و بسیار زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، با نئاندرتال‌ها آمیزش داشتند

جاشوا آکی، استاد مؤسسه ژنومیک تلفیقی لوئیس-سیگلر در پرینستون می‌گوید مدل‌های آن‌ها نشان می‌دهد انسان‌های مدرن پس از پیدایش، وارد دوره‌ی سکون طولانی نشدند، بلکه خیلی زود مهاجرت آن‌ها از آفریقا شروع شد و پس از آن به آفریقا نیز برگشتند.

شواهد فیزیکی و باستان‌شناسی چندانی وجود ندارد که نشان دهد انسان‌های خردمند پیش از ۵۰ هزار سال پیش در سراسر اوراسیا پراکنده بوده‌اند. جمجمه فسیل‌شده‌ای در جنوب یونان پیدا شده است که دانشمندان آن را متعلق به انسان خردمند دانسته‌اند و قدمت آن دست‌کم ۲۱۰ هزار سال تخمین زده شده، اما این مورد استثنایی و نادر است.

در بیشتر موارد، پژوهشگران به دنبال نشانه‌هایی از DNA نئاندرتال در ژنوم انسان‌های امروزی می‌گردند، اما این بار پژوهشگران برعکس عمل کردند و در ژنوم نئاندرتال‌ها به دنبال DNA انسان‌های مدرن گشتند. این رویکرد متفاوت باعث شد اطلاعات جدید و بینش‌های تازه‌ای درباره تبادل ژنتیکی میان دو گروه به دست بیاید.

آکی توضیح داد: «اکثر تحقیقات ژنتیکی در دهه گذشته عمدتا بر این موضوع متمرکز بوده‌اند که آمیزش با نئاندرتال‌ها چگونه بر ویژگی‌های ظاهری انسان‌های مدرن و تاریخچه تکاملی ما تاثیر گذاشته است. اما این پرسش‌ها در حالت معکوس نیز جالب توجه هستند. مطالعه ما نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها به‌طور کامل از بین نرفته‌اند، بلکه ژن‌هایشان در ژنوم انسان‌های مدرن ادغام شده است و به بخشی از ساختار ژنتیکی ما  تبدیل شده‌اند.»

پژوهش جدید نشان می‌دهد جمعیت نئاندرتال‌ها خیلی کوچک‌تر از چیزی بوده است که قبلا تصور می‌شد. وقتی انسان‌های امروزی حدود ۵۰ هزار سال پیش از آفریقا وارد سرزمین‌های تحت سکونت نئاندرتال‌ها شدند، به‌لطف جمعیت بیشتر توانستند در رقابت با آن‌ها برتری پیدا کنند و درنهایت نئاندرتال‌ها را جذب یا با خود ترکیب کنند. این اتفاق باعث شد خط ژنتیکی خاص نئاندرتال‌ها به‌طور جداگانه ادامه پیدا نکند. آکی می‌گوید: «نئاندرتال‌ها احتمالا برای مدت طولانی در آستانه انقراض قرار داشتند. در چنین شرایطی اگر جمعیت آن‌ها فقط ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش یابد (همان‌طور که برآوردهای ما نشان می‌دهد)، همین مقدار کاهش برای به زوال کشاندن جمعیتی که از قبل درمعرض خطر بوده، کافی است.»

مطالعه در مجله ساینس منتشر شده است.

انتهای پیام