بسیاری از فضانوردان دریافتند که با اقامت طولانی‌تر در ایستگاه فضایی بین‌المللی، به عینک‌های قوی‌تری نیاز دارند به همین دلیل دانشمندان این مورد را بررسی و الگویی پیدا کردند. آنان کشف کردند که شکل چشمان فضانوردان با اقامت در فضا تغییر می‌کند.

اقامت فضانوردان در فضا، دیسک‌های بینایی آنان که سر عصب بینایی نیز نامیده می‌شود و چشم را به مغز متصل می‌کند، متورم می‌شود که با نام «سندرم عصبی چشمی مرتبط با پرواز فضایی» (SANS) شناخته می‌شود.

دانشمندان با بررسی عمیق‌تر، علل این مشکلات چشمی را بررسی کردند و دریافتند که مشکل اصلی، تاثیر ریزگرانش است.  مایعات بدن در فضا، به سمت بالا و به سمت سر حرکت می‌کنند. خون و مایع مغزی نخاعی مانند زمین ته‌نشین نمی‌شوند و اکنون تصور می‌شود که این حرکت مایع به سمت سر، یکی از دلایل اصلی این بیماری  است.

آنان برای آزمایش چگونگی عملکرد این امر، تحقیق در مورد «فشارسنج ران» را آغاز کردند تا دریابند پوشیدن این فشارسنج‌ها می‌تواند مایع را از سر دور کند یا خیر.  اگر این طرح موثر باشد، می‌تواند روشی ساده و غیرتهاجمی برای جلوگیری از مشکلات بینایی در فضا ارائه دهد و همچنین می‌تواند به بیمارانی که در زمین به دلیل بیماری یا استراحت طولانی‌مدت در بستر، دچار تجمع مایع می‌شوند نیز کمک کند.

نتایج دیگر تحقیقات

گروه تحقیقاتی دیگری نیز غلاف عصب بینایی را بررسی و کشف کردند که اندازه‌گیری قطر عصب می‌تواند راهی قابل اعتماد برای ردیابی تغییرات بینایی در سفرهای فضایی باشد.

سایت ارث گزارش کرد، تحقیق دیگری بر روی یک فضانورد، متمرکز بود که پس از ماموریت ۶ ماهه، علائم شدیدتری نسبت به اکثر افراد تجربه کرد. در این مورد، علائم در اواسط ماموریت بهبود یافت که احتمالا به دلیل مصرف مکمل‌های ویتامین بی(B) و کاهش سطح دی اکسید کربن کابین پس از ترک برخی از اعضای خدمه از ایستگاه بود.

آیا بافت چشم در فضا نرم‌تر است؟

دانشمندان دریافتند که اقامت طولانی در فضا بر سفتی بافت‌های اطراف کره چشم تاثیر می‌گذارد. این تغییر ممکن است به توضیح اینکه چرا چشم‌ها در طول پروازهای فضایی شروع به از دست دادن شکل خود می‌کنند، کمک خواهد کرد و همچنین می‌تواند به پزشکان کمک کند تا مشکلات بینایی در بزرگسالان مسن‌تر روی زمین را بهتر درک کنند.

«سانس» هنوز در حال بررسی است اما هر آزمایش، دانشمندان را به درک چگونگی تاثیر فضا بر بدن انسان و نحوه محافظت از آن نزدیک‌تر می‌کند. امید است روزی فضانوردانی که به ماه یا مریخ می‌روند، نگران از دست دادن بینایی نباشند و همین اکتشافات ممکن است به مردم روی زمین نیز کمک کند.

انتهای پیام